Αξίζει, λοιπόν, να σταθούμε σε μερικές πλευρές του «φαινομένου» Μιλένιουμ (έτσι αποκαλείται η χιλιετία στην τρέχουσα ευρωπαΐζουσα, δημοσιογραφική, και όχι μόνο, γλώσσα).

Και πρώτα απ' όλα, μπαίνουμε πραγματικά σε καινούρια χιλιετία;

****

Εδώ, κατ' αρχήν, πρέπει να σημειώσουμε ότι η αφετηρία αυτή είναι χωρίς σημασία για τα εκατομμύρια των μη χριστιανών, που αποτελούν και την πλειοψηφία των κατοίκων του πλανήτη μας. Πέρα απ' αυτό, είναι και ιστορικά απροσδιόριστη. Γιατί η γέννηση του Χριστού αναγράφεται μόνο στα ευαγγέλια, που, βέβαια, δεν είναι ιστορικά κείμενα. Το πόσο λίγη αξία έχει ιστορικά, κατά συνέπεια και χρονολογικά, αποδείχνεται και από το ότι, αν τη συγκρίνουμε με το Ρωμαϊκό Ημερολόγιο, που ίσχυε μέχρι την καθιέρωση του Χριστιανικού, η αφετηρία αυτή συμπίπτει με την 1η του Γενάρη του έτους 754 εκείνου του ημερολογίου (είχε σαν αφετηρία του την ίδρυση της Ρώμης). Αλλά ο βασιλιάς Ηρώδης, ένα μέρος της ζωής του οποίου έπρεπε - κατά τα ευαγγέλια - να συμπίπτει με τη βρεφική τουλάχιστον περίοδο της ζωής του Χριστού, είχε ήδη πεθάνει από το 750 του Ρωμαϊκού Ημερολογίου, δηλαδή 4 χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός!

Με τα πιο πάνω δεν είναι άσχετο, βέβαια, το ότι οι όροι «προ Χριστού» και «μετά Χριστόν» αντικαθίστανται ολοένα και πιο συχνά από το «πριν», ή «μετά» τη «χριστιανική εποχή» ή και πιο απλά «την εποχή μας».

Βλέπουμε, δηλαδή, ότι η αποδοχή του Γρηγοριανού Ημερολογίου (μαζί με την αφετηρία), είναι εντελώς συμβατική. Από τη στιγμή που κυρίαρχη θρησκεία στις κυρίαρχες χώρες για πολλούς αιώνες, ήταν η χριστιανική, το Γρηγοριανό (χριστιανικό) Ημερολόγιο κυριάρχησε. Και εξακολουθεί να ισχύει πρακτικά σε ολόκληρο τον κόσμο. Το ίδιο γεγονός (συμβατικό ημερολόγιο, συμβατική αφετηρία) μας επιβάλλει να μετράμε χρονολογίες, αιώνες, χιλιετίες, ξεκινώντας απ' αυτήν την αφετηρία και με τη βοήθεια, βέβαια, της απλής αριθμητικής. Με βάση αυτό λοιπόν, δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς ότι η δεύτερη χιλιετία του Γρηγοριανού Ημερολογίου θα λήξει με την ολοκλήρωση του έτους 2000. Και θα μπούμε στην 3η την 1η του Γενάρη του έτους 2001.

***

Η εξήγηση είναι πολλαπλή.

Υπάρχει η καθαρά εμπορική (μπίζνες) πλευρά. Η αλλαγή κάθε αιώνα - και, πολύ περισσότερο, μιας χιλιετίας - είναι λαμπρή ευκαιρία, για τους όπου Γης καπιταλιστές να κάνουν θαυμάσιες δουλιές. Είναι χαρακτηριστικό ότι η «Νιου Γιορκ Τάιμς», ήδη από τις 26 του Δεκέμβρη του 1993, έγραφε ότι «η χιλιετία θα είναι ευκαιρία για μεγάλα κέρδη». Και περιέγραφε τους τομείς της οικονομίας που θα έβγαζαν αυτά τα κέρδη. Μάλιστα, στο σχετικό άρθρο, μιλούσε ακόμα και για τη δημιουργία εταιρίας, που θα ασχολιόταν με το μάρκετινγκ της χιλιετίας!

Ευκαιρία, λοιπόν, για τις ξενοδοχειακές - τουριστικές επιχειρήσεις, τα εστιατόρια πολυτελείας, τις αεροπορικές εταιρίες, τους οίκους μόδας, τους κατασκευαστές αναμνηστικών δώρων - στις μητροπόλεις του καπιταλισμού και όχι μόνο - για χρυσές δουλιές. Και θα 'ταν αφέλεια να υποθέσει κανείς ότι οι κυνηγοί του κέρδους θα νοιάζονταν για το πότε πραγματικά κλείνει η χιλιετία, όταν οι ανταγωνιστές τους ετοιμάζονται, ή βγάζουν ήδη χοντρά λεφτά από το Μιλένιουμ.

