Υπάρχουν αυτοί που αναζητούν ποιοι τα έπαιρναν και αυτοί που αναζητούν ποιοι ...δεν τα έπαιρναν. Αναλόγως το πώς εκτιμούν την κατάσταση.
Επίσης έχουμε τους καταμετρητές του ...πόσο βαθιά πρέπει να μπει το «μαχαίρι στο κόκαλο», οι οποίοι και απαιτούν «κάθαρση» ή «αυτοκάθαρση» των δύο κομμάτων.
Φυσικά, διαθέτουμε και τους «μπλε» και «πράσινους» εκπροσώπους, οι οποίοι σκίζονται για να μας πείσουν ότι κάνουν το παν για «να χυθεί άπλετο φως» στην όλη ιστορία.
Ολοι αυτοί πάντως συμφωνούν στο εξής: Πρέπει να αναζητήσουμε (να καταγγείλουμε, να διαγράψουμε, να ερευνήσουμε, να εντοπίσουμε, να εξετάσουμε, να ανακρίνουμε κ.ο.κ.) πρόσωπα.
Σε καμία περίπτωση πολιτικές. Εδώ τα πάντα σταματούν και οι «αναλυτές» σφυρίζουν αδιάφορα.
Ελα όμως που για να φτάσει κανείς στις μίζες, πρέπει πρώτα και πριν από όλα να έχει αναγορεύσει τις πολυεθνικές (τύπου «Ζήμενς») σε προνομιακό του συνεργάτη για την ...ανάπτυξη της χώρας;
Αλλιώς τι νόημα έχουν οι μίζες; Κανείς δεν πληρώνει έτσι για πλάκα.
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ έχουν κι αυτοί που προσπαθούν να βρουν τις ...«διαδρομές του μαύρου χρήματος». Είναι - λένε - «κυκλικές» ή «υπόγειες» ή «ύποπτες» και τόσα άλλα.
Οι μισθωτοί ούτε που το είδαν, οι συνταξιούχοι δεν έχουν ιδέα, όπως και οι άνεργοι, οι ανασφάλιστοι, οι οικονομικοί μετανάστες και γενικώς ο ελληνικός λαός.
Οταν όμως ακούνε για εκατομμύρια «μαύρου χρήματος», το μυαλό τους πάει αυτόματα στο ...μαύρο τους το χάλι. Και τότε τσαντίζονται πολύ...