Για να αποκρούσει τα αντεργατικά σχέδια, η νέα γενιά πρέπει να οργανωθεί στα συνδικάτα της, όχι να τρέχει σε «διαλόγους» με τους βιομήχανους και τις κυβερνήσεις τους

Ετσι αποδέχεται το «Σχέδιο» την ώρα που διαπιστώνει ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα «δημιουργεί έντονο κίνδυνο αντικατάστασης του υφιστάμενου προσωπικού από "φθηνότερους" ωφελούμενους εργαζόμενους...» Για τις προτεινόμενες αμοιβές, διαπιστώνει ότι είναι χαμηλότερες από τα ελάχιστα μισθολογικά όρια της ΕΓΣΣΕ ακόμα και από αυτά της πρόσφατης νομοθετικής παρέμβασης. Για το ωράριο, ότι το πρόγραμμα «εναποθέτει τη διαμόρφωσή του αποκλειστικά στον εργοδότη, εγείροντας σοβαρά ζητήματα (π.χ. Σάββατο, Κυριακή, αργίες) και ώρες (π.χ. διακεκομμένο ωράριο). Ενώ για το «κουπόνι απασχόλησης» διατυπώνει την άποψη ότι μπορεί «να μετατραπεί σε "φερετζέ της μαύρης εργασίας"». Τι απομένει, λοιπόν, από το περίφημο «Σχέδιο» εκτός από το γεγονός ότι είναι άλλο ένα εργαλείο με το οποίο θα τιναχτεί στον αέρα ό,τι έχει απομείνει από τις εργασιακές σχέσεις, παραδίδοντας ταυτόχρονα τη νέα γενιά σκλάβα στις ορέξεις του κεφαλαίου; Και, όμως, η πλειοψηφία διαβουλεύεται με το υπουργείο Εργασίας και αναμένει τη μεγαλοθυμία της συγκυβέρνησης.

Σχολιάζοντας το κείμενο της ΓΣΕΕ προς τον υπουργό Εργασίας για το «Σχέδιο Δράσης Στοχευμένων Παρεμβάσεων για την Ενίσχυση της Απασχόλησης και της Επιχειρηματικότητας των Νέων», η Γραμματεία Νέων του ΠΑΜΕ σημειώνει ότι «αφού πρώτα προσκυνά αυτά τα προγράμματα, στη συνέχεια κάνει παρατηρήσεις σε χειρισμούς και επιμέρους πλευρές». Και στην ανακοίνωσή της η Γραμματεία Νέων προσθέτει:

«Η κάθε επισήμανση που κάνει η ΓΣΕΕ, ώστε να διαφυλαχτεί η δήθεν εργασιακή νομιμότητα, αλλά και η αρχή όπως αναφέρει της "ίσης αμοιβής για ίση εργασία", είναι υποκριτική και ψεύτικη καθώς έχει συμβάλει ενεργητικά ως ισότιμος κοινωνικός εταίρος με τις εργοδοτικές οργανώσεις, στην πλήρη ελευθερία που έχουν οι εργοδότες "να κόβουν και να ράβουν" ανάλογα με τις ανάγκες της κερδοφορίας τους.

Οι συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα και η ένταση της εκμετάλλευσης κυριαρχούν εδώ και πολλά χρόνια στους νέους που εργάζονται με τις διάφορες παραλλαγές προγραμμάτων κατάρτισης και πρακτικής άσκησης στους εργοδότες. Το ανεξέλεγκτο ωράριο, το συντριπτικό τσάκισμα στους μισθούς και στο μεροκάματο, η εργασία σε διαφορετικό αντικείμενο από το προβλεπόμενο, η απληρωσιά και η απόλυση μόνιμου προσωπικού, αποτελούν τον κανόνα.

Την ανάκαμψη της οικονομίας και της σωτηρίας του συστήματος που υπηρετούν, τη στηρίζουν πάνω στις πλάτες του λαού και της νεολαίας. Τα προγράμματα απασχόλησης και επιχειρηματικότητας ανακυκλώνουν την ανεργία, δημιουργούν αυταπάτες πως ο άνεργος μπορεί να γίνει επιχειρηματίας. Οι νέοι που αναγκάζονται να πιάσουν δουλειά με τέτοιους όρους αναζητώντας ένα μεροκάματο, να μην πάνε «σαν πρόβατα στη σφαγή».

Μονόδρομος για τον κάθε νέο είναι η οργάνωση στο σωματείο του, να διεκδικήσει μαζί με τον υπόλοιπο κλάδο μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Να μη μένει κανένας νέος ανοργάνωτος έστω και για αυτό το μικρό χρονικό διάστημα που απασχολείται σε πρόγραμμα ή έχει σύμβαση μαθητείας. Να μη βρίσκεται εκτεθειμένος στην εκμετάλλευση και στην εργοδοσία, ανενημέρωτος για τα δικαιώματά του. Να μάθει από νωρίς στην ταξική σύγκρουση και όχι στην ταξική συνεργασία, στα αντιτιθέμενα συμφέροντα που υπάρχουν ανάμεσα σε εργοδοσία και εργάτες».