Με τα προτεινόμενα κείμενα η ΚΕ θέλει να αποτυπώσει σε Πρόγραμμα την πολιτική που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια, η οποία απέχει παρασάγγες τόσο από το ισχύον Πρόγραμμα, αλλά όπως φαίνεται και διά γυμνού οφθαλμού, από τις ίδιες τις ιστορικές παραδόσεις μας, τη φυσιογνωμία του Κόμματος στην 95χρονη Ιστορία του.

Ετσι εξηγείται, για παράδειγμα, η αναφορά στον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το ότι διάφορες τροτσκιστικές ομάδες τη «χαιρετίζουν».

Ετσι εξηγείται η αντικατάσταση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου από τη Λαϊκή Συμμαχία.

Πρόκειται για μια συνολική άρνηση του Προγράμματος του 15ουΣυνεδρίου, χωρίς αιτιολόγηση. Στο ισχύον Πρόγραμμα, παρά το γεγονός ότι επιδεχόταν βελτιώσεις, ήταν σαφής ο τρόπος που το Κόμμα αντιλαμβάνεται τη συγκέντρωση δυνάμεων για την Επανάσταση.

Γύρω μας δεν υπάρχουν μόνο οι συνειδητοί πρωτοπόροι εργάτες. Αυτοί έχουν πολιτικό κόμμα από το 1918 στην Ελλάδα, το ΚΚΕ, και είναι οργανωμένοι σε αυτό. Το καίριο ερώτημα λοιπόν είναι: φτάνουν αυτοί για την επανάσταση; Η προφανής απάντηση είναι, όχι δε φτάνουν. Πώς λύνεται αυτό το πρόβλημα; Σύμφωνα με τη λογική αυτής της ΚΕ με μια Λαϊκή Συμμαχία, όπου «Η Λαϊκή Συμμαχία είναι σε συμφωνία με τη θέση που προτείνει το ΚΚΕ για συσπείρωση των αντιμονοπωλιακών αντικαπιταλιστικών κοινωνικών δυνάμεων, με έκβαση του αγώνα προς την εργατική - λαϊκή εξουσία» (θ.62). Δηλαδή, πρακτικά να συμφωνεί με το Πρόγραμμα του Κόμματος! Καλούμε αυτούς που θα συμφωνούν με το πρόγραμμα του Κόμματος, λοιπόν, αλλά δεν είναι στο Κόμμα, και πάμε έτσι...

Η αντίληψη που λέει Λαϊκή Συμμαχία με όσους συμφωνούν με το Πρόγραμμα μας οδηγεί στην αμφισβήτηση του χαρακτήρα του Κόμματος, όπως τον ξέραμε. Το ίδιο σημαίνει και η μετατροπή της ΚΝΕ, περίπου, σε Κόμμα της νεολαίας. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι όσοι αποδέχονται το Πρόγραμμα, εφόσον αποδέχονται και το Καταστατικό και είναι πάνω από 18 χρόνων, οργανώνονται στο ΚΚΕ, δε συμμαχούν μαζί του. Η αντίληψη ότι μπορεί να υπάρξουν και έξω από εμάς οργανώσεις επαναστατικές ή κινήσεις που έχουν ίδιο με εμάς πρόγραμμα, οδηγούν στην αμφισβήτηση της μοναδικότητας του ΚΚΕ και του ιστορικού του ρόλου στην κοινωνική εξέλιξη! Πρόκειται, τελικά, για αμφισβήτηση του ίδιου του Κόμματος και μάλιστα αυτή τη φορά με «αριστερή» και «επαναστατικοφανή» φρασεολογία.

Απορρίπτεται η ανάγκη να βάζουμε ενδιάμεσους στόχους στη δράση μας. Και μάλιστα το τελευταίο διάστημα πυροβολείται και η λογική: κάθε ενδιάμεσο στόχο τον ονομάζουμε στάδιο και τον στέλνουμε στο πυρ το εξώτερο.

Αλλά οι ενδιάμεσοι στόχοι για εμάς δε σημαίνουν ρεφορμιστική αντίληψη. Πάντα οι κομμουνιστές τους ενδιάμεσους στόχους τους αντιλαμβάνονταν ως μέσα συγκέντρωσης δυνάμεων και συγκεκριμένα βήματα που μας φέρνουν πιο κοντά στη σοσιαλιστική επανάσταση. Βάζαμε προοδευτικά αιτήματα, αντίθετα με τη στρατηγική επιλογή εκείνη τη χρονική περίοδο της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού: Ειρήνη, ψωμί και γη στους αγρότες ο Λένιν το 1917, ανεξαρτησία και γη στους αγρότες ο Χο Τσι Μινχ το 1945-1975 στο Βιετνάμ, γη στους αγρότες κ.λπ. ο Φιντέλ στην Κούβα. Συσπείρωσαν έτσι αυτοί οι νικηφόροι επαναστάτες, πολύ πλατύτερα τμήματα κόσμου από αυτούς που συνειδητοποιούσαν την αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Ετσι πήραν και το όπλο στο χέρι για να διεκδικήσουν αυτά που η αστική τάξη και ο ιμπεριαλισμός δεν μπορούσε και δεν ήθελε να δώσει, έστω και αν ήταν αιτήματα που θα μπορούσαν να εκπληρωθούν από αστική εξουσία, σε κάποια άλλη όμως χρονική περίοδο. Εμείς τι κάνουμε;

Εμείς απορρίπτουμε την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ όπως τη θέσαμε από το 15ο Συνέδριο και το μεταθέτουμε σαν μέτρο που θα πάρει η σοσιαλιστική εξουσία. Η αποδέσμευση όμως έρχεται σε αντίθεση με τη στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης, αλλά και όλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων, να παραμείνει η Ελλάδα δέσμια της ΕΕ. Πράγματι Γερμανία, ΗΠΑ, Ρωