Σήμα κατατεθέν του προεκλογικού καυγά των δύο μονομάχων τείνει να γίνει το πυροτέχνημα της «κρυφής ατζέντας», όπου ο ένας κατηγορεί τον άλλο ότι δε λέει στο λαό τι μέτρα πρόκειται να πάρει μετά τις κάλπες για να αποφύγει το πολιτικό κόστος. Πρόκειται βέβαια για απύθμενη υποκρισία και εμπαιγμό του εργαζόμενου λαού. Πρώτον γιατί και οι δύο πυλώνες του δικομματισμού ξέρουν πολύ καλά ποια είναι τα αντιλαϊκά μέτρα που θα ληφθούν, απλούστατα γιατί τα μέτρα αυτά είναι κοινά στο πλαίσιο του ευρωμονόδρομου που από κοινού υποστηρίζουν. Είναι τα μέτρα που υποδεικνύουν ΕΕ, ΔΝΤ και ΟΟΣΑ, είναι οι αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης, είναι η «πράσινη ανάπτυξη» του ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχει λοιπόν καμία «κρυφή ατζέντα». Αντίθετα είναι παντελώς διάφανη και χειροπιαστή η αντιλαϊκή πολιτική, την οποία βέβαια δεν περιμένουν την επομένη των ευρωεκλογών για να τη μάθουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Ασφαλώς και υπάρχουν συγκεκριμένα μέτρα που κρατούνται στα συρτάρια για την επομένη των ευρωεκλογών, αλλά σε καμία περίπτωση δεν περιμένει αυτά ο εργαζόμενος για να διαμορφώσει κριτήριο για την ψήφο του. Ισα ίσα που αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι τα μέτρα θα είναι σαρωτικά και η αντιλαϊκή επίθεση πιο σφοδρή αν δεν κοπεί ο βήχας μέσα από τις ευρωκάλπες, μέσα από την «πλημμύρα» του κόκκινου ψηφοδελτίου.