Ετσι, λοιπόν, ερμήνευσε ο αστικός Τύπος μια συλλογική διαδικασία του ΚΚΕ, απόφαση του κεντρικού καθοδηγητικού του οργάνου, με βάση το Καταστατικό του Κόμματος, στο πλαίσιο της γενικότερης προσπάθειας που καταβάλλει για να βελτιώσει τη δράση του και τον καθοδηγητικό ρόλο της ΚΕ, ώστε να ανέβει η παρέμβαση του Κόμματος και να ανταποκριθεί πληρέστερα στις ανάγκες της πολιτικής πάλης και ειδικότερα στην ανάγκη ενίσχυσης και ανασύνταξης του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Κύριο χαρακτηριστικό, το οποίο δείχνουν και οι τίτλοι των ρεπορτάζ, είναι η εκτίμηση περί υποβάθμισης των βουλευτών του Κόμματος που, με απόφαση της ΚΕ, παραιτήθηκαν από το βουλευτικό αξίωμα, όπως με δική της απόφαση επίσης είχαν ενταχθεί στον καταμερισμό καθηκόντων στην κοινοβουλευτική δουλειά. Ζήτημα, που το ΚΚΕ έχει ως αρχή του από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του και είναι γνωστό όχι μόνο στα μέλη του, αλλά και στους οπαδούς και ψηφοφόρους του, γενικότερα στο λαό, ακριβώς επειδή τα δημόσια αξιώματα για τους κομμουνιστές είναι καταμερισμός δουλειάς και όχι προσωπική ανάδειξη ή ανέλιξη σαν τους αστούς πολιτικούς. Αλλωστε, οι σχολιασμοί κάποιων εφημερίδων για το «ποιος ήταν στη γραμμή να εκλεγεί βουλευτής και ποιος όχι» δείχνουν ότι ξέρουν πώς ακριβώς λειτουργεί το ΚΚΕ και πως αυτό είναι αποδεχτό από τις λαϊκές δυνάμεις.

Εχθρεύονται το γεγονός ότι η εργατική τάξη, ο λαός απαιτείται να αγωνίζονται πολιτικά έξω από τη Βουλή για το δίκιο τους, με όρους μαζικής πολιτικής δράσης. Εχθρεύονται τις αρχές λειτουργίας του Κόμματος της Εργατικής Τάξης, μια από τις οποίες είναι και η αλλαγή καταμερισμού δουλειάς, με βάση την καλύτερη διάταξη δυνάμεων για το ανέβασμα της αποτελεσματικότητας της δράσης του. Τους είναι αδιανόητο, με βάση τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα και τη λειτουργία τους, ότι μπορεί μέλη και στελέχη ενός κόμματος, όπως το Κόμμα της Εργατικής Τάξης, ως συνειδητοί εθελοντές στην υπηρεσία των σκοπών της πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού και για το σοσιαλισμό, να είναι στη διάθεση των οργανώσεων και των οργάνων όπου ανήκουν, να αλλάζουν καθήκοντα με βάση τον καλύτερο δυνατό σχεδιασμό που θα υπηρετεί τους σκοπούς της πάλης του Κόμματος της Εργατικής Τάξης. Τους είναι αδιανόητο ότι όλα τα στελέχη του Κόμματος, ανεξάρτητα σε ποιον τομέα δραστηριοποιούνται, είναι στρατευμένα στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων. Δεν αγωνίζονται για ατομικά πόστα και δημόσια αξιώματα στους αστικούς θεσμούς. Η ένταξή τους σ' αυτούς αποτελεί συλλογική υπόθεση των κομματικών οργάνων. Με αυτήν την έννοια, είναι, συνειδητά, πάντα στη διάθεση του Κόμματος και στο σχεδιασμό που αυτό προκρίνει, με βάση τις γενικότερες ανάγκες του κινήματος και του Κόμματος.

Αλλωστε, όλα τ' άλλα κόμματα θεωρούν θέσφατο της πολιτικής τους δράσης τους βουλευτές τους και ανώτερα πολιτικά όργανά τους τις Κοινοβουλευτικές τους ομάδες. Και εδώ δεν εξαιρούνται ούτε οι οπορτουνιστές τύπου ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Πρόσφατα, είδαν το φως της δημοσιότητας καυγάδες σχετικοί με την πιθανή αντικατάσταση στο βουλευτικό αξίωμα του Γιάννη Μπανιά από τον Ρ. Ρινάλντι, καυγάς για προσωπική προβολή και ανέλιξη μέσω ενός αστικού αξιώματος.

Δεν μπορούν να χωνέψουν ότι η χρέωση καθηκόντων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που υπηρετεί τις ανάγκες ανασύνταξής του σε ταξική βάση, αποτελεί συστατικό καθήκον για την ταξική ενότητα δράσης της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο. Και άρα ένα από τα πρωταρχικά καθήκοντα των κομμουνιστών.

Αλλά υπάρχει και η πλευρά του φόβου τους από την πολιτική πάλη, για τους σκοπούς και την προοπτική που βάζει το ΚΚΕ και αντιπαραθέτουν σ' αυτήν, ως το άπαν, την αστική κοινοβουλευτική ιδιότητα. Θέλουν να κάνουν ζημιά στις λαϊκές συνειδήσεις, αντιπαραθέτοντας τον αστικό κοινοβουλευτισμό στην ανατρεπτική πολιτική πάλη με όρους μαζών, η οποία αποκλείεται από τους τέσσερις τοίχους του αστικού κοινοβουλίου. Τρέμουν μπροστά στην απαξίωση των αστικών θεσμών στη συνείδηση των λαϊκών ανθρώπων. Τους πονάει η ανάπτυξη της πολιτικής πάλης εκεί που πραγματικά γίνεται αντιπαράθεση. Στην κοινωνία, με βάση τις πραγματικές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα μονοπώλια από τη μια και στην εργατική τάξη, στο λαό και τη νεολαία από την άλλη και όχι μέσα στο Κοινοβούλιο, που βεβαίως το αξιοποιεί το Κόμμα της Εργατικής Τάξης, ακριβώς για να προβάλλει και απ' αυτό το μετερίζι τα προβλήματα και την προοπτική ικανοποίησης των αναγκών της, δηλαδή την πολιτική διέξοδο που προβάλλει μέσα στο λαό, επιδιώκοντας τη συσπείρωση και πάλη του ίδιου του λαού για να την επιβάλλει.

Ας το πάρουν όλοι αυτοί απόφαση. Αυτό αποκλείεται να γίνει. Τους το 'χουμε ξαναπεί. Τους πονάει που το ΚΚΕ δε γίνεται του χεριού τους και δε θα τους κάνουμε αυτή τη χάρη. Το ΚΚΕ είναι Κόμμα της Εργατικής Τάξης και όχι του αστικού συστήματος. Και αγωνίζεται μέσα στο λαό, μαζί με το λαό για το δικό του μέλλον, χωρίς εκμεταλλευτές. Αυτό κάνει 90 χρόνια τώρα και αυτό συνεχίζει να κάνει. Μέχρι την αναπόφευκτη νίκη.