Η αμετροέπεια είναι μόνιμο στοιχείο και χαρακτηριστικό του οπορτουνισμού. Η σημερινή ηγεσία του ΣΥΝ όμως σπάει κάθε ρεκόρ. Η χτεσινή συνέντευξη του Αλ. Αλαβάνου στη ΝΕΤ είναι αποκαλυπτική. Ούτε λίγο ούτε πολύ είπε: «Εμείς είμαστε η μόνη αντιπολίτευση», «εμείς διαμορφώσαμε και εκφράσαμε τα μεγάλα κινήματα του άρθρου 16, της νεολαίας», «συντρίψαμε τη συνταγματική μεταρρύθμιση», «είμαστε η ελπίδα της ελληνικής κοινωνίας»!..
Η ηγεσία του ΣΥΝ γίνεται όλο και πιο προκλητική. Προεκλογικά ασελγούσε σε βάρος του φοιτητικού και του εργατικού κινήματος, καπηλευόμενος τους αγώνες, που ενώ η συμμετοχή του ήταν από ελάχιστη έως μηδαμινή, ο ρόλος του στον προσανατολισμό του ήταν εντελώς υπονομευτικός! Τώρα, ένα βήμα παρακάτω, ασχημονεί με περισσότερο θράσος σε βάρος της προοπτικής του λαϊκού κινήματος, επιχειρώντας να το φέρει στα μέτρα του και στους στόχους του.
Αλήθεια, δεν πάει πολύ να εμφανίζεται ο ΣΥΝ ως ο δημιουργός και εκφραστής των φοιτητικών αγώνων, όταν οι δυνάμεις του στα ΑΕΙ χλεύαζαν το ΚΚΕ και την ΚΝΕ που αποκάλυπταν τις κατευθύνσεις της Μπολόνια; Οταν οι θέσεις του για τα ΑΕΙ συμπίπτουν στα βασικά σημεία με τον αντιδραστικό νόμο - πλαίσιο που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ; Οταν οι καθηγητές στα ΑΕΙ, μέλη και στελέχη του ΣΥΝ, υπέγραφαν κείμενο υποστήριξης στο νόμο μαζί με τον Θ. Βερέμη, την ώρα που το φοιτητικό κίνημα αγωνιζόταν ενάντιά του; Οταν ο πρόεδρος του ΣΥΝ πανηγύριζε ως νίκη του κινήματος τον ελιγμό της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ σχετικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος, τη στιγμή που το ΚΚΕ, η ΚΝΕ, η ΠΚΣ στα πανεπιστήμια, στα ΤΕΙ και συνολικά στην κοινωνία αναδείκνυαν το ζήτημα της ενίσχυσης της πάλης για να μην εφαρμοστεί ο αντιδραστικός νόμος;
Ο ΣΥΝ, ενώ πλειοδοτεί σε αγωνιστικές κορόνες, επιχειρεί ύπουλα να συμβάλει στον περιορισμό των διεκδικήσεων του κινήματος, εντός του πλαισίου του «ευρωμονόδρομου». Οπως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, έτσι και η ηγεσία του ΣΥΝ κάνει ό,τι μπορεί, οι αγώνες που αναπτύσσονται κατά της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης να μη συγκρούονται με τους στρατηγικούς στόχους που αυτή υπηρετεί. Και αυτό γιατί το ΠΑΣΟΚ συμφωνεί απόλυτα με τους στρατηγικούς στόχους, ενώ ο ΣΥΝ δε διαφωνεί. Η αναθεώρηση του «άρθρου 16», του «άρθρου 24», αν περάσουν, διευκολύνει την κυβέρνηση στην υλοποίηση των αντιδραστικών μέτρων προσαρμογής και εκμετάλλευσης της Παιδείας, του Περιβάλλοντος κλπ, στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου. Αλλά αυτό όμως γίνεται ήδη και χωρίς τη συνταγματική αναθεώρηση!
Οσον αφορά το ρόλο του ΣΥΝ στο συνδικαλιστικό - εργατικό κίνημα, εδώ η ηγεσία του ξεπερνά κάθε όριο εξαπάτησης! Ενώ είναι υπέρ του Μάαστριχτ, της «Λευκής Βίβλου», των «κοινωνικών διαλόγων», θέλει να παρουσιάζεται ως μοναδικός και γνήσιος εκφραστής του ταξικού αγώνα και του δίκιου και της προοπτικής των νέων εργαζομένων!
