Σαν «αναδιανομή του πλούτου» επιχείρησε να εμφανίσει η κυβέρνηση τη χορήγηση των ψίχουλων του «επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης» στα πλέον φτωχά τμήματα των λαϊκών στρωμάτων, σε συνδυασμό με την «έκτακτη εισφορά» που επέβαλε στις υπερκερδοφόρες, εισηγμένες στο χρηματιστήριο επιχειρήσεις. Μάλιστα, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι επιδίωξαν να παρουσιάσουν τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες σαν «ευαίσθητους κοινωνικούς εταίρους» που συνεισφέρουν στη δύσκολη οικονομική συγκυρία.

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Οτι πριν οι 300 μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας συνηγορήσουν στο να δώσουν το ποσό του 1 δισ. ευρώ, είχαν φροντίσει να εξασφαλίσουν ότι θα το πάρουν πίσω πολλαπλάσια, είτε μέσω των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων που μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης, είτε μέσω επιδοτήσεων και φοροαπαλλαγών. Οι δεσμεύσεις του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, αλλά και του κυβερνητικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ αποτελούν την πιο ισχυρή απόδειξη. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι:

Αυτά είχαν εξασφαλίσει βιομήχανοι και τραπεζίτες πριν συμφωνήσουν με την κυβέρνηση στην έκτακτη εισφορά. Εξάλλου, το 1 δισ. ευρώ που θα βγάλουν από τα θησαυροφυλάκιά τους, είναι μόνο το 1/50 από τα 50 δισ. που εισέπραξαν σε ζεστό χρήμα, μέσω επιδοτήσεων από τον κρατικό προϋπολογισμό - τα χρήματα του ελληνικού λαού δηλαδή - στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης! Χρήμα που τους πρόσφερε η κυβέρνηση της ΝΔ με τις ευλογίες και τις ευχές του ΠΑΣΟΚ, που τόνιζε την ανάγκη να στηριχθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα και να ενισχυθεί η «πραγματική οικονομία» προκειμένου να βγει η χώρα από την κρίση.

Η αστική τάξη «προσφέρει» σήμερα, με αντάλλαγμα να εισπράξει ακόμα περισσότερα κέρδη από τη «ληστεία» του λαϊκού εισοδήματος το επόμενο διάστημα. Μια «ληστεία» που μόνο την οκταετία (2000-2008) απέφερε στις 300 εισηγμένες επιχειρήσεις στο Χρηματιστήριο αστρονομικά κέρδη πάνω 60 δισ. ευρώ, ενώ την περίοδο της εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης, στο όνομα της οποίας τσακίζονται σήμερα τα εργασιακά δικαιώματα και το λαϊκό εισόδημα, οι ίδιες εταιρείες είχαν κέρδη 10 δισ. ευρώ! Αυτή είναι η πραγματικότητα, την οποία σήμερα η κυβέρνηση, με την προπαγανδιστική μάλιστα βοήθεια του ΣΕΒ (!), προσπαθεί να παρουσιάσει με το κεφάλι κάτω, για να θολώσει τα νερά, να δημιουργήσει αυταπάτες και φρούδες αναμονές στους εργαζόμενους για τη βαθιά ταξική πολιτική της.