Τι στενοχώρια κι αυτή των αρθρογράφων της «Ελευθεροτυπίας». Ξεχείλιζε άφθονη χτες απ' τις στήλες «Ναυτίλος» και «Ακροβατώντας», αμφότερες στη σελίδα 10 της εφημερίδας. Ο ένας να αναρωτιέται αν «ο σεχταρισμός και ο αριστερισμός απόμειναν μοναδικό ανάχωμα για την ηγεσία του ΚΚΕ προκειμένου να ανασχέσει την απαίτηση των καιρών και την ανάγκη του κόσμου για ενότητα στη δράση και συμμαχική συνύπαρξη όλων των εκτός του δικομματισμού δυνάμεων της αριστεράς» και να ισχυρίζεται ότι «η άρχουσα τάξη ανοίγει σαμπάνιες» και χαίρεται απ' «τη βαθύτερη κρίση της αριστεράς». Ο άλλος να προσπαθεί να ανιχνεύσει ποταπά και ιδιοτελή κίνητρα πίσω απ' την «επίθεση του ΚΚΕ» στον ΣΥΡΙΖΑ. Το οποίο ΚΚΕ «κατηγορεί συλλήβδην τους κουκουλοφόρους ως προβοκάτορες αρνούμενο να δεχτεί διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες και τακτικές που δεν είναι ελέγξιμες από το ίδιο».

Δεν τους εμποδίζει κανείς να υιοθετήσουν και να περιβάλουν με όλη τους τη στοργή το «κίνημα» των κουκουλοφόρων. Και ας είναι γνωστό πως χτυπούν τυφλά χωρίς αιτήματα και στόχους προβοκάροντας την ταξική πάλη. Δικαίωμά τους μέχρι και να το βαφτίσουν «εξέγερση» τη δράση μηχανισμών του κράτους και των υπηρεσιών. Και δικαίωμά τους να υπερασπίζονται τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ των 65ωρων, του Μάαστριχτ, της ΕΕ, σαν... αριστερά και να εγκαλούν το ΚΚΕ γιατί μ' αυτή την «αριστερά» δε συνεργάζεται.