Ο Γ. Καψής, στο Βήμα της περασμένης Κυριακής, συνδέει τις αντιδράσεις στο χαράτσι των διοδίων με την επίθεση στη βουλευτή των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, για να συμπεράνει μεταξύ άλλων: «Ακόμη και μετά τον αποτροπιασμό που προκάλεσαν οι πυρπολημένοι νεκροί της Μarfin, οι καταδίκες στο κλίμα της οξύτητας ήταν υποκριτικές και με άμεση ημερομηνία λήξης. Εναν χρόνο και έναν προπηλακισμό βουλευτή αργότερα, έχουμε χάσει κάθε έννοια του μέτρου». Ο ίδιος ανακαλύπτει διχασμό ανάμεσα «σε μια "σιωπηλή πλειοψηφία", η οποία μπορεί να είναι οργισμένη με τους πολιτικούς (...) αλλά ταυτόχρονα είναι και αποφασισμένη να δεχτεί κάθε τι είναι αναγκαίο (...) για να ξεπεράσουμε την κρίση και σε μια μειοψηφία, διόλου αμελητέα όμως, που επικροτεί δυναμικές αντιπαραθέσεις, ακόμη και όταν έκδηλα πλήττουν την οικονομία και κάθε έννοια κράτους δικαίου».

Με άθλιο και επικίνδυνο τρόπο, ο Καψής επιχειρεί να δημιουργήσει συνειρμούς ανάμεσα στη δολοφονική επίθεση στην Αμερική, από τη μια, το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα και την πολιτική πρωτοπορία του, από την άλλη. Για να το πετύχει αυτό, μπερδεύει στα όσα γράφει την προβοκάτσια στη Marfin και τον προπηλακισμό του Κ. Χατζηδάκη, επιβεβαιώνοντας ότι και τα δύο ήταν περιστατικά κομμένα και ραμμένα στις προπαγανδιστικές ανάγκες των αστών και του κράτους. Κάνει όμως και κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο ο Καψής. Επινοεί «σιωπηλές πλειοψηφίες», που ανέχονται τα μέτρα, και λέει ότι το πολιτικό κλίμα μπορεί να οξυνθεί επικίνδυνα, αν βαθύνει η αντιπαράθεση ανάμεσα στους «συνετούς» που δεν αντιδρούν και στους «παράλογους» που αγωνίζονται και ευθύνονται για την καταστροφή του κράτους.

Το ιδανικό σενάριο, για την τάξη που υπερασπίζεται ο Καψής, θα ήταν να λειτουργήσει ο «κοινωνικός αυτοματισμός» ενάντια σε όποιον αντιπαλεύει την κυρίαρχη πολιτική, να εκφυλιστεί το κίνημα και να δημιουργήσει η κυβέρνηση ισχυρό έρεισμα για την καταστολή του, στο όνομα της «εφαρμογής του νόμου». Αυτό επιδιώκουν μάταια μπροστά στη δεδομένη κλιμάκωση των αγώνων. Καλούν το λαό να μην αγωνίζεται μαζικά και οργανωμένα, να μην ασκεί κριτική και να κάτσει στα αυγά του, γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε από γεγονότα τύπου Αμερικής. Υπερασπίζονται τη «δημοκρατία» τού «σκάσε και σκάβε», για να κερδίζουν μια χούφτα μονοπώλια σε βάρος των εκατομμυρίων που βυθίζονται στη φτώχεια. Μια «δημοκρατία» που έχει εμπεδωθεί δεκαετίες τώρα στην Αμερική, παράγοντας εξαμβλώματα όπως αυτό της δολοφονικής επίθεσης στην Αριζόνα.