ΟΣΕΣ φορές ζούμε τέτοιες φοβερές ναυτικές τραγωδίες, τέτοια συγκλονιστικά εγκλήματα που να χάνονται άδικα δεκάδες ψυχές ο νους ταξιδεύει στο Θιάκι - της ναυτοσύνης ξακουστό νησί - και φέρνει στα μάτια την επιγραφή που μια μακρινή μέρα διαβάζαμε πάνω σ' ένα τεράστιο βράχο.

ΝΗΣΙ με πανάρχαια ναυτική παράδοση το Θιάκι, ταξιδευτάδες ξακουστοί οι ναυτικοί του συμπύκνωσαν δωρικά με την επιγραφή τους πάνω στον πελώριο βράχο στου νησιού στο ακρότατο άκρο, στις Φρίκες το γραφικό λιμανάκι της ναυτοσύνης και της θάλασσας την αλήθεια: Κάθε οργιά της θάλασσας / χίλιες σταγόνες αίμα. Η θάλασσα, η πικροθάλασσα του δημοτικού μας τραγουδιού, αυτή που η μάνα του μικρού ναυτόπουλου που 'χασε το μοναχογιό της την πετροβολάει από τον αβάσταγο πόνο της...

ΕΙΧΑΜΕ την καλή τύχη εκείνο το καλοκαίρι να βρεθούμε στο νησί του Οδυσσέα που τηρώντας το δικό τους νησιώτικο νόμο θυμούνται και τιμούν τα παλικάρια τους, που έπεσαν στις θάλασσες και στους ωκεανούς. Ενα προσκλητήριο νεκρών της Εθνικής Αντίστασης και σ' αυτούς παρόντες κι οι ναυτικοί μας.

ΔΕΚΑΔΕΣ τα ονόματα, που στου πολέμου τα χρόνια πάλεψαν πάνω στα εμπορικά καράβια. Και γενναία κι άφοβα«κράτησαν τα πλοία εν κινήσει» που ήταν της θρυλικής ΟΕΝΟ το σύνθημα. Το σύνθημα του ΕΑΜ της θάλασσας και της ναυτοσύνης. Και ξαναθυμόμαστε του συντρόφου μας του Αντώνη Αμπατιέλου, ενός από τους πρωτεργάτες του ελληνικού ναυτεργατικού κινήματος αλλά επίσης και πρωτομάχο στο διεθνές κίνημα τα λόγια: «... Καταφέραμε - γράφει ο Αμπατιέλος - να κινήσουμε όλα τα καράβια. Κι ας ήταν φέρετρα. Οι ναυτεργάτες εμπνέονταν από τους αγώνες του λαού μας. Τεράστια κι αποφασιστική η προσφορά τους στον αντιφασιστικό συμμαχικό αγώνα».

ΕΞΗΝΤΑ τόσα χρόνια από το έπος της Αλβανίας και την Εθνική Αντίσταση κι ο αγώνας των ναυτεργατών, ύστερα από κατατρεγμούς φοβερούς, ανείπωτους, εξακολουθεί να 'ναι αγνοημένος και αδικαίωτος. Οι αμερικανόδουλες κυβερνήσεις, αυτές που ανέβασαν με τα κανόνια τους οι Εγγλέζοι επεμβασίες, τα πρόσφεραν όλα προκλητικά στους εφοπλιστές. Και μάλιστα από την πρώτη κιόλας μέρα, που τέλειωνε ο πόλεμος, πριν ακόμη γίνει καταγραφή για τους ναυτικούς, που για πάντα χάθηκαν στους ωκεανούς και στις θάλασσες, πριν ακόμη μπει η σύνταξη στου ναυτεργάτη το σπίτι...

Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», το Μάη του 1947, μέσα στο κυνηγητό και τις καθημερινές διώξεις έβγαζε στο φως το σκάνδαλο με τα 100 εμπορικά πλοία, ενός τύπου, που είχε πάρει την ονομασία «λίμπερτις». Οι εφοπλιστές για ν' αποζημιωθούν είχαν βάλει πλώρη να τα μοιραστούνε αφού θα τ' αγόραζε και εγγυητής θα έμπαινε το ελληνικό δημόσιο. Αρχιτρίκλινος, διαπραγματευτής από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης ο Ν. Αβραάμ, που τότε στην κυβέρνηση του Κ. Τσαλδάρη ήταν υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας σε ρόλο «αναμορφωτή». Κι αυτός όπως π.χ. οι κ. Σουμάκης και Παπουτσής. Εγιναν οι διαπραγματεύσεις με τους Αμερικανούς, τέλειωσε η μοιρασιά, όλα κι όλοι «μέλι - γάλα»... Αλλά τότε μαθεύτηκε πως οι μίζες, προμήθειες, τα «δώρα» που προσφέρθηκαν στον Αβραάμ πήγαν σύννεφο. Ο «Ρ» είχε κάνει το ρεπορτάζ κι όχι μόνο. Αφησε συγκρατημένα τις πρώτες «βολές», αποσπασματικές βέβαια. Και τότε οι «λαοπρόβλητοι» της εξουσίας κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός ο Κ. Τσαλδάρης τα 'βαλαν με τους ΚουΚουέδες που συκοφαντούν τάχατες το αγλάισμα της εθνικοφροσύνης: τον υπουργό Ν. Αβραάμ.

ΔΕ θα περνούσαν παρά λίγες μέρες κι ο «Ρ» θα προχωρούσε στα αποκαλυπτήρια, δημοσιεύοντας εντυπωσιακά ολόκληρη την επιστολή του Ν. Αβραάμ, που ξεκινούσε: «Γιε μου Μάνθο. Ο μπαξές της εθνικοφροσύνης αγκαλιά με τα σκυλόψαρα της ελληνικής ολιγαρχίας». Εγραψαν, παρατηρεί στο γράμμα του ο Αβραάμ, «ο "Ριζοσπάστης", η "Ελλάδα" (πρόκειται για την "Ελεύθερη Ελλάδα") και η "Ελευθερία" για την νόμιμον προμήθειαν που πήρα από την αγοράν των "λίμπερτι". Εδωσα μίαν απάντησιν». Και προσθέτει: «...Ο Στ. Λιβανός μου είπε την τελευταίαν στιγμήν: "Ο,τι θέλει ο Μάνθος να αποτείνεται σε μένα... Το γιο του Παπανδρέου εγώ τον σπούδασα...». Και οι πατρικές νουθεσίες συνεχίζονται. «...Σου τα γράφω αυτά διότι ομολογώ ότι είναι καιρός ν' αφήσω την πουριτανικήν ηθικήν ακαμψίαν και να δέχομαι τοιαύτας ως υποψήφιος ηγέτης διά να μην αναγκαστώ να τρέχω εις το Κακουργιοδικείο».

ΝΑ κλείσουμε το γραφτό αυτό σημειώνοντας πως ο «Οίκος Γουλανδρή» εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης διά τους αγώνας του στρατηγού Σκόμπι υπέρ της απελευθερώσεως της Ελλάδος μετωνόμασε εν εκ των τελευταίως αγορασθέντων πλοίων του εις «Ρόναλντ Σκόμπι». Προμήθειες, δώρα, μετοχές, δωρεές σπουδών, γούνες στη Φρειδερίκη... Κι ο «Ρ» που έβγαλε στο φως όλα αυτά τα νταραβέρια της εθνικοφροσύνης τα βρωμερά και τ' άπλυτα κυνηγήθηκε άγρια και βρέθηκε τελικά στη «χάψη», στη φυλακή. Αυτή είναι η «άλλη Ελλάδα» με τα «σούπερ - σκυλόψαρα» αγκαλιά, μέλι - γάλα με τους σημερινούς «εκσυγχρονιστές» αφέντες της εξουσίας. Το νέο ναυτικό έγκλημα του «Εξπρές Σαμίνα» τα λέει όλα.