Η πρώτη αεροφωτογραφία τα δείχνει όλα. Οπου κρανίου τόπος, ήταν δάσος (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Η πρώτη αεροφωτογραφία που δημοσιεύτηκε χτες για την Πάρνηθα τα λέει όλα. Ειδικά για όσους σπεύδουν να δηλώσουν με επιστημονικά διπλώματα ότι δεν έγινε δα και τίποτα, ότι χάθηκε μόνο ένα μέρος του βουνού. Ναι, με μια έννοια, αφού κι ο Μαραθώνας ανήκει στην Πάρνηθα και δεν κάηκε, πράγματι δεν κάηκε η Πάρνηθα. Ομως η Πάρνηθα κάηκε. Μια φωτογραφία τα λέει όλα. Αν μιλάμε για την Πάρνηθα κι όχι για τους ορεινούς όγκους της Αττικής...

Αυτό που δείχνει η αεροφωτογραφία δε σηκώνει αμφισβήτηση. Δε συμβαίνει το ίδιο και με ορισμένα άλλα πράγματα που «φαίνονται» αλλά «δεν είναι». Η απόφαση του δικαστηρίου που βλέπει το ζήτημα της εξομοίωσης των συντάξεων προς τα κάτω φαίνεται θετική. Το αν είναι, μένει να αποδειχτεί. Καθώς στο όνομα της εξομοίωσης έρχονται κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών, κατάργηση των λεγόμενων πρόωρων συντάξεων, εξομοίωση δηλαδή όλων προς τα πάνω.

«Κλέψε» και «σκότωσε» αρκεί να 'χεις καλό δικαστή. Αυτό είναι το μήνυμα και από τη «Ρικομέξ» και από τα σκάνδαλα. Τουλάχιστον μέχρι οι εργάτες να κατορθώσουν να επιβάλουν το δίκιο τους.

Πώς γίνεται και διάφορα ονόματα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πρωτοστατούν, είτε σε αντεργατικές υποθέσεις είτε σε αντικομμουνιστικές επιθέσεις, να έχουν όλοι τους την ίδια εκδοτική στέγη;

Κάτι τύποι που τα βλέπουν όλα από ταξική σκοπιά λένε πως αντί να κοιτάμε ποιανού εκδότη είναι ο τάδε πολιτικός, να κοιτάμε σε ποια τάξη ανήκουν όλοι μαζί. Σωστό φαίνεται.

Ετσι, ίσως, μπορέσεις να εξηγήσεις και γιατί σε ανύποπτο χρόνο έτρεξαν διάφοροι από αυτούς που βγαίνουν άπλυτά τους στη φόρα, να μιλήσουν για «αριστερό ψάλτη της δεξιάς». Γιατί γνώριζαν πως οι ίδιοι είναι πραγματικοί αριστεροί ψάλτες του κεφαλαίου. Γιατί γνωρίζουν πόσο λερωμένη έχουν τη φωλιά τους. Επρεπε να στήσουν έναν αντιπερισπασμό και το έκαναν με τη μόνη μέθοδο που συγγενεύουν ιστορικά, αυτήν του Γκέμπελς. Και τότε και τώρα γνωρίζουν ποιος είναι ο ταξικός αντίπαλος από τον οποίο κινδυνεύουν. Βάρδα και σηκώσει κεφάλι...

Πάμε γι' άλλα: δε δίδασκε, λοιπόν, «θεωρία πορσελάνης», η κυρία του κυρίου. Απλή απουσιολόγος ήταν. Κι εν πάση περιπτώσει, αυτά τα πράγματα συμβαίνουν. Απλά τώρα κάποιος ομοτράπεζος κάρφωσε τη δουλιά. Εδώ βγήκαν στη γύρα οι αστυνομικοί και πουλάνε βίντεο, δε θα πουλήσουν σκάνδαλα οι ΠΑΣΟΚοι;

Σαπίλα; Μπα. Ενα σύστημα είναι όλοι μαζί. Μια ακίνδυνη ιστορία είναι όλο αυτό. Ενας εισαγγελέας θα ασκήσει διώξεις κι ύστερα ένας καλός δικηγόρος θα εξασφαλίσει απόφαση τύπου «Ρικομέξ» και ως τότε ποιος θυμάται...

Εσύ, στο μεταξύ, θα ευημερείς με δανεικό χρήμα. Ωσπου με τη θηλιά στο λαιμό να ανήκεις σε εκείνη την κατηγορία της κρίσιμης εκλογικής μάζας που θα εκλιπαρεί για ένα ρουσφέτι.

Δάνεια: ανακαλύπτουν ορισμένοι με έκπληξη τον υπερδανεισμό. Σα να μην υπήρξε το 1998, η χρονιά που γανώθηκε το μυαλό των ανθρώπων για το «φτηνό χρήμα», χρονιά που ήδη το ζωνάρι ήτανε αρκετά σφιχτό. Σα να μην υπήρξαν οι αποφάσεις του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας που άρχισαν να στέλνουν τους δικαιούχους στις τράπεζες. Υπήρχαν τότε πολλοί - πλην των κομμουνιστών - που χειροκρότησαν μια απόφαση η οποία μετέτρεπε το δικαίωμα στην κατοικία σε δικαίωμα να είσαι πελάτης της τράπεζας.