«"Το πρώτο που μου έκανε εντύπωση μόλις μπήκα στην αίθουσα του Χρηματιστηρίου της Κρακοβίας ήταν η μυρωδιά. Μια στυφή μυρωδιά τρόμου και απόγνωσης, σαν κι εκείνη που αναδίδει ένας σωρός ψοφίμια". Και το πρώτο που του ήρθε στον νου ήταν αυτή η φράση του Ραούλ Βανεγκέμ: "Η σήψη είναι εκείνη η κατάσταση που δίνει στον καπιταλισμό την αυταπάτη πως ξαναγεννιέται". Αν ο φιλόσοφος έχει δίκιο, σκέφτηκε ο δημοσιογράφος, που η μπόχα τού μπούκωνε τη μύτη, τότε πράγματι ο καπιταλισμός την έχει άσχημα.

(...) Ενας αντικειμενικός δημοσιογράφος όμως δεν πρέπει να διατυπώνει προσωπικές κρίσεις. Γι' αυτό θα αρκεστώ να αναφέρω αυτό που πρόλαβε να μου πει ένας χρηματιστής τον οποίο βρήκα πεσμένο, μέσα σε μια λίμνη αίματος, στις τουαλέτες του Χρηματιστηρίου της Κρακοβίας. Με ικέτεψε να δώσω στον κόσμο αυτό το μήνυμα, με τα λόγια ενός ξεχασμένου Ιάπωνα ποιητή: "Πείτε τους, σας παρακαλώ, πως η ζωή είναι αλλού. Και βάλτε τους να σκεφθούν αυτούς τους στίχους του Μασαχίντε: Οταν το σπίτι μου κάηκε από την κορφή ώς τα θεμέλια, τίποτα πια δε μου έκρυβε τη λάμψη του φεγγαριού"» (o Ρ. Βρανάς παρουσιάζει ένα φανταστικό ρεπορτάζ, ενός φανταστικού δημοσιογράφου / ΤΑ ΝΕΑ).