Ετσι κι αλλιώς, εντός κάποιων ή όλων των νοσοκομείων, η κυβέρνηση προσανατολίζεται στην ευρεία χορήγηση υποκαταστάτων, δηλαδή κρατικής πρέζας, συνεχίζοντας την απαξίωση και υπονόμευση υπηρεσιών που στοχεύουν στην πρόληψη, στην απεξάρτηση και την κοινωνική επανένταξη των εξαρτημένων. Ξεδιάντροπα και κυνικά, η κυβέρνηση παίζει με την ανθρώπινη ζωή, με τη ζωή χιλιάδων εξαρτημένων αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. Ολα αυτά είναι ακόμη πιο εγκληματικά όταν γίνονται σε μια περίοδο κρίσης που τα προβλήματα των εξαρτημένων εντείνονται και η εξάπλωση διαφόρων μορφών εξάρτησης ευνοείται.

Είτε νόμιμα, είτε παράνομα, τα ναρκωτικά αποτελούν ένα ισχυρό όπλο που οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις το κρατούν επιδέξια, με στόχο να θεσμοθετήσουν ένα κοινωνικό περιθώριο, να δημιουργήσουν στρατιές νόμιμων και μόνιμων τοξικοεξαρτημένων οι οποίες θα δέχονται βουβά να μπαίνουν οι ζωές, τα δικαιώματα, οι ελευθερίες και οι ανάγκες τους στη λαιμητόμο.

Οι κυβερνητικές εξαγγελίες ήδη προκαλούν αντιδράσεις από τους φορείς που σχετίζονται με την τοξικοεξάρτηση.

«Η πολιτική αυτή είναι απλά χορήγηση "κρατικής πρέζας". Είναι μια πολιτική εξαιρετικά επικίνδυνη για την ασφάλεια και τη ζωή - όχι μόνον των εξαρτημένων αλλά και της κοινωνίας ολόκληρης», είναι η απάντηση του Συλλόγου Εργαζομένων στον ΟΚΑΝΑ. Παράλληλα αναφέρει, την «"ελαφρότητα" με την οποία ο αρμόδιος υπουργός, μνημονιακά επαρκής, επιστημονικά όμως αδαής, βαφτίζει "απεξαρτησιογόνα" ουσίες εξαιρετικά εξαρτησιογόνες και δυνητικά θανατηφόρες, όπως η μεθαδόνη και η βουπρενορφίνη (Σημείωση: Η έλλειψη γνώσεων φαρμακολογίας από έναν υπουργό ακόμη και αν αυτός είναι υπουργός Υγείας συγχωρείται. H συνειδητή όμως παραποίηση της επιστημονικής γνώσης είναι ιατρικά επικίνδυνη και ηθικά απαράδεκτη)».

Οι εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ καταγγέλλουν «τη διανομή του υποκατάστατου με "κάνουλες", χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο και χωρίς καμία δυνατότητα ψυχοκοινωνικής υποστήριξης. Η επιλογή αυτή, βέβαια, διαθέτει σαφέστατα "πλεονεκτήματα": είναι φθηνή (αν και όχι όσο νομίζει ο υπουργός), αφήνει τεράστια περιθώρια κέρδους στους κλινικάρχες, που θα παρέχουν, πλέον, έναντι αδρής αμοιβής, "πακέτα" ολοκληρωμένης θεραπείας», τονίζουν. Οι εργαζόμενοι απαίτησαν από τη Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ, το υπουργείο Υγείας, τα κόμματα και τους φορείς αντιμετώπισης της εξάρτησης, να πάρουν θέση άμεσα σε ερώτηματα όπως: «Με ποια στρατηγική πρόληψης θα αντιμετωπιστεί η εμφάνιση νέων κρουσμάτων εξάρτησης στον πληθυσμό;».

Η παραπάνω ανακοίνωση, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας, προκάλεσε την ...παραίτηση της προέδρου του ΟΚΑΝΑ Μ. Μαλλιώρη, η οποία δεν έγινε δεκτή από τον υπουργό χαρακτηρίζοντας την πρόεδρο του Οργανισμού ως «βασικό μοχλό» για την εξάλειψη της «λίστας αναμονής». Ο Σύλλογος Εργαζομένων με χθεσινή του ανακοίνωση επιμένει να ζητάει απαντήσεις.

Στις κυβερνητικές εξαγγελίες απαντάει και το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) ξεκαθαρίζοντας ότι «με κανέναν τρόπο δεν συναινεί ούτε θα γίνει συνένοχος στην πολιτική αυτή, αν και επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για την εφαρμογή της με το πρόσχημα της ενίσχυσης της χρηματοδότησής του... στο μέλλον». Η πραγματικότητα που έχουν διαμορφώσει οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις που συνειδητά απαξιώνουν υπηρεσίες που στοχεύουν στην απεξάρτηση και την κοινωνική επανένταξη, σκιαγραφείται και στη συγκεκριμένη ανακοίνωση, όπου επισημαίνεται ότι «η χρηματοδότηση του ΚΕΘΕΑ μειώνεται σταθερά μέχρι σήμερα και οι περιορισμένοι πόροι μαζί με το πάγωμα των προσλήψεων τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχουν δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα στη λειτουργία των υφιστάμενων μονάδων, ενώ καθιστούν αδύνατη πλέον την ανταπόκριση του Οργανισμού στα πάνω από 20 αιτήματα των τοπικών κοινωνιών για δημιουργία νέων μονάδων».

Το ΚΕΘΕΑ εκφράζει την αντίθεσή του «στις πολιτικές που διαιωνίζουν το πρόβλημα της εξάρτησης είτε με παράνομες είτε με νόμιμες ουσίες, στο πλαίσιο της συντήρησης χωρίς προδιαγραφές», ενώ για τη συνεχή αύξηση της «λίστας της ντροπής» υπογραμμίζει ότι «είναι απόρροια της αντίληψης ότι υπάρχουν άνθρωποι καταδικασμένοι να ζήσουν και να πεθάνουν εξαρτημένοι, και των πρακτικών - ειδικών και υπευθύνων - που οδήγησαν στην απαξίωση τα προγράμματα υποκατάστασης».