Αλλη μια εργατική απεργία κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική από τους μηχανισμούς της «αμερόληπτης» Δικαιοσύνης. Μέσα σε χρόνο ρεκόρ, η δικαστής υπηρεσίας στον Πειραιά δέχτηκε την περασμένη Παρασκευή το αίτημα του εφοπλιστή Βεντούρη και αποφάνθηκε ότι οι ναυτεργάτες του «Παναγία Τήνου», οι οποίοι διεκδικούν δεδουλευμένα και την εφαρμογή της Σύμβασης, είναι νομικά υπότροποι. Με όπλο τη δικαστική απόφαση, ο μεγαλοεφοπλιστής απαίτησε άμεσα να αποπλεύσει το καράβι, το οποίο, όπως επιβεβαιώνει και το χτεσινό ρεπορτάζ του «Ρ», δεν πληρεί ούτε τις στοιχειώδεις προδιαγραφές για την εκτέλεση δρομολογίων.

Το αίτημα του εφοπλιστή διεκπεραιώθηκε μέσα σε λίγες ώρες. Δε συνέβη, όμως, το ίδιο και με τις καταγγελίες των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων και του πληρώματος του «Παναγία Τήνου», οι οποίοι, με συγκεκριμένα στοιχεία, ζήτησαν να ελεγχθεί το βράδυ της Παρασκευής το πλοίο για να αποδειχτεί ότι δεν είναι αξιόπλοο. Παρά το γεγονός ότι η καταγγελία ήταν έγγραφη, ο υπολιμενάρχης του Λαυρίου φρόντισε να δώσει όλο το χρόνο στους μπιστικούς του εφοπλιστή, ώστε να «καθαρίσουν» το καράβι από τα ενοχοποιητικά στοιχεία. Και όταν κάτω από την πίεση των ΠΕΜΕΝ - ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ αποφάσισε τελικά να ερευνήσει το πλοίο, αναλώθηκε σε μια τυπική καταγραφή, προκαλώντας με τη στάση του τους ναυτεργάτες.

Είναι καταφανέστατη η μεροληψία του κράτους και των μηχανισμών του σε όλα τα επίπεδα υπέρ του εφοπλιστικού κεφαλαίου, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση εκφράζεται από τον Βεντούρη και την εταιρεία του. Αυτή η προκλητική μεροληψία επιβεβαιώθηκε και όταν το πλοίο «Θεόφιλος», της ίδιας πλοιοκτήτριας, χτύπησε σε ξέρα και κόντεψε να πνίξει πάνω από 500 ανθρώπους, επιβάτες και πλήρωμα. Αμεση ήταν η ενεργοποίηση των μηχανισμών του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να μη θιχτεί η φήμη του εφοπλιστή, να αποδοθούν όλα σε «ανθρώπινο λάθος» και να λήξει η υπόθεση χωρίς να ανοίξει ρουθούνι για την κερδοφορία της πλοιοκτήτριας, η οποία, μάλιστα, επιδοτείται αδρά για τα δρομολόγια της άγονης γραμμής.

Ναυτεργάτες και εφοπλιστές, εργάτες και κεφάλαιο, είναι δυο κόσμοι σε διαρκή σύγκρουση. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου και τα στηρίγματά τους, οι θιασώτες του ευρωμονόδρομου, υλοποιούν και στηρίζουν μια πολιτική κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα των εργοδοτών. Αυτό επιβεβαιώνεται σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη. Οι ναυτεργάτες όμως, η εργατική τάξη, έχουν ένα αναντικατάστατο όπλο στα χέρια τους: Τα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ, που, και στην περίπτωση του «Παναγία Τήνου», δίνουν πρωτοπόρα τη μάχη για την οργάνωση των ναυτεργατών, την αντίσταση στην επιθετικότητα της εργοδοσίας και των μηχανισμών της. Είναι αυτό το ενιαίο μέτωπο, που δίνει δύναμη στους ναυτεργάτες να συνεχίζουν την κινητοποίησή τους με επίσχεση εργασίας, οξύνοντας την αναμέτρηση με το εφοπλιστικό κεφάλαιο και κουρελιάζοντας στην κυριολεξία τη δικαστική απόφαση που ποινικοποιεί την πάλη τους.