Η Ελλάδα «έχει αποδεχτεί ότι ούτε ως περιφερειακός παίκτης μπορεί να έχει οποιαδήποτε στρατιωτική σημασία, προτιμά, δε, σε κάθε κρίση, να προσπίπτει ικέτιδα στους ισχυρούς του κόσμου αυτού, επικαλούμενη, ό,τι οι αδύναμοι επικαλούνται στον κόσμο αυτό: τις διεθνείς συνθήκες, τη διεθνή νομιμότητα, τα ανεφάρμοστα ψηφίσματα του ΟΗΕ, την παραδοσιακή φιλία και διάφορα άλλα ηχηρά, πλην ανώφελα. Η αλήθεια είναι ότι σήμερα βρισκόμαστε πολύ μακριά από τη δημιουργία μιας κοινής ευρωπαϊκής αμυντικής πολιτικής και ακόμη μακρύτερα από τη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού». Επίσης, «(...) εξασθενεί την αμυντική μας ικανότητα (...) κάθε μείωση των αμυντικών δαπανών, όπως και κάθε επιβράδυνση των εξοπλιστικών προγραμμάτων». «Και, τέλος, η Εθνική Αμυνα είναι ο κατεξοχήν λόγος υπάρξεως του κράτους».

Αυτές είναι οι απόψεις του ΛΑ.Ο.Σ. - όπως εκφράστηκαν από τον βουλευτή του Μ. Βορίδη σε ειδικό ένθετο της εφημερίδας «Απογευματινή» αφιερωμένο σε έκθεση όπλων - για έννοιες όπως το διεθνές Δίκαιο. Κλασικό εθνικιστικό αστικό κόμμα ο ΛΑ.Ο.Σ., κόπτεται υπέρ του ιμπεριαλιστικού ευρωστρατού, διεκδικώντας για την εγχώρια αστική τάξη ρόλο μικρομεγαλέξανδρου. Προς τούτο - ίδιος μεσίτης - αποδέχεται την πρόσδεση της χώρας σε κάθε οπλέμπορα, Αμερικανό ή άλλον, ενώ προσδίδει στην οργανωμένη κοινωνία ρόλο φρούραρχου. Απόψεις επικίνδυνες για τα λαϊκά στρώματα, τους προλετάριους όπου Γης, και ως εκ τούτου αποδοκιμαστέες με κάθε ευκαιρία.