Του ΣΤΑΘΗ από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Μέχρι χτες το βράδυ ξέραμε πως η εργατική τάξη πρέπει να παλεύει για να πάρει η ίδια την εξουσία. Χτες μάθαμε πως η «αριστερά» πρέπει να παλεύει για να έχει την τρίτη κι όχι την τέταρτη θέση στη δεξίωση του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Αν είναι να πάθει τίποτα ο άνθρωπος που έβαλε αυτό το στόχο, ο απερχόμενος πρόεδρος του ΣΥΝ, να του παραχωρήσουμε την τρίτη θέση στη δεξίωση. Μην το έχουμε και κρίμα στο λαιμό μας έτσι ευαίσθητος που είναι.

Η αστική τάξη, πάντως, άλλες αγωνίες έχει.

Ακόμα κι όταν έχει εξασφαλισμένο τον εναλλακτικό που θα της προσφέρει το σωσίβιο που ζητά, ακόμα και τότε, αν όχι ακριβώς τότε, ζητά περισσότερα.

Οταν διαπιστώνει πως το νερό (η λαϊκή ψήφος) φεύγει έξω από τα συγκοινωνούντα δοχεία του δικομματισμού και άρα κινδυνεύει να χάσει την αναγκαία για τη συντήρηση της εξουσίας της δυναμική της λαϊκής ψήφου, ξέρει πως είναι η ώρα για βρει κουβά ικανό να μαζέψει τη διαρροή.

Είναι η ώρα που οι πρόθυμοι από καιρό πρέπει να δηλώσουν έγκαιρα «παρών» και μάλιστα με τον κατάλληλο τρόπο, έτσι ώστε να πείσουν το νερό (τη λαϊκή διαμαρτυρία) ότι πρέπει να ξαναμπεί στη δοκιμασμένη κοίτη.

Κι αυτό το «παρών» δηλώθηκε. Με άφεση αμαρτιών στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Σου λέει ο πρόθυμος: Ποιος θυμάται το άρθρο 4 και την απαγόρευση αυξήσεων, ποιος θυμάται τα χρέη του Καρέλλα, των Στράτου και Κατσάμπα, των Τσάτσων, τα χρέη που ανέλαβε το κρατικό ταμείο για να επιστρέψει τα ταμεία καθαρά στους ιδιώτες; Με δεδομένη τη σημερινή ιδιοκτησία στα μέσα ενημέρωσης, τέτοιες μνήμες δεν πρόκειται να βρουν χώρο συζήτησης στο δημόσιο διάλογο, άρα δεν πρόκειται στον τωρινό χρόνο να ταυτιστούν πρόσωπα και πολιτικές.

Με δεδομένο αυτό το «παρών», προσφέρεται άδολα και η ανάλογη εμπειρία. Εντελώς συμπτωματικά, η Δαμανάκη επανέλαβε χτες ό,τι και ο Τσίπρας προχτές. Είχε πει ο Τσίπρας ότι το ΚΚΕ παραπέμπει τις λύσεις στη δευτέρα παρουσία. Και συμπληρώνει η Δαμανάκη ότι ο λαός δε θέλει λύση στην επουράνια ζωή. Ετσι είναι τα μεγάλα πνεύματα, συναντώνται. Χτες το βράδυ ο Αλαβάνος το πήγε πιο βαθιά: Ο λαός καίγεται για τη σειρά που έχει ο ΣΥΝ στη δεξίωση της προεδρίας.

Ολοι μαζί κάνουν γαργάρα τη βασική τους αποστολή, ειδικά τώρα που η «χώρα» βρίσκεται σε κρίση (σ.σ. γιατί η κρίση στο πολιτικό σύστημα είναι και κρίση της χώρας, αυτό μόνο οι αστοί το γνωρίζουν. Κάθε που έχουν πρόβλημα επικαλούνται τη χώρα, δηλαδή ζητάνε από τους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη).

Γιατί να το κάνει αυτό κάποιος που δηλώνει αριστερός; Μα, ακριβώς γιατί δηλώνει «αριστερός». Δε δήλωσε κομμουνιστής ο άνθρωπος.

Και πώς θα μπορούσε, άλλωστε, όταν η άποψή του ταυτίζεται με αυτή του βουλευτή του. Που εγκαλεί το ΚΚΕ γιατί δεν άναψε κεράκια στο Σύνταγμα στην εκδήλωση αλληλεγγύης στους Αμερικανούς.

Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως σε κάτι τέτοιους «αγώνες» (που δίνουν συγχωροχάρτι στον ιμπεριαλισμό), θα είμαστε διαρκώς διασπαστές.

Οπως σταθερά απέναντι θα συνεχίσουμε να είμαστε και στη βάση αναφοράς όλων αυτών.

Η ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος, για να σωθεί η οικονομική βάση του, δε μας αφορά. Αν και πολλοί θα ήθελαν το ΚΚΕ μέσα στο παιχνίδι, έναν πολιτικό λαπά που θα τους δίνει άλλοθι. Δεν είναι. Γι' αυτό και την ώρα που αυτοί έχουν την αγωνία τους, οι κομμουνιστές συνεχίζουν καθημερινά να πηγαίνουν εκεί που το ταξικό χρέος καλεί. Εκεί δεν πάνε οι κάμερες. Δεν πειράζει. Θα αναγκαστούν να είναι εκεί την ώρα που θα πρέπει να περιγράψουν το γκρέμισμα της εξουσίας των αφεντικών τους.