«"Οι καταλήψεις έχουν την αξία τους όταν οι περιστάσεις δικαιολογούν αυτούς τους αγώνες", όπως "όταν υπήρχε δικτατορία και είχε κατάληψη η Νομική και το Πολυτεχνείο"» (ο υφυπουργός Παιδείας Αν. Λυκουρέντζος / ΤΟ ΒΗΜΑ).

«Κάτι τους έχουν πει για το άρθρο 16 (διανθισμένο με δράκους της Μπολώνιας) με αποτέλεσμα να βάζουν λουκέτο στα σχολεία. Η νόσος των καταλήψεων οφείλεται σε (...) μια διαχεόμενη λατρεία μιας περίεργης επαναστατικότητας (...) Η τελευταία πήρε διαχρονικά πολλές εκφράσεις. Από τον θαυμασμό για πολλούς δικτάτορες και λαϊκιστές ηγέτες στον κόσμο (από τον Μιλόσεβιτς, μέχρι τον Τσάβες) μέχρι την ανοχή στους φονιάδες της "17 Νοέμβρη" και μέχρι τις ετήσιες εξεγέρσεις της νεολαίας (...) Τι κι αν δεν έχουμε δικτατορία πια και οι καταλήψεις δε χρειάζονται, τι κι αν (...) το "άσυλο" είναι εργαλείο κάθε λογής παρανόμων; (...) Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της διαρκούς επαναστατικότητας είναι η αυξανόμενη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας (...) δε θα αργήσει ο καιρός που η ελληνική κοινωνία θα μπουχτίσει και θα πετάξει μαζί με τα σκουπίδια της διαρκούς επαναστατικότητας ακόμη και τα δίκαια για την Παιδεία αιτήματα» (ο Π. Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).