Οποιος προλάβει, λοιπόν!

Από αυτή την άποψη είναι εξαιρετικά χαρακτηριστικό το σχετικό ρεπορτάζ των «Νέων», που στις 11-12 του Δεκέμβρη, με ολοσέλιδο πρωτοσέλιδο τίτλο, μας πληροφορούσε: «Εξωφρενικές τιμές στις γιορτές του Μιλένιουμ σε ξενοδοχεία, εκδρομές, ταξίδια». Και στις μέσα σελίδες, μας περιέγραφε τη «λάμψη» για «γερά πορτοφόλια».

Γι' αυτή τη «λάμψη» είναι επιπρόσθετα φανερό πως ο στρογγυλός αριθμός 2000 βοηθάει πολύ περισσότερο, από το ασύμμετρο και άχαρο 2001. Το 2000 με τα τρία συνεχόμενα μηδενικά του εντυπωσιάζει, «πουλάει» περισσότερο.

***

Αλλά η «εμπορική» πλευρά, όπως και η υπαρκτή παράμετρος της φιλοδοξίας των κυβερνώντων να είναι αυτοί που θα περάσουν τη χώρα τους στην επόμενη χιλιετία (βλέπε τις φιέστες του Κλίντον κ.ά.), είναι «χαμηλού επιπέδου» σε σχέση με την άλλη, την πολιτική πλευρά του φαινομένου Μιλένιουμ, που ακριβώς επειδή είναι πολιτική, είναι και πολύ σημαντικότερη.

Είναι η πλευρά της χειραγώγησης των μαζών, της προσπάθειας υποβολής και επιβολής της έννοιας ότι μπαίνουμε σε μια καινούρια εποχή, την εποχή της «παγκοσμιοποίησης», της κατάργησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων των λαών, της κατάργησης των συνόρων, της καταπάτησης της εθνικής αξιοπρέπειας, του διεθνούς δικαίου (και κάθε δικαίου), της ακύρωσης και αφαίρεσης των δημοκρατικών και εργασιακών κατακτήσεων των εργαζομένων - της «νέας τάξης».

Αυτή η ολομέτωπη, αντιδραστική, αντιλαϊκή επίθεση των κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών κύκλων και των υπηρετικών τους κυβερνήσεων και πολιτικών - «νεοφιλελεύθερων», «εκσυγχρονιστών», «κεντροαριστερών» και «κεντροδεξιών», συνταιριάζεται έντεχνα, με την έννοια ότι μπαίνουμε σε νέα χιλιετία. Νέα χιλιετία, άρα νέα εποχή. Αρα, όλα αλλάζουν, και οι εργαζόμενοι, οι λαοί, πρέπει να τα δεχτούν όλα αδιαμαρτύρητα, να σκύψουν το κεφάλι.

* * *

Αυτή η ταξική φύση της κοινωνίας μας, παρά τα γιγάντια βήματα που έγιναν, παρά τους σκληρούς ταξικούς αγώνες της εργατικής τάξης, κυρίως στους δυο τελευταίους αιώνες της χιλιετίας μας, δε στάθηκε δυνατό να ανατραπεί. Και η καινούρια χιλιετία, που έτσι ή αλλιώς πλησιάζει, θα βρει την ανθρωπότητα, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος της, κάτω από το καθεστώς της κυριαρχίας, της δικτατορίας των μονοπωλίων, που είναι όχι μόνο απάνθρωπο και στυγνό, όπως όλα τα ταξικά καθεστώτα, αλλά και, εξαιτίας των τεχνικών μέσων που έχουν αναπτυχθεί στην εποχή μας, θανάσιμα επικίνδυνο για τον άνθρωπο και τον πλανήτη μας. (Βλέπε πυρηνικά, χημικά και βιολογικά όπλα, ληστρική εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, γενοκτονία με «έξυπνα» μέσα, παρέμβαση ακόμα και στο γενετικό υλικό φυτών, ζώων, ως και του ανθρώπου).

Αυτή η ταξική, απάνθρωπη φύση της σημερινής κοινωνίας - και της δικής μας - οι θανάσιμοι κίνδυνοι που συσσωρεύει για την ανθρωπότητα - και για τη χώρα μας - με τη συσπείρωση και τον αγώνα των λαών της Γης, και του δικού μας, μπορεί και τελικά θα ανατραπεί. Και θα εγκαθιδρυθεί στον πλανήτη μας ένα καθεστώς αντάξιο της φύσης των ανθρώπου: Της φιλίας και ισοτιμίας των ανθρώπων και των λαών, της ειρήνης, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο - ο σοσιαλισμός.

Τότε η ανθρωπότητα θα έχει το δικαίωμα να ορίσει το έτος 1 της πραγματικά καινούριας εποχής. Και θα 'χει κάθε λόγο να γιορτάζει!