Την άρνηση του υπουργείου Παιδείας να συζητήσει με το ΔΣ της και να δώσει απαντήσεις στα αιτήματα του κλάδου καταγγέλλει η ΟΛΜΕ. Είναι γεγονός ότι η αντιεκπαιδευτική πολιτική συνεχίζεται και εντείνεται ενώ μία σειρά λειτουργικά ζητήματα της εκπαίδευσης παραμένουν και οξύνονται, όπως για παράδειγμα η ύπαρξη ακόμα και σήμερα κενών σε εκπαιδευτικούς και η εξάπλωση των ελαστικών εργασιακών σχέσεών τους.

Η πείρα του κινήματος δείχνει ωστόσο ότι χωρίς αγώνες δε χαρίζεται τίποτα. Και εδώ αναδεικνύονται για μια ακόμα φορά οι ευθύνες της πλειοψηφίας της ομοσπονδίας των καθηγητών, που επιλέγει τη λογική της αγωνιστικής ουσιαστικά απραξίας, τη στιγμή που τα προβλήματα στην εκπαίδευση είναι ασφυκτικά και οι αναδιαρθρώσεις προχωρούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ορίστηκε για τις 2 Φλεβάρη η γενική συνέλευση προέδρων των ΕΛΜΕ, στην οποία θα αποφασιστεί η όποια αγωνιστική απάντηση του κλάδου. Από την πλευρά της η ΕΣΑΚ ΔΕΕ πριν από τα Χριστούγεννα είχε προτείνει να υπάρξει εισήγηση προς τον κλάδο και να γίνουν γενικές συνελεύσεις στις αρχές Γενάρη, ενώ πρότεινε τη συμμετοχή των καθηγητών στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 22 Γενάρη, κάτι που η πλειοψηφία δε συζήτησε καν...