Η ΕΕ πρέπει να γίνει η «πιο ανταγωνιστική και η πιο δυναμική οικονομία» στον κόσμο. Συνεπώς, στο πλαίσιο του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ, οι λαοί της Ευρώπης καλούνται να δουλεύουν μέχρι το βαθύ τους γήρας και, βεβαίως, υπό το καθεστώς του «απασχολήσιμου»!

Αυτή είναι η απόφαση της Συνόδου της Στοκχόλμης, όπως χωρίς περιστροφές και παρά την «κομψή» γλώσσα, διατυπώνεται στο κείμενο των συμπερασμάτων που συνυπέγραψαν οι «15». Αλλωστε, η προπαγάνδα που ακολούθησε η ελληνική αντιπροσωπεία είναι χαρακτηριστική: Ο πληθυσμός της ΕΕ παρουσιάζει γήρανση, άρα - κατά τον κ.Παπαντωνίου - πρέπει να δώσουμε σε όσο γίνεται περισσότερους ηλικιωμένους τη «δυνατότητα» (!) να συμμετέχουν στην αγορά εργασίας! Το συμπέρασμα είναι απλό: Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τσάκισμα του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, εμπέδωση των κανόνων της «μερικής απασχόλησης». Ολα αυτά για το «καλό» του ευρωπαϊκού κεφαλαίου που θέλει να ανταγωνιστεί το αμερικάνικο...

Για το λόγο αυτό, παρεμπιπτόντως, θέλει και την επέκταση της δραστηριοποίησής του στη Ρωσία. Αλλωστε, η αναφορά των συμπερασμάτων στην παρουσία του Πούτιν στη Στοκχόλμη, που όπως σημειώνεται «καταδεικνύει τη σημασία της στρατηγικής εταιρικής σχέσης της ΕΕ με τη Ρωσία», είναι εύγλωττη.

Οπως, λοιπόν, τονίζεται στις αποφάσεις της συνόδου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «εξέτασε τη δημογραφική πρόκληση της γήρανσης του πληθυσμού, του οποίου ολοένα και μικρότερο τμήμα αποτελούν τα άτομα σε ηλικία εργασίας». Συνεπώς, όπως λένε οι «15» θα πρέπει να υπάρξει «αύξηση του ποσοστού απασχόλησης των πλέον ηλικιωμένων γυναικών και ανδρών (σε ηλικίες μέχρι και 64 ετών) σε 50% μέχρι το 2010»...

Για όσους, πάντως, δεν κατάλαβαν, τότε η επόμενη παράγραφος των συμπερασμάτων είναι αρκούντως επεξηγηματική: «Πρέπει να προωθηθεί η παράταση του ενεργού επαγγελματικού βίου» λέγεται ορθά - κοφτά, ενώ σημειώνεται ότι πρέπει επίσης «να μειωθούν τα σημεία συμφόρησης στην αγορά εργασίας», όπου μεταξύ άλλων τέτοια «σημεία συμφόρησης» (!) είναι «τα συστήματα των κοινωνικών παροχών» (άρθρο 9)!!! Παρακάτω συμπληρώνεται, δε, ότι μέχρι το 2003 «τα κράτη - μέλη πρέπει να επιδείξουν τάσεις μείωσης των κρατικών ενισχύσεων», ενώ προηγουμένως, στην επόμενη σύνοδο του Γκέτεμποργκ, καλείται η Κομισιόν να παρουσιάσει τη μελέτη σχετικά «με τη βιωσιμότητα των συνταξιοδοτικών συστημάτων», αφού πρέπει μέχρι το τέλος του 2001 το Συμβούλιο «προχωρήσουν στην έγκριση του κανονισμού... για το συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης»...

Σε ό,τι αφορά το καθεστώς των εργασιακών σχέσεων και εδώ η ΕΕ είναι απολύτως σαφής: «Ευέλικτη οργάνωση της εργασίας» είναι το όραμά της» (άρθρο 25)... Αυτό φυσικά απαιτεί τη «δέσμευση εργοδοτών και εργαζομένων κάθε βαθμίδας» για τη «συνέχιση της μεταρρύθμισης» (άρθρο 29), όπως σημειώνουν οι «15», απευθυνόμενοι στους καρεκλοκένταυρούς του εργατοπατερισμού και της «συναίνεσης».

Από εκεί και πέρα οι «15» φρόντισαν να σημειώσουν ότι έχει απόλυτη προτεραιότητα για το μεγάλο κεφάλαιο το ξεπούλημα στρατηγικών τομέων της οικονομίας. Ετσι αποφασίστηκε η άμεση «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας για επαγγελματική χρήση (έως το 2003), που μετά από γαλλική παρέμβαση θα ολοκληρωθεί και για τους καταναλωτές το 2007, δυο χρόνια αργότερα απ' ό,τι προβλεπόταν. Αντίστοιχα συμφώνησαν την άμεση «απελευθέρωση» της αγοράς φυσικού αεριού, ενώ δόθηκε εντολή στην Κομισιόν να συντάξει έκθεση μέχρι το Δεκέμβρη του 2001 για την «απελευθέρωση» τόσο των σιδηροδρομικών μεταφορών όσο και των ταχυδρομικών υπηρεσιών...

Φυσικά, ο κ.Σημίτης εμφανίστηκε ιδιαίτερα «ευτυχής» με τις παραπάνω αποφάσεις και «περηφανεύτηκε» ότι η Ελλάδα τις ακολουθεί ήδη. Επιπλέον, σημείωσε, ότι μια μικρή καθυστέρηση που ενδεχομένως υπάρξει με το ξεπούλημα του ΟΣΕ και των ΕΛΤΑ, θα οφείλεται στο ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει πρώτα να τα «εξυγιάνει» από τα ελλείμματα και αμέσως μετά θα τα ξεπουλήσει, απαλλαγμένα από βάρη, στους ιδιώτες...

Τέλος, από τις αποφάσεις που ικανοποίησαν το ευρωπαϊκό κεφάλαιο ήταν και εκείνη σύμφωνα με την οποία ιδρύεται Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, η οποία θα έχει πλέον τον αποφασιστικό ρόλο για τη λειτουργία των χρηματοπιστωτικών αγορών της ΕΕ, υπό το πρόσχημα, βέβαια, ότι οι πολιτικοί θα συνεχίσουν να ελέγχουν τους τεχνοκράτες...