«Από το '90 και μετά οι καθηγητές "πνίγονται" στα κοινοτικά πακέτα και στο κενό που δημιουργεί η απουσία τους χτίζουν το δικό τους κράτος εν κράτει οι φοιτητικές παρατάξεις, αξιοποιώντας καταλλήλως το "ενοχικό σύνδρομο" του ελληνικού πανεπιστημίου (...) πουλάνε τις ψήφους τους και αγοράζουν βαθμούς στα μαθήματα, θέσεις στα μεταπτυχιακά, επιβλέψεις στα διδακτορικά (...) ελέγχουν τις γραμματείες, έχουν αποφασιστικό λόγο στην επιλογή των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων (...) τις περιόδους που το κόμμα τους κυβερνά πλαισιώνουν με στελέχη τους κρίσιμα υπουργεία για να εξυπηρετούν άμεσα τα μέλη και τους φίλους» (η Γ. Μανώλη στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Ο επικεφαλής αστυνομικός - άγνωστο για ποιο λόγο - επέτρεψε στους "αγανακτισμένους πολίτες" - να παρελάσουν έξω από το παλιό Εφετείο και να "μυήσουν" στον πετροπόλεμο τους έγκλειστους μετανάστες (...) αφού χόρτασαν πετροπόλεμο διετάχθη από κάποιον (άλλο;) αστυνομικό η απομάκρυση των "αγανακτισμένων" (...) κι ενώ η μία ομάδα αστυνομικών (αριστερά του ξενοδοχείου) έδιωξε όντως τους "αγανακτισμένους" η άλλη ομάδα αστυνομικών (δεξιά του ξενοδοχείου) έγινε μια παρέα με τους "αγανακτισμένους". Γελάκια, συζητήσεις ("κράτα μου τη σημαία να σου κρατήσω την ασπίδα να ξαποστάσεις") συνθήματα της Χρυσής Αυγής και πέτρες προς τους μετανάστες, μαζί βέβαια με ναζιστικούς χαιρετισμούς (...) ώσπου κάποιος (άλλος; τρίτος; τέταρτος;) αστυνομικός έδωσε εντολή να απωθηθούν οι λίγοι εναπομείναντες Χρυσαυγίτες (...) και βεβαίως όλη η περιοχή ηρέμησε» (ο Σ. Θεοδωράκης στα ΝΕΑ).