Η απάντηση της «αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ στην οξύτητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο λαός, σύμφωνα με τον ευρωβουλευτή του Δ. Παπαδημούλη, είναι «να αλλάξουμε την Ευρώπη», την ΕΕ δηλαδή. Πώς αλλάζει όμως η ΕΕ; Απαντά: «Με ισχυρότερο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, με περισσότερα χρήματα για την κοινωνική συνοχή, για την προστασία του περιβάλλοντος, την προστασία των αδυνάτων και όχι περισσότερα χρήματα στους τραπεζίτες. Με δημοκρατικό έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας». Και συνεχίζει: «Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση είναι πεδίο αντιπαράθεσης, δεν είναι ούτε κόλαση, ούτε παράδεισος».

Αν βέβαια τόσο απλά αλλάζουν όλα, αναρωτιόμαστε πώς και δεν έχουν αλλάξει ακόμα; Τα περισσότερα χρήματα που υπόσχεται πού θα βρεθούν; Θα τα αποσπάσουν απ' αυτούς που κλέβουν τον ιδρώτα των εργαζομένων; Θα τους αναγκάσουν να κλέβουν λιγότερο; Και πώς; Η κλοπή - κλοπή πάντως. Επί τούτου τσιμουδιά. Ετσι ώστε να εθίζεται ο λαός στη λογική της ζητιανιάς και των μειωμένων απαιτήσεων. Και στις αυταπάτες ότι ένα πεδίο αντιπαράθεσης είναι η ΕΕ που μπορεί να κερδηθεί αν ο λαός ψηφίσει τους καλύτερους να αντιπαρατεθούν. Με ποιον όμως; Με την εξουσία του κεφαλαίου, δυνάμεις όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ούτε μπορούν ούτε θέλουν ν' αντιπαρατεθούν.

Γι' αυτό και στρέφουν τη συζήτηση σε ανώδυνα για το σύστημα μονοπάτια. Προβάλλοντας το παράδειγμα Ομπάμα που «χωρίς να είναι ούτε καν σοσιαλδημοκράτης, υιοθετεί μέτρα για τις ΗΠΑ που η ευρωπαϊκή ελίτ ούτε καν τολμά να σκεφτεί» και θέτοντας στόχους, και μάλιστα ως «κεντρικούς», τη «διαρκή ενίσχυση του ρόλου του Ευρωκοινοβουλίου». Ετσι, λοιπόν, οι κύριοι οπορτουνιστές. Ο «φιλολαϊκός» παράδεισος έχει έναν θεό. Τον ιμπεριαλιστή πρόεδρο των ΗΠΑ!