Η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και Αλληλεγγύη», σε ανακοίνωσή της, σχετικά με την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου, σημειώνει τα παρακάτω:

Στην απόφασή της η πάρεδρος Πρωτοδικών Κωνσταντίνα Κιούση κρίνει παράνομους και αντισυνταγματικούς τους σκοπούς του συλλόγου, προσφεύγοντας, εκτός των άλλων, σε βασιλικό διάταγμα της περιόδου του εμφυλίου (β.δ. 25/25.2.1947) το οποίο αποτελούσε συνοδευτικό του αντικομμουνιστικού αναγκαστικού νόμου 509. Το εν λόγω β.δ. απαγόρευε τα σωματεία και εν γένει τις οργανώσεις που «αναμειγνύονται στην άσκηση της κρατικής εξουσίας» και προέβλεπε τη δυνατότητα εκτόπισης των μελών των σωματείων αυτών.

Πρώτο, επειδή η προαγωγή των επαγγελματικών συμφερόντων του συλλόγου, με βάση το καταστατικό, περιλαμβάνει την «ταξική συνειδητοποίηση» των μελών. Αυτό θεωρήθηκε από το δικαστήριο ότι αντίκειται στη νομιμότητα με το επικίνδυνο και, παράλληλα, αστείο επιχείρημα ότι κανένας νόμος δε διακρίνει σε τάξεις τον ελληνικό λαό.

Δεύτερο, η απόφαση θεωρεί ότι δεν μπορεί να τίθεται σκοπός του συλλόγου η «αλλαγή της αγροτικής οικονομίας με στόχο τη συνεταιριστικοποίησή της» γιατί έτσι το σωματείο υπεισέρχεται στη σφαίρα της πολιτικής, πράγμα που δεν μπορεί νομίμως να πράξει!

Τρίτο, η απόφαση θεωρεί ότι το καταστατικό δεν μπορεί να θέτει ως στόχο την «αλλαγή της αγροτικής οικονομίας» γιατί αυτό αντίκειται στην προστατευόμενη από το Σύνταγμα ατομική ιδιοκτησία.

Τέταρτο, το δικαστήριο θεωρεί ότι δεν μπορεί να περιλαμβάνεται στους σκοπούς του συλλόγου «η διαφύλαξη της καλλιεργήσιμης γης και της κτηνοτροφικής παραγωγής από το αλλοδαπό κεφάλαιο» γιατί αυτό είναι αντίθετο στο άρθρο 107 του Συντάγματος το οποίο θεσπίζει ειδικά προνόμια για το ξένο κεφάλαιο.

Πέμπτο, η απόφαση του δικαστηρίου θεωρεί ότι δεν μπορεί να αναφέρεται ο παραπάνω σκοπός στο καταστατικό του συλλόγου γιατί αυτό αντιβαίνει στη συμφωνία προσχώρησης της Ελλάδας στην ΕΟΚ και στην ελευθερία διακίνησης του κεφαλαίου που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της τελευταίας.

Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, με δεδομένο το γεγονός ότι, με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, έχει ήδη οικοδομηθεί ένα πλέγμα αντιδημοκρατικών διατάξεων που επιχειρεί να ταυτίζει τους λαϊκούς αγώνες με την τρομοκρατία (όπως για παράδειγμα ο ν. 3251/2004), ενώ στους εργασιακούς χώρους καταπατούνται ωμά ακόμη και οι όποιες στοιχειώδεις ελευθερίες είχαν κατακτήσει οι εργαζόμενοι.

Πρέπει ιδιαίτερα να σημειωθεί ότι στην αντίληψη της απόφασης οτιδήποτε αντιπαλεύει την κυρίαρχη πολιτική, ό,τι πολιτικοποιεί και εξυψώνει τους λαϊκούς αγώνες, ό,τι στρέφεται ενάντια στην ελευθερία της αγοράς, δηλαδή την εξουσία των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, οτιδήποτε αντιστρατεύεται την ΕΕ και το ξένο κεφάλαιο, ό,τι θυμίζει λαϊκή και ταξική πάλη τίθεται εκτός νόμου και συνταγματικής νομιμότητας.

Η απόφαση αυτή καθίσταται ακόμη περισσότερο επικίνδυνη αν υπολογιστεί η προωθούμενη σε όλη την ΕΕ (με ειδική απόφαση -πλαίσιο) ποινικοποίηση των ριζοσπαστικών ιδεών και η θέση εκτός νόμου κομμάτων και οργανώσεων νεολαίας σε αρκετές χώρες - μέλη της ΕΕ, επειδή τα κόμματα και οι οργανώσεις αυτές αναφέρονται στην ταξική πάλη και στην ταξική συνειδητοποίηση. Πρόσφατο παράδειγμα είναι η απαγόρευση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τσεχίας.