Την ενοχή του υπερνομάρχη Αθήνας - Πειραιά Θεόδωρου Κατριβάνου για συκοφαντική δυσφήμιση εις βάρος του υπουργού Δικαιοσύνης Ευάγγελου Γιαννόπουλου, με το ελαφρυντικό που προβλέπει το άρθρο 84 παράγραφος 2γ, σύμφωνα με το οποίο «οδηγήθηκε στην πράξη του από την ανάρμοστη συμπεριφορά του παθόντος ή παρασύρθηκε από οργή ή βίαιη θλίψη που του προκάλεσε άδικη εναντίον του πράξη», πρότεινε χτες στην αγόρευσή του ο εισαγγελέας του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών Παν. Μαντζούνης. Κι αυτό, αν και στο δικαστήριο κατατέθηκαν πλήθος αποκαλυπτικά στοιχεία για την κατοχική δράση του Ε. Γιαννόπουλου, που δε συμβιβάζονται με την Αντίσταση. Ενώ έχει σημασία να αναφερθεί ότι ο ίδιος ο Θ. Κατριβάνος στην απολογία του, λίγο πριν την αγόρευση του Εισαγγελέα, προεξόφλησε: «Θα με καταδικάσετε. Επεσήμανα τη μεροληπτική στάση του Προέδρου (Δημ. Κιτρίδη) σε βάρος μου. Αυτό είναι, ίσως, ανθρώπινο όταν δικάζετε υπόθεση του προϊσταμένου υπουργού»...

Ο εισαγγελικός λειτουργός συντάχθηκε πλήρως με το κατηγορητήριο, βάσει του οποίου δικάζεται ο Θ. Κατριβάνος, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι «ο κατηγορούμενος αντί αυστηράς απαντήσεως στην πολιτική κριτική του εγκαλούντος (εννοούσε τα περί Νενέκου!) τον έπληξε εις ό,τι θεωρούσε προσωπικό του καύχημα, τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση, δηλώνοντας δημοσίως ότι δε συμμετείχε και ότι ενόθευσε το πιστοποιητικό στρατολογικής καταστάσεως, γιατί αποσκοπούσε προς ίδιον όφελος. Ισχυρίσθη επίσης ότι το 1945 - 1950 συμμετείχε στον εθνικό στρατό και πολεμούσε τους αντάρτες και ότι συμμετείχε για ένα μικρό διάστημα στον ΕΛΑΣ».

Ακολούθως, ο εισαγγελέας υποστήριξε ότι «το μόνο αποδεικτικό στοιχείο», που έχουν στα χέρια τους οι δικαστές, «είναι οι καταθέσεις των κατά πάντα αξιόπιστων μαρτύρων Καρρά και Γεμελιάρη, ότι συνυπηρέτησαν στην ίδια μονάδα στην Πεντέλη με τον εγκαλούντα. Αυτοί - συνέχισε - βεβαιώνουν ότι ήταν διοικητής του 5ου Τάγματος. Το αποδεικνύουν αυτό και τα βιβλία που εγράφησαν σε ανύποπτο χρόνο. Οι συγγραφείς αυτοί και ιδίως ο Σπ. Κωτσάκης αναφέρουν ότι ο εγκαλών συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση. Αυτό φαίνεται και από τις σχετικές βεβαιώσεις».

«Ουδείς από τους μάρτυρες υπερασπίσεως κατέθεσε περιστατικά που να αναιρούν αυτά που βεβαίωσαν οι δύο προαναφερόμενοι αξιόπιστοι μάρτυρες. Ο ισχυρισμός ότι ήταν στο σανατόριο και άρα δεν μπορούσε να είναι και στην Εθνική Αντίσταση είναι μόνο μια υπόθεση, ένα συμπέρασμα που δεν μπορεί να ανατρέψει αυτά που βεβαίωσαν αυτοί. Η Αντίσταση δεν ήτο δυνατόν να διεξάγεται εμφανώς, υπήρχε η συνωμοτική δράση. Φρονώ ότι είναι αναληθή και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα όσα είπε ο κατηγορούμενος στην απολογία του.

«Απομένει να δούμε αν στοιχειοθετείται το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφημίσεως. Ο εγκαλών παντοιοτρόπως γνωστοποιούσε την αντιστασιακή του δράση, συμμετείχε στις αντιστασιακές οργανώσεις και εκδηλώσεις και δεν είχε αμφισβητηθεί η αντιστασιακή του ιδιότητα από τον κατηγορούμενο. Γνώριζε, λοιπόν, την αναλήθεια των ισχυρισμών του και θέλησε να τον πλήξει σ' αυτό που θεωρούσε προσωπικό του καύχημα. Η δολία προαίρεση του κατηγορουμένου φαίνεται και από όσα ισχυρίζεται για τη στρατολογική κατάσταση του εγκαλούντος. Είναι εύλογο, αυτονόητο ότι δεν μπορούσαν να αναγράφονται στα εκάστοτε πιστοποιητικά οι μεταβολές που ανακλήθηκαν. Παραδέχεται ο ίδιος ότι οι παραλείψεις δεν οφείλονται στον εγκαλούντα. Εν γνώσει της αναλήθειας αυτού του περιστατικού το ανέφερε για να πλήξει έτι περισσότερο τον εγκαλούντα - αυτό ήτο ο μοναδικός του σκοπός. Φρονώ ότι στοιχειοθετείται τόσο η αντικειμενική όσο και η υποκειμενική υπόσταση της συκοφαντικής δυσφημίσεως»...

Ο Θ. Κατριβάνος, απολογούμενος χτες, απέρριψε όλες τις κατηγορίες, με βάση τα αποκαλυπτικά στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο και ουσιαστικά μετετράπη σε κατήγορο κατά του Ε. Γιαννόπουλου βγάζοντας το «φωτοστέφανο» του αντιστασιακού που επικαλείται ο μηνυτής.

Τα στοιχεία για την κατοχική δράση του μηνυτή είναι τόσο αποκαλυπτικά, είπε ο Θ. Κατριβάνος τονίζοντας: «Δεν ήταν στο ΕΑΜ ούτε στον ΕΛΑΣ από το '41, αλλά τον Μάρτη - Απρίλη του '44 επιστρατεύτηκε. Ας παρουσιάσει μια μάχη όπου πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, όχι βέβαια με τα Δεκεμβριανά... Αντίθετα, μέχρι το 1942 ήταν λοχίας και με αίτησή του στο Μπάκο εντάχθηκε στον κατοχικό στρατό μόνιμος, για να γίνει το '44 ανθυπασπιστής βοηθητικός. Την ώρα που λέει ήταν στο ΕΑΜ- ΕΛΑΣ παράνομος προσέφευγε στα συμβούλια και τις επιτροπές της κατοχικής κυβέρνησης, για να πάρει βαθμούς και σύνταξη».

Οσο για την εικόνα του αντιστασιακού που παρουσιάζει ο Ε. Γιαννόπουλος «αυτή είναι ψευδεπίγραφη, είπε και εξήγησε: "Βήμα - βήμα, με τέχνη επί μιαν 20ετία ο κ. Γιαννόπουλος φιλοτεχνεί αυτή την εικόνα και έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι, περίπου, ο Αρης Βελουχιώτης και ο Ε. Γιαννόπουλος είναι δυάς ομοούσιος. Ολα αυτά τα παρουσιάζει μετά το '81, όταν έγινε βουλευτής και υπουργός. Αλλά τα μόνα πραγματικά στοιχεία, που υπάρχουνε για τη δράση του είναι αυτά που βγήκανε μέσα από τον μυστικό φάκελο τον οποίο λεηλάτησαν». Στο σημείο αυτό, ο Θ. Κατριβάνος, αναρωτήθηκε «ποιος είχε συμφέρον να λεηλατήσει αυτόν τον επίσημο φάκελο; Αλλά δεν εγνώριζε ότι υπήρχε και ο άλλος φάκελος, ο οποίος ήταν καταλυτικός».

Σχετικά με τα όσα αποκαλύφθηκαν για τη «διάθεσή» του Ε. Γιαννόπουλου στα Τάγματα Ασφαλείας, ο Θ. Κατριβάνος, αφού εξήγησε ότι στην αρχή δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο Γιαννόπουλος μπορούσε να έχει ενταχθεί σ' αυτά διευκρινίζοντας πως, «τώρα, μετά τα όσα αποκαλύφθηκαν τα πράγματα είναι διαφορετικά», τόνισε χαρακτηριστικά:

«Θέλετε να δεχτούμε ότι επιλέχτηκε να πάει στα ΤΑ, αλλά δεν πήγε; Αλλά πώς εξηγείται ότι ανάμεσα σε τόσους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς επιλέχτηκε, ανάμεσα στους 9, και ο κ. Γιαννόπουλος;» Και συνέχισε: «Λέει δεν πήγε, τελικά. Αυτό σημαίνει ότι ως στρατιωτικός παρέβη τη διαταγή. Ετιμωρήθη και με ποια ποινή; Αλλά, είτε πήγες είτε δεν πήγες, η επιλογή αυτή είναι αποκαλυπτική, δείχνει ότι ήσουν του καθεστώτος αυτού. Και πώς δικαιολογείται ότι το Φλεβάρη του '44, 6 μήνες αργότερα, ένας ο οποίος παρήκουσε τη διαταγή Ράλλη να του δίνουν μια χαριστική προαγωγή, να τον προάγουν σε Ανθυπασπιστή βοηθητικό;».

«Εάν τα συνδυάσετε αυτά δε συμβιβάζεται η έννοια της προαγωγής με την άρνηση να πάει στα Τάγματα Ασφαλείας. Αλλά δε συμβιβάζεται και ένας Ταγματάρχης του ΕΛΑΣ την ίδια στιγμή να πηγαίνει στην υγειονομική επιτροπή και την ίδια περίοδο να προβιβάζεται από την κατοχική κυβέρνηση. Αυτό στην κορύφωση της Αντίστασης... Αλλά και αν έγινε αυτό τότε η εικόνα του πολεμάρχου και του αγωνιστή πάει περίπατο και αποδείχνεται ένας σκέτος υπολογιστής...».

Κατά τα άλλα, χαρακτήρισε τον Ε. Γιαννόπουλο «τουλάχιστον αμετροεπή και υβριστή των πάντων», ενώ αναφέρθηκε και σε παρεμβάσεις του Ε. Γιαννόπουλου, θεωρώντας το βούλευμα παραπομπής του -αρχικά είχε τεθεί στο αρχείο- ότι έγινε «καθ' υπαγόρευση, κατ' εντολήν. Αλλά δεν αντέδρασα, πρόσθεσε, γιατί ήθελα να εμφανιστώ στο δικαστήριο, για να φανεί ότι δεν είναι ο μηνυτής ο πολέμαρχος και ταυτόσημος με την Αντίσταση, αλλά ερωτώμενος».

Μετά τον εισαγγελέα αγόρευσε ο συνήγορος της Πολιτικής Αγωγής Διον. Γκούσκος, ο οποίος αφού δήλωσε ότι «ο πολιτικώς ενάγων έρχεται ως πολίτης, διάδικος, επιδιώκοντας ένα και μόνο πράγμα, να βρει το δίκιο του και να αποδειχτεί η αλήθεια, μη φοβούμενος που η προσωπική του ζωή γίνεται φύλλο και φτερό», επιτέθηκε με υβριστικούς χαρακτηρισμούς εναντίον των μαρτύρων Β. Κεδίκογλου, Ν. Αθανασόπουλου. Τους αποκάλεσε μάλιστα «αγοραίο κύκλωμα της στιγμής, που έχει ένα και μοναδικό σκοπό, τον πολιτικό θάνατο του ενάγοντος».

Ισχυρίστηκε, επίσης, ότι ο χαρακτηρισμός "Νενέκος" «είναι βαρύτατος αλλά δίκαιος, αν ο πολιτικός αμοραλισμός πρέπει να καταγγέλλεται», προσθέτοντας ότι «ας απαντούσε (ο κ. Κατριβάνος) με το ίδιο ύφος». Επειτα σημείωσε ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης «πολέμησε εθελοντικά» τους Ιταλούς και συνεπώς «έχει δικαίωμα να πει ότι έδωσε το αίμα του». Και, συνεχίζοντας την αγόρευσή του, υποστήριξε: «Η ανακατάταξη του ενάγοντος με προτροπή του διοικητή του Συντάγματος έγινε πριν από την έναρξη του πολέμου και είναι ψεύδος, κατασκευή ότι εισήλθε στο στρατό το 1942, αφού από δημόσια έγγραφα προκύπτει ότι αυτό έγινε στις 18-10-1940. Αυθημερόν απολύθηκε από τη διοίκηση της Χωροφυλακής Αρκαδίας και ανεκατετάγη. Το δημόσιο έγγραφο ανακατάταξής του έχει ημερομηνία 18-9-1942, 10 μέρες πριν τη λήξη της. Ναι, έκανε αίτηση να διατηρηθεί στην κατάσταση που ήταν ως λοχίας».

«Το είχε αυτό το δικαίωμα, ο ηρωικός λοχίας των αλβανικών βουνών, ο χειμαζόμενος όπως όλοι τότε οι Ελληνες. Ποιος παραιτήθηκε από τους 700 υπαξιωματικούς του ΕΛΑΣ; Θα εξισώσουμε την κυβέρνηση των δοσίλογων με τον οποιονδήποτε μισθοδοτούμενο από το υπόλοιπο της τότε κρατικής μηχανής; Εκανε καμιά πράξη που να έρχεται σε αντίθεση με τη συνείδησή του; Στο Διάταγμα του 1944 προάγεται μαζί με άλλους 700 στο βαθμό του ανθυπασπιστή, δίχως δική του αίτηση. Αυτή η επιλογή του είναι στα χαρτιά, άγνωστη στον εγκαλούντα».

«Ουδέποτε του επιδόθηκε η διάταξη της μετάταξής του. Ετσι, δε χρειαζόταν να δείξει ανυπακοή σε ένα έγγραφο που αγνοούσε. Την περίοδο του Εμφυλίου επέλεξε να μείνει μακριά, κρατώντας το μέτρο, όταν οι δύο παρατάξεις τραβούσαν το σχοινί. Είπε ότι συμμετείχε στον ΕΛΑΣ. Δεν είπε ότι ήταν και προ του Λιβάνου. Δεν κατάγγειλε, δεν πρόδωσε τον ΕΛΑΣ. Δεν έκανε δήλωση μετανοίας. Δεν είχε το δικαίωμα μιας στοιχειώδους αυτοάμυνας; Αποκρύπτει τη δράση του μετά τον Οχτώβρη του '44 στην Κηφισιά γιατί θα στηνόταν στο απόσπασμα».

Η δίκη θα συνεχιστεί την ερχόμενη Τρίτη με τις αγορεύσεις άλλων συνηγόρων.