Η φιλοδοξία - καημός της ηγεσίας του ΣΥΝ αποκαλύπτεται πλήρως με τον ισχυρισμό της ότι είναι «η μόνη αντιπολίτευση»! Αλήθεια, τι θέλει να μας πει ο ποιητής; Οι αντιπολιτεύσεις είναι πάντα πολλές σε μια κυβέρνηση. Και σήμερα αντιπολίτευση στη ΝΔ κάνουν και βουλευτές της, που έμειναν εκτός υπουργικού συμβουλίου ή εκφράζουν επιμέρους διαφοροποιήσεις, και το ΠΑΣΟΚ (και μάλιστα σε διάφορες εκφράσεις) με μοναδικό στόχο το πώς θα γίνει αυτό κυβέρνηση. Κάνει και ο ΛΑ.Ο.Σ, που έχει δηλώσει ότι επιδιώκει να συμμετέχει σε κυβέρνηση. Από την άλλη εντελώς μεριά, απέναντι, είναι η αντιπολίτευση του ΚΚΕ, που επιδιώκει να αποδυναμωθεί συνολικά η κυρίαρχη πολιτική, έως ότου το λαϊκό κίνημα κατορθώσει να την ανατρέψει. Η μοναδικότητα της αντιπολίτευσης του ΣΥΝ από πού απορρέει; Μήπως η ηγεσία του ΣΥΝ καβάλησε εντελώς το... κεντροαριστερό καλάμι; Μήπως της άρεσε το σενάριο που προωθούν κέντρα εξουσίας και ΜΜΕ της πλουτοκρατίας για αναβάθμιση και στήριξη του ΣΥΝ, για την προετοιμασία κεντροαριστερών κυβερνητικών σεναρίων; Περί ορέξεως, ουδείς λόγος!
Η ηγεσία του ΣΥΝ έχει δικαίωμα να ονειρεύεται ό,τι θέλει. Αυτό που δεν έχει δικαίωμα είναι να παρουσιάζει τα όνειρά της (να συμβάλει με πρωταγωνιστικό ή συμπρωταγωνιστικό ρόλο στη σταθεροποίηση του αντιλαϊκού πολιτικού συστήματος) ως αριστερή ριζοσπαστική πρόταση και ελπίδα. Κι όλα αυτά όταν η πολιτική του συνεισφέρει τα μέγιστα στην καλλιέργεια αυταπατών και στο μη απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων από την κυρίαρχη πολιτική. Συμβολή και στήριξη του δικομματισμού δεν είναι η πρόταση συνεργασίας στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, η κοινή δράση για το άρθρο 16, το άρθρο 24, το Ασφαλιστικό, οι κοινές πρωτοβουλίες στη Βουλή; Αυτό δεν είναι επιθετική τακτική κατά του δικομματισμού και στριμώγματος της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Είναι τακτική που αποβαίνει σε βάρος του λαϊκού κινήματος. Είναι συμβολή στην καλλιέργεια των κεντροαριστερών κυβερνητικών λύσεων που έχουν δοκιμαστεί στην Ευρώπη και έχουν χρεοκοπήσει. Το ΚΚΕ έχει όντως «κλειστά τα μάτια και τα αυτιά» στις εκκλήσεις για συμβολή και συμμετοχή του σε λύσεις που προωθούν την κεντροαριστερή εφαρμογή της πολιτικής του «ευρωμονόδρομου». Η ατυχία του ΣΥΝ, του δικομματισμού και της πλουτοκρατίας αυτού του τόπου είναι ότι το ΚΚΕ έχει ανοιχτά τα μάτια του, τα αυτιά του και το στόμα του, θέτοντάς τα όλα στην υπηρεσία των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, στην κατεύθυνση της ανάπτυξης του λαϊκού κινήματος και της συμμαχίας για λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Το ΚΚΕ, με την πολιτική του πρόταση, δίνει τη στρατηγική απάντηση στη στρατηγική του κεφαλαίου, εξοπλίζοντας το λαϊκό κίνημα, ώστε να γίνει ικανό να αντιπαρατίθεται αποτελεσματικά στην αντιλαϊκή πολιτική και στα κόμματα που την εφαρμόζουν. Να μην εγκλωβίζεται στα κόλπα τους, αλλά να απεγκλωβίζει λαϊκές δυνάμεις, να βάζει εμπόδια στα αντιδραστικά μέτρα που χρειάζεται ο καπιταλιστικός εκσυγχρονισμός φέρνοντας πιο κοντά τη λαϊκή προοπτική. Γι' αυτό και κάνει αντιπολίτευση επί της ουσίας και όχι αντιπολίτευση μόνο στη ΝΔ, και αυτή από τη σκοπιά της διαχείρισης όπως κάνει ο ΣΥΝ, που κλείνει ταυτόχρονα το μάτι στο ΠΑΣΟΚ. Αυτή η πολιτική του ΣΥΝ, δεν είναι πολιτική κατά του δικομματισμού.
Του
Παναγιώτη ΜΕΝΤΡΕΚΑ
Feeds
Σε εφαρμογή σχέδιο διάσπασης των εργαζομένων 
