ΟΡΓΗ ΠΟΥ ΑΝΗΣΥΧΕΙ: «επί της ουσίας, ζούμε τη χειρότερη στιγμή σε μια σταδιακή πορεία παρακμής του δικομματισμού (...) ορισμένοι υποστηρίζουν πως το φαινόμενο είναι συγκυριακό (...) εκείνο που δεν αντιλαμβάνονται είναι πως ουδέτερος χρόνος δεν υπάρχει και δε θα υπάρξει (...) το δικομματικό σύστημα τελεί, πλέον, σε μόνιμη κρίση, η κοινωνική οργή συσσωρεύεται και δε φαίνονται σημεία εξόδου απ' αυτή την κατάσταση τα επόμενα χρόνια (...) όταν, όμως, τα συστήματα καταρρέουν, διάδοχη κατάσταση είναι το χάος, μέχρις ότου δημιουργηθούν νέα σημεία αναφοράς...» (ο Σ. Κοτρώτσος στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΘΕΣΗ ΧΩΡΙΣ ΕΡΩΤΗΣΗ: «Αυτό που θα άλλαζε τη χώρα είναι η συμμαχία Συνασπισμού και ΠαΣοΚ που ήταν ανέφικτη ως τώρα διότι ο Συνασπισμός τη θεωρούσε υπονομευτική για την ίδια την ύπαρξή του. Η δυναμική όμως που αναπτύσσει τα τελευταία χρόνια, σε συνδυασμό με τη δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται το ΠαΣοΚ, δημιουργεί τη δυνατότητα το κέντρο βάρους της συμμαχίας να είναι ο Συνασπισμός και όχι το ΠαΣοΚ (...) Αν όμως ο Συνασπισμός εξακολουθεί να προτιμά τους λατίνους μπολιβαριστές από τους έλληνες πασόκους, απλώς θα οδηγήσει τον Παπανδρέου στην αγκαλιά του Καραμανλή και ακόμη δεξιότερα τη χώρα» (ο Κ. Ψυχογιός στο ΒΗΜΑ).

ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΘΕΣΗ: «Σύμφωνα με τον Αλαβάνο, ο δικομματισμός τελειώνει. Σε συνδυασμό με τις δημοσκοπήσεις, το προφανές είναι ότι στις επόμενες εκλογές δε θα προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Προκύπτει, λοιπόν, ένα ερώτημα: Με ποιους θα κυβερνήσει; Μόνος του; Με ποιες θέσεις; Γιατί ακούμε μονάχα κριτική και άκριτη υιοθέτηση ακραίων θέσεων. Θα συνεργαστεί με το ΚΚΕ; Θα συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ; `Η πιστεύει πως θα του κάνουμε τη χάρη να συνεργαστούμε εμείς με τη ΝΔ; Τέτοιο θέμα δεν υπάρχει. Εκτός κι αν θέλει να κάνει νέο κόμμα. Αν ξέρει, κάτι, αν συνεννοείται ο ίδιος με όσους απεργάζονται ή προωθούν τέτοια σενάρια;» (το «νον πέιπερ» αποδίδεται σε συνεργάτες του κ. Παπανδρέου / ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ).