Δεν αφήνουν ευκαιρία οι πολίτες να πάει χαμένη χωρίς να δείξουν όπως μπορούν την περιφρόνησή τους στην κυβέρνηση. Σίγουρα ο νέος χρόνος θα ονομαστεί «χρόνος της περιφρόνησης» εφ' όλης της ύλης, αρχίζοντας από τις αξίες που διέπουν τη Δημοκρατία των Τραπεζών. Σπρώχνοντας τον πολίτη στο δρόμο, οι αυθεντίες της οικονομίας τον έκαναν να πετάξει από πάνω του εκείνο το χαμένο ύφος που κουβαλούσε όσο σερνόταν από τη μια τράπεζα στην άλλη για δάνειο. Η περιφρόνηση είναι προσώρας η σιωπηλή συνωμοσία των φτωχών.

Ναρκωμένος ο Καραμανλής, δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί τον εγωισμό του και μόνο γι' αυτό έχει γίνει αντικείμενο περιέργειας. Μπορούμε να δούμε πώς αυτός ο εγωισμός έχει ξεπεράσει κατά πολύ το δυνατό του χαρτί, το όνομά του, και μας ανοίγει τη θέα να δούμε μέσα του όπως ακριβώς είναι, όχι όπως νομίζαμε πως είναι.

Χάρη σ' αυτόν η δυσπιστία μας έγινε περιφρόνηση και, μέχρι να περάσουμε στην κατάσταση της ταραχής, μπορούμε να την απολαύσουμε σαν ένα προοίμιο μπροστά στο λάκκο που σχεδίασαν για μας, και τώρα πέφτουν οι ίδιοι μέσα.

Αλήθεια, ποτέ άλλοτε τόσες μετριότητες δε σχημάτισαν υπουργικό συμβούλιο. Κι εμείς τους δείχνουμε την περιφρόνησή μας. Δεν έχουμε ανάγκη να κρύψουμε τίποτα. Η περιφρόνησή μας εκπορεύεται απ' όλα όσα μας προσβάλλουν. Προορισμός της είναι να αναζωπυρώνει τα πάθη, έστω και στιγμιαία, ενάντια στην κυρίαρχη τάξη. Αφήνει πίσω της αστεϊσμούς και ψυχαγωγία - αυτά τα στοιχεία της λησμονιάς - παραδίδοντάς τα στη χλεύη. Είναι το δικαίωμα όλων των απελπισμένων, όσων δεν έχουν να χάσουν τίποτα, όσων μπορούν να λένε στον εαυτό τους την αλήθεια.