Κυριακή 31 Δεκέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 7
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ - ΕΠΙΣΤΗΜΗ
ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗ ΖΩΩΝ ΥΠΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ
Σωτηρία ή εξόντωση;

Οι πρόοδοι στην κλωνοποίηση προσφέρουν μια μέθοδο για τη διατήρηση και τη διαιώνιση των ειδών υπό εξαφάνιση (και ειδικότερα εκείνων που δεν αναπαράγονται σε ζωολογικούς κήπους), τουλάχιστον μέχρι να αποκατασταθούν οι περιοχές όπου ζούσαν και τα ζώα να απελευθερωθούν για να ζήσουν σε άγρια κατάσταση. Οι περισσότεροι ζωολογικοί κήποι δε διαθέτουν εγκαταστάσεις για τη λήψη και κρυογονική διατήρηση σπέρματος, ενώ τα ωάρια συνήθως καταστρέφονται από την κατάψυξη. Κλωνοποιώντας ζώα που τα σωματικά τους κύτταρα έχουν διατηρηθεί, οι επιστήμονες μπορούν να κρατήσουν το γενετικό υλικό τους στη ζωή, διατηρώντας και σε πολλές περιπτώσεις αυξάνοντας τη συνολική γενετική ποικιλότητα των πληθυσμών των ειδών υπό εξαφάνιση. Η χρησιμότητα της κλωνοποίησης είναι ακόμα πιο μεγάλη, στις περιπτώσεις που η μάχη έχει πια χαθεί και απομένει μόνο ένα ζωντανό άτομο του είδους ή και κανένα, αλλά διατηρούνται κύτταρα του είδους σε κατάψυξη.

Το όλο θέμα έχει να κάνει με τη διατήρηση της βιοποικιλότητας που βρίσκεται στη βάση της διατήρησης της οικολογικής ισορροπίας στον πλανήτη. Το ερώτημα που προκύπτει αμέσως, είναι: μπορεί η κλωνοποίηση να εφαρμοστεί σε όλα τα είδη υπό εξαφάνιση; Η απάντηση είναι προφανώς όχι! Χιλιάδες είδη ανώτερων και κατώτερων ζώων και φυτών έχουν ήδη εξαφανιστεί τις τελευταίες δεκαετίες και το φαινόμενο εξελίσσεται με αμείωτο ρυθμό. Συχνά αντιλαμβανόμαστε την εξαφάνιση ενός είδους αρκετό καιρό μετά την πραγματοποίησή της. Οσο και να προχωρήσει η γενετική, η κλωνοποίηση όλων των υπό εξαφάνιση ειδών θα είναι αντιοικονομική υπόθεση. Πολύ περισσότερο που μετά τη δημιουργία του κλωνοποιημένου εμβρύου πρέπει αυτό να κυοφορηθεί από ένα θηλυκό συνήθως κάποιου άλλου είδους, διαδικασία που σπάνια έχει επιτυχία.

Παραπέρα, είναι η διατήρηση της βιοποικιλότητας σε μια τεχνητή ακινησία και αμεταβλητότητα, ένας θεμιτός οικολογικός στόχος; Μήπως δεν είναι μια καρικατούρα οικολογικής ισορροπίας η διατήρηση στη ζωή ειδών που θα έπρεπε να είχαν εξαλειφθεί λόγω των πιέσεων του περιβάλλοντος που άλλαξε; Εστω κι αν αυτό το περιβάλλον γνωρίζει μια πρωτόγνωρη καταστροφική μεταβολή από το είδος homo sapiens. Με ποια λογική διατηρούμε ορισμένα είδη και όχι άλλα; Γνωρίζουμε όλες τις αλληλεπιδράσεις και τις σχέσεις μεταξύ τους και δρούμε με βάση αυτή τη γνώση, ή προσπαθούμε να σώσουμε ό,τι μπορούμε ελπίζοντας μηχανιστικά ότι το κακό θα περιοριστεί λίγο χάρη στην προσπάθειά μας αυτή; `Η μήπως απλώς δίνουμε ένα οικολογικό μανδύα στην προσπάθεια διατήρησης κυρίως κάποιων ειδών ζώων με οικονομικό ενδιαφέρον στον τομέα του τουρισμού και του θεάματος (π.χ. γιγαντιαίο πάντα).

Τέλος, είναι αβάσιμη άραγε η ανησυχία ότι η προσπάθεια δημιουργίας κλώνων των ειδών υπό εξαφάνιση θα μπορούσε να οδηγήσει σε υποβάθμιση των προσπαθειών για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος όπου ζουν τα είδη αυτά; Το ζήτημα της οικολογικής ισορροπίας δεν είναι απλή υπόθεση, όπως δεν είναι απλή υπόθεση και η σωστή χρήση της τεράστιας δύναμης που προσφέρει η σύγχρονη επιστήμη και τεχνολογία. Τα προβλήματα έχουν ήδη τεθεί και επιζητούν επείγουσα απάντηση.


Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Μεγάλα έργα(2003-06-08 00:00:00.0)
«Παιγνίδια»... ισορροπίας(2003-04-06 00:00:00.0)
Κι όμως τον Αύγουστο υπάρχουν ειδήσεις(2001-09-08 00:00:00.0)
Ζητούν απαγόρευση της κλωνοποίησης του ανθρώπου(1998-01-20 00:00:00.0)
Να θεσπιστεί διεθνές νομικό πλαίσιο(1997-03-01 00:00:00.0)
Ερευνες της Κομισιόν για την κλωνοποίηση(1997-02-28 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