Το μπαλάκι των ανακοινώσεων και επιστολών του «Συνηγόρου του Πολίτη» και του υπουργείου Παιδείας, για το μάθημα των θρησκευτικών και το ποιοι και πώς έχουν δικαίωμα απαλλαγής από αυτό, «έπαιξε» τη βδομάδα που μας πέρασε σε διάφορα δελτία, εκπομπές και στον Τύπο, με παπάδες να ωρύονται και εκπαιδευτικούς ή άλλους τύπους... να κάνουν αναλύσεις περί δικαιωμάτων στο πνεύμα του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου.

Ολη η συζήτηση αλλά και η στάση «Συνηγόρου» και υπουργείου είναι αποπροσανατολιστική. Γιατί το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι η υποχρεωτικότητα ή μη του μαθήματος και οι όροι απαλλαγής από αυτό, αλλά η ίδια η ύπαρξή του.

Η γνώση των όρων και διαδικασιών που επιδρούν, διαμορφώνουν και καθορίζουν την κοινωνική συνείδηση, όπως η θρησκευτική, μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, είναι ένα ζήτημα που μπορεί να πάρει τη θέση του με επιστημονικό τρόπο μέσα στο σχολείο, μέσα από το μάθημα της ιστορίας, της κοινωνιολογίας, της φιλοσοφίας. Τα υπόλοιπα είναι είτε προσηλυτισμός, είτε υποκριτικές αγορεύσεις περί ελευθερίας της συνείδησης. Υποκριτικές γιατί την ελευθερία της συνείδησης δεν μπορεί να την εξασφαλίσει η ευρωπαϊκή νομοθεσία και νομολογία που επικαλούνται, η οποία είναι έτσι δομημένη ώστε να αποκοιμίζει τις λαϊκές συνειδήσεις σε κάθε επίπεδο...