Την αντιδραστική θεωρία των άκρων, με την οποία το αστικό σύστημα επιχειρεί να εξομοιώσει τη δράση των φασιστικών και άλλων αντιδραστικών μηχανισμών που βγαίνουν από τα σπλάχνα του, με τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, συνεχίζει να αναπαράγει συστηματικά ο πρωθυπουργός, θέλοντας να συκοφαντήσει και να τρομοκρατήσει το κίνημα και την πολιτική του πρωτοπορία.

Μιλώντας χτες σε εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ με θέμα «τη βία των άκρων» ο Αντ. Σαμαράς χρησιμοποίησε σκόπιμα τους όρους «άκρα αριστερά» και «άκρα δεξιά» για να περιγράψει «τα άκρα», τα οποία ταύτισε με τη βία και τη μισαλλοδοξία, ενώ ισχυρίστηκε ξεδιάντροπα ότι είναι «συγκοινωνούντα δοχεία».

«Η άκρα Αριστερά συναντά την αναρχία, με το λαϊκισμό να αποτελεί το συνδετικό τους κρίκο. Ομως, δυστυχώς, ο λαϊκισμός, όταν συνδυάζεται με την απόγνωση και τη δημαγωγία, μπορεί να γίνει ακόμα περισσότερο επικίνδυνος. Το είδαμε στα επεισόδια βίας σε πολλές χώρες, αλλά και σε φαινόμενα μισαλλοδοξίας. Και η άκρα Δεξιά, επίσης, συστηματικά καλλιεργεί τη μισαλλοδοξία και δηλητηριάζει τις κοινωνίες. Το χειρότερο είναι ότι και τα δύο άκρα τροφοδοτούν το ένα το άλλο και διαλύουν τις κοινωνίες», ήταν τα χαρακτηριστικά λόγια που χρησιμοποίησε.

Στα παραπάνω, και με δεδομένο ότι η κυβέρνηση έχει πολλάκις χαρακτηρίσει «ακραίους» τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες και τις απεργίες, είναι φανερή η προσπάθεια που κάνει για να ταυτιστεί με συκοφαντία ο πολιτικός αγώνας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της με τις συμμορίες της Χρυσής Αυγής και άλλων μηχανισμών, κρατικών και μη, που έχουν στόχο να τσακίσουν αυτό το κίνημα. Σ' αυτή την κατεύθυνση αξιοποιούνται και οι διάφορες προβοκάτσιες που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, όταν είναι να χτυπηθεί το κίνημα.

Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός προσπάθησε να χαράξει ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην αστική δημοκρατία και τα κόμματα που την υπηρετούν από τη μια και «τα άκρα» από την άλλη, θέλοντας να θολώσει τα νερά και να αποκρύψει την ιδεολογικοπολιτική και οργανική συνάφεια του ναζιστικού φασιστικού μορφώματος με την εξουσία των μονοπωλίων και τα κόμματα της πλουτοκρατίας.

«Ομως, οι ιδέες της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που εμείς υπηρετούμε, έχουν επιβιώσει σε πολύ χειρότερες εποχές. Δε φοβόμαστε, επομένως, να αντιπαρατεθούμε με όσους επιλέγουν τη βία κόντρα στη λογική, δεν φοβόμαστε και δεν διστάζουμε να αντιπαρατεθούμε με κηρύγματα μίσους», διακήρυξε, επαναλαμβάνοντας σε άλλο σημείο το γνωστό σλόγκαν «τη βία πρέπει να την καταδικάζουμε στην οποιαδήποτε μορφή της, από όπου και αν προέρχεται».

Στο ίδιο πνεύμα, ο πρωθυπουργός συσχέτισε δόλια τη βία με το κοινό έγκλημα, προκειμένου να ενοχοποιήσει τους λαϊκούς αγώνες. «Η βία είναι εχθρός της δημοκρατίας. Το έγκλημα είναι εχθρός της κοινωνίας. Η ανοχή στη βία και στο έγκλημα υπονομεύει τη δημοκρατία και διαλύει την κοινωνία», αποφάνθηκε προκλητικά.