Ερχόμαστε, έτσι, στην καρδιά του προβλήματος. Και αν δεν το περιορίσουμε στις διαστάσεις του κρατικού προϋπολογισμού, αλλά το γενικεύσουμε, πρέπει να υπογραμμίσουμε, πως σ' αυτό τον τόπο, που λέγεται Ελλάδα, υπάρχουν αρκετά χρήματα, ως προϊόν -πρώτα και κύρια- του κόπου και του μόχθου εκατομμυρίων εργαζομένων. Μπορούν, μάλιστα, να γίνουν ακόμη περισσότερα, κάτω από άλλες συνθήκες, που θα εξασφαλίζουν αποτελεσματική απασχόληση σε όλους και ωφέλιμη για την κοινωνία αξιοποίηση όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας. Ο ιδρώτας των εκατομμυρίων εργαζομένων, όμως, μοιράζεται άδικα, πολύ άδικα. Ενα 15 - 20% του πληθυσμού νέμεται το μισό και παραπάνω του παραγόμενου πλούτου. Και αυτό εξασφαλίζεται και γίνεται, με χίλιους δυο τρόπους και μορφές, αλλά κυρίως, με την πολιτική, που ασκούν όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις.

Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος και όσο δεν παίρνει την πρέπουσα απάντηση, από τους ίδιους τους εργαζόμενους και το λαό, τα πράγματα θα συνεχίσουν τη σημερινή πορεία τους.