Πολύ ενδιαφέρουσες οι αναλύσεις της «Καθημερινής». Απροσχημάτιστα, προκλητικά, με κυνισμό που σπάει κόκαλα εξηγούν με ακρίβεια ποιες είναι οι προτεραιότητες και οι επιδιώξεις της άρχουσας τάξης. Οχι όπως περιγράφονται στις περίτεχνες παρουσιάσεις των κυβερνώντων, αλλά με λόγια σταράτα και με βάση τα οικονομικά μοντέλα που χρησιμοποιούν τα επιτελεία του κεφαλαίου.

Το παράδειγμα με τα κλειστά επαγγέλματα είναι χαρακτηριστικό. Η Ελλάδα, γράφει η εφημερίδα στο κυριακάτικο φύλλο της, έχει σοβαρό πρόβλημα, επειδή, αν και το μέσο ποσοστό επιχειρηματικού κέρδους είναι αισθητά υψηλότερο (32,4%) από το αντίστοιχο της ΕΕ (20,1%), σε επίπεδο επιχείρησης η σχέση αυτή αναστρέφεται και τα κέρδη ανά επιχείρηση είναι, στη χώρα μας, πολύ χαμηλότερα. Αυτό συμβαίνει, εξηγεί ο αναλυτής, επειδή υπάρχει διασπορά των κερδών, εξαιτίας του σημαντικού αριθμού μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες στερούν από τα μεγάλα οικονομικά επιχειρηματικά συγκροτήματα τη δυνατότητα να αποκομίζουν μεγάλο κέρδος, πράγμα πολύ κακό, σύμφωνα με την εφημερίδα, επειδή οι μικρές επιχειρήσεις είναι «η δομή που "παράγει" την φορο-εισφοροδιαφυγή και βεβαίως αναπαράγει την καθυστέρηση», ενώ οι μεγάλες είναι εστίες βελτίωσης της παραγωγικότητας και υιοθέτησης των νέων τεχνολογιών. Και για να μην πολυλογούμε, το μοίρασμα των επιχειρηματικών κερδών σε πολλές επιχειρήσεις έχει ως αποτέλεσμα «μέσα σε ένα αρχιπέλαγος πολύ μικρών επιχειρήσεων, (να) πνίγονται οι προϋποθέσεις να γίνουμε ανταγωνιστικοί»...

Οι άνθρωποι δεν λένε βλακείες. Αυτό ακριβώς είναι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός. Αυτή είναι η νομοτελειακή εξέλιξη των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής, αυτό προϋποθέτει η ίδια η αναπαραγωγή του συστήματος. Η ολοένα και μεγαλύτερη επιχείρηση συγκεντρώνει προοδευτικά μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας και καταβροχθίζει συνεχώς περισσότερο κομμάτι από τα κέρδη που παράγονται.