«Οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες πρέπει να μπουν στην ίδια όχθη», αφού «οι σωστές κοινωνίες πρέπει να στηρίζονται στο "όποιος παράγει να παίρνει"». Αυτά τα, πολύ γνωστά, αλλά αρκούντως προκλητικά είπε ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων, στη διάρκεια της παρουσίασης μνημονίου συνεργασίας που υπογράφτηκε με το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Αθήνας (ΕΒΕΑ).

Οι θεωρίες του «κοινωνικού εταιρισμού», που αποβλέπουν στον ταξικό αφοπλισμό των εργαζομένων και στη μετατροπή τους σε παλλακίδα των εργοδοτών, δεν είναι βέβαια καινούργιες. Ούτε αποτελεί καινοτομία η προσπάθεια κάποιων απολογητών του συστήματος να εγκλωβίσουν τον εργάτη στη λογική ότι για να επιβιώσει πρέπει να φροντίζει να πηγαίνουν καλά οι δουλειές του αφεντικού.

Ομως να προσπαθούν, με τέτοιο θράσος, να πείσουν ότι εκτός από τους εργάτες, παράγουν πλούτο και αυτοί, τα αφεντικά, είναι ιδιαίτερα προκλητικό. Παρά το γεγονός ότι ούτε αυτό αποτελεί εφεύρημα των ημερών, προκαλεί αγανάχτηση οι σημερινοί κεφαλαιοκράτες, αυτοί που πορεύονται και διαβιούν ως σαπρόφυτα της κοινωνίας εκμεταλλευόμενοι την εργασία και τον ιδρώτα των πολλών, να θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι παράγουν κιόλας.