Ιδιαίτερα κυνική ήταν η τοποθέτηση του υφυπουργού Εργασίας, που δήλωσε ότι «έχουμε στα χέρια μας τη διαδικασία της διαμεσολάβησης που είναι συμφιλιωτικού χαρακτήρα. Δεν είναι επαναστατική μέθοδος, ώστε να υποχρεώσουμε τον εργοδότη για το πώς θα παράγει». Μάλιστα φρόντισε με επιμέλεια να αναπαράγει τα εκβιαστικά διλήμματα της εργοδοσίας λέγοντας ότι «αυτή η αντιπαράθεση φοβούμαι ότι θα οδηγήσει στο κλείσιμο του εργοστασίου» και προσθέτοντας πως «εάν πάμε σε συγκρουσιακές καταστάσεις, τότε το υπουργείο θα βρεθεί στη δύσκολη θέση της θεραπείας (σ.σ. αναφερόμενος στα επιδόματα ανεργίας) για αυτούς που θα είναι στο δρόμο». Παρ' όλα αυτά είπε πως «το υπουργείο είναι στη διάθεση του σωματείου ώστε να ξεκινήσει νέα διαμεσολαβητική διαδικασία»... Επίσης ο Γ. Κουτσούκος δήλωσε ότι «η πολιτεία δεν έχει τα εργαλεία για να πετύχει το κατάλληλο αποτέλεσμα», ενώ αναφερόμενος στην επιχείρηση δήλωσε ότι «τα προηγούμενα χρόνια είχε αύξηση κερδών και τζίρου και παραγωγής», όμως «τα τελευταία χρόνια δεν πάει καλά γιατί μεγάλα έργα σταμάτησαν και έπεσε ο κατασκευαστικός κλάδος». Υποστήριξε επίσης ότι «κάτω από την πίεση τη δική μας στα πλαίσια της νομιμότητας, γιατί δεν μπορούμε να τα υπερβούμε, η επιχείρηση δέχθηκε να ανακαλέσει τις απολύσεις (...) ζήτησε όμως εκ περιτροπής απασχόληση με βάση τη δυνατότητα που της δίνει ο νόμος», κάτι για το οποίο «απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του σωματείου, οι οποίοι το απέρριψαν» και έτσι «είμαστε σε αδιέξοδο»...

«Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό», δήλωσε σχολιάζοντας την απάντηση του υφυπουργού ο Γιάννης Πρωτούλης, σχολιάζοντας ότι «η κυβέρνηση αποδεικνύει και σήμερα ότι είναι μια μαύρη κυβέρνηση που δημιουργήθηκε κατ' εντολή του ΣΕΒ». Συνέχισε θέτοντας το ερώτημα: «Τι σημαίνει δέχθηκε η επιχείρηση να ανακαλέσει τις απολύσεις; Τις έκανε για τρομοκρατία, όταν οι εργαζόμενοι αρνήθηκαν να εφαρμόσουν το 5ωρο». Σήμερα, σημείωσε, «το μεροκάματο του χαλυβουργού είναι 42 ευρώ, αυτό του λείπει του Μάνεση και των υπόλοιπων βιομηχάνων;» προσθέτοντας ότι κατά τη διάρκεια των τριμερών επαφών «το υπουργείο κράτησε μια απαράδεκτη στάση και έλεγε στους εργαζομένους "τι θα δώσετε"; Τι να δώσουν από τα 42 ευρώ! Εχουν δώσει θύματα!», θυμίζοντας ότι «κλείνει ένας χρόνος από το θάνατο ενός εργάτη», ενώ «κάθε μέρα ακρωτηριάζονται δάχτυλα, γοφοί, πόδια»... Απευθυνόμενος προς το υπουργείο Απασχόλησης ρώτησε «ποιανού είναι δουλειά να προστατεύσει τις συλλογικές συμβάσεις;» τονίζοντας ότι «αυτή είναι η δημοκρατία. Δεν δέχεστε; Στο δρόμο!». Συνολικά πάντως αναφέρθηκε στον αγώνα των εργατών λέγοντας πως «το παράδειγμα των εργατών της "Ελληνικής Χαλυβουργίας" πρέπει να γενικευτεί», αφού «οι βιομήχανοι αξιοποιούν και την κυβέρνηση που διαμόρφωσαν για να μην αφήσουν τίποτε όρθιο». Τόνισε μάλιστα ότι «ο ΣΕΒ απαίτησε: Στα 450 ευρώ ο μισθός! Ποιο μέλλον υπάρχει με 450 ευρώ;»...