ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ: «Μεγάλωσαν δύο γενιές με το στερεότυπο του αδίστακτου επιχειρηματία, ο οποίος ενδιαφέρεται μόνο για το κέρδος (...) Πετάξαμε μέσα στο σωρό της περιώνυμης "διαπλοκής" όλη την επιχειρηματική τάξη της χώρας (...) Αν μη τι άλλο, οι μεγάλες και σοβαρές εταιρείες είναι αυτές που δεν κλέβουν και δεν κάνουν "ταρζανιές" (...) Καιρός είναι τα παιδιά μας να αποκτήσουν και κανένα άλλο θετικό πρότυπο, πέραν του Τσε (...) στο πρόσωπο ενός επιτυχημένου αυτοδημιούργητου επιχειρηματία» (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Η ΠΡΟΤΑΣΗ: «Ο 56χρονος Δημήτρης, οικοδόμος επί 42 χρόνια, είδε τις δουλειές να εξαφανίζονται και αντίθετα με άλλους ανέργους, δεν άφησε τα ταμπού να τον εμποδίσουν να κάνει ό,τι μπορεί για τη γυναίκα και τα δύο του παιδιά. Σήμερα, είναι περήφανος για τη νέα του "δουλειά" (...) Το να είσαι Ελληνας είναι πλεονέκτημα όταν είσαι ρακοσυλλέκτης (...) Η τόλμη του Δημήτρη του επέτρεψε να συνεχίσει να στηρίζει την οικογένειά του, τον 26χρονο άνεργο γιο του και την έφηβη κόρη του. Ανησυχεί ωστόσο για το δικό τους μέλλον. Τουλάχιστον μπορούν να δοκιμάσουν τη συλλογή σκουπιδιών, σημειώνει» (στο ΕΘΝΟΣ).

Η ΥΠΟΒΟΛΗ: «Η έννοια της συναίνεσης τείνει να εξαφανιστεί (...) η κατάσταση είναι, στην κυριολεξία, εκρηκτική (...) δεν χρειάζεται παρά μια σπίθα για να μετατραπούν οι πόλεις και τα χωριά σε μια απέραντη αρένα εμφύλιας σύρραξης. Χωρίς κανόνες, με πολύ πόνο και, ενδεχομένως, αίμα» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ: «Το αδιέξοδο για την Ελλάδα (...) είναι πολύ πιθανό να παραταθεί - εκτός κι αν ο Τσίπρας διευρύνει το μήνυμά του (...) αν ο ίδιος καταφέρει να (...) πείσει δηλαδή τους Ελληνες να αποδεχτούν όχι μόνο τα μέτρα και τη μείωση του χρέους, αλλά και την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων» (από άρθρο των Edward P. Joseph και Αννας Τριανταφυλλίδου / TA NEA / THE NEW YORK TIMES).