Ενα παράδειγμα: Ο κύριος όγκος της ευθύνης για την Υγεία περνά στις Περιφέρειες. Χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων, σχεδιάζεται η μεταφορά σε αυτές πάνω από 70 νοσοκομείων. Την ίδια στιγμή, σε επίπεδο δήμων, θα προωθείται (όπως επανειλημμένα έχουν δηλώσει στελέχη της κυβέρνησης και του υπουργείου Υγείας) μια «συνέργεια και δικτύωση όλων των δομών παροχής της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας» (προσπερνάμε το τι πραγματικά είναι και αν σήμερα υπάρχουν υπηρεσίες ΠΦΥ). Τι προκύπτει, λοιπόν; Για να εφαρμοστούν οι κατευθύνσεις της κεντρικής εξουσίας, το μεν περιφερειακό όργανο θα πρέπει να συμβάλει ώστε να λειτουργούν τα νοσοκομεία ως επιχειρήσεις, δηλαδή να πληρώνουν όσοι πάνε για να θεραπευτούν. Το δε δημοτικό με τα διάφορα «δίκτυα» θα διαχειρίζεται τους εξαθλιωμένους που έχουν ανάγκη υπηρεσιών ΠΦΜ ίσα για να μην πεθάνουν, δηλαδή υπηρεσίες που δε θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες, με εθελοντισμό και ΜΚΟ, και θα συμβάλουν στην ενίσχυση της εμπορευματοποίησης μέσα από τη συνένωση Κέντρων Υγείας, πολυιατρείων, ασφαλιστικών ταμείων και ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων σε δίκτυα που θα πουλάνε ακριβά υπηρεσίες υγείας. Και στα δύο μαζί, υπηρετούνται ενιαία οι κεντρικές επιλογές: Διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα των υπηρεσιών Υγείας. Ενταση των ταξικών φραγμών. Εμπορευματοποίηση - ιδιωτικοποίηση. Αυτό που χρειάζεται ο λαός δεν είναι ένας «τίμιος» και «καλός» δήμαρχος ή περιφερειάρχης, αλλά ένας αιρετός, που αταλάντευτα θα πρωτοστατεί στην πάλη για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν και καθολική Υγεία για όλους.

Αλλο παράδειγμα: Μπορεί ένα δημοτικό συμβούλιο να δρομολογήσει τα έργα που έχουν ανάγκη οι κάτοικοι του δήμου χωρίς σύγκρουση με την πολιτική που θέλει τα κονδύλια να διοχετεύονται μόνο σε ό,τι βολεύει την κερδοφορία του κεφαλαίου; Μπορεί, π.χ., να φτιάξει αποχετευτικό δίκτυο με βιολογικό καθαρισμό που έχει μεγάλο κόστος, αλλά επιχειρηματικά δεν είναι συμφέρον; Και μπορεί να γίνει μεμονωμένα σ' ένα δήμο ή χρειάζεται ευρύτερος σχεδιασμός σε επίπεδο περιφέρειας; Μπορεί ένας δήμαρχος να φτιάξει τα πάρκα με τα χαρακτηριστικά που χρειάζονται οι λαϊκές οικογένειες (επαρκής έκταση και συντήρηση, δωρεάν πρόσβαση κ.λπ.) χωρίς να συγκρουστεί με την πολιτική που θέλει τη γη εμπόρευμα; Οχι.