Οσο κορυφώνεται η ΝΑΤΟική άσκηση με το μεγαλεπήβολο τίτλο «Αναπόφευκτη Δόξα» («Destined Glory») και αποκαλύπτεται το μέγεθος της υποτέλειας της κυβέρνησης, τόσο εντείνεται η κυβερνητική προπαγάνδα, με στόχο, αφ' ενός, να υποβαθμίσει τη σημασία των όσων συμβαίνουν, αλλά και να ασκήσει τρομοκρατία σε όσους ασκούν κριτική στην πολιτική και τους χειρισμούς της! Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση θέλει να επιβάλει το «νόμο της σιωπής», προκειμένου να μην ενημερώνεται και να μην αντιδρά ο λαός. Παράλληλα, συστηματικά παραπληροφορεί και «καθησυχάζει» την «κοινή γνώμη», ακριβώς γιατί θέλει να παγιωθεί στη λαϊκή συνείδηση ως φυσιολογικό γεγονός η ενεργός συμμετοχή στη ΝΑΤΟική συμμαχία και τη Νέα Δομή της με οποιοδήποτε τίμημα και πάση θυσία. Ακόμα και με εκχώρηση βασικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, ακόμα και με εξευτελιστικούς όρους.

Τα όσα έχουν διαδραματιστεί στην τελευταία άσκηση του ΝΑΤΟ είναι γνωστά. Από την αρχή του σχεδιασμού, με την ανοχή και υπόθαλψη των Αμερικανών αξιωματούχων, αμφισβητήθηκε το δικαίωμα των ελληνικών αεροσκαφών, τα οποία, ας σημειωθεί, έφεραν τη «σημαία» του ΝΑΤΟ, να πετούν πάνω από ελληνικά νησιά, στο όνομα του ότι είναι αποστρατιωτικοποιημένα! Η κυβέρνηση Σημίτη, μετά από πέντε μέρες «διαπραγματεύσεων», κατάφερε να πείσει τους ΝΑΤΟικούς ότι τα ελληνικά αεροπλάνα έχουν το δικαίωμα να πετούν πάνω από τα ελληνικά νησιά! Μόλις όμως το επιχείρησαν προχτές, αναχαιτίστηκαν από τα συμμαχικά τουρκικά και υποχρεώθηκαν να επιστρέψουν! Αλλά η κυβέρνηση, αντί να βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα, επιμένει δογματικά στη γραμμή της υποταγής στα ΝΑΤΟικά δόγματα και σε καμία περίπτωση δε θέλει να δυσαρεστήσει τους αρχιτρομοκράτες του πλανήτη. Από αυτήν ακριβώς τη σκοπιά, πραγματοποιεί τους όποιους χειρισμούς, οι οποίοι, όμως, έχουν βαρύτατο τίμημα για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Φαίνεται ότι η κυβέρνηση Σημίτη θεωρεί «ένα το κρατούμενο» το ότι η χώρα μας είναι «περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας». Περίτρανη απόδειξη είναι η σπουδή της να υπογράψει το Νέο Δόγμα του ΝΑΤΟ και να πρωτοστατεί στην εφαρμογή του βήμα βήμα, αδιαφορώντας, μεταξύ των άλλων, για το γεγονός ότι μετατρέπει το Αιγαίο σε «αμφισβητούμενη θάλασσα» υπό αμερικανική επικυριαρχία. Στα πλαίσια αυτά, όπου οι ΗΠΑ έχουν τον πρώτο λόγο και επιβάλλουν το «δίκαιό» τους, με βάση, φυσικά, την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, είναι φυσικό επακόλουθο η «προνομιακή σχέση» με την Τουρκία να επιτρέπει στην τελευταία να «υπενθυμίζει» και να επιχειρεί να επιβάλλει τις επεκτατικές βλέψεις της σε βάρος της κυριαρχίας της χώρας μας. Η κυβέρνηση στρουθοκαμηλίζει μπροστά στα τετελεσμένα που δημιουργεί η «νέα τάξη», ακόμα και στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, προσδοκώντας και πασχίζοντας να τα ανταλλάξει με κάποιο «ρόλο» στην περιοχή των Βαλκανίων.

Στο κείμενο των Θέσεων για το 16ο Συνέδριο, το ΚΚΕ έχει τοποθετηθεί με σαφήνεια για το ρόλο της κυβέρνησης Σημίτη στο πλαίσιο της «νέας τάξης»: «Οι ελληνικές κυβερνήσεις έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν ενεργό ρόλο για λογαριασμό των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, σε όλα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή: Διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, με την ενεργό συμμετοχή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στους στρατούς πίεσης και κατοχής... Η κυβέρνηση Σημίτη αναδείχνεται συνεργός στην πορεία διχοτόμησης της Κύπρου. Αλλαξε ριζικά τη στάση της απέναντι στα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού. Τάσσεται στο πλευρό των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου». Το ζήτημα, βέβαια, δεν είναι η δικαίωση του Θέσεών μας, αλλά ο παλλαϊκός αγώνας για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και της «νέας τάξης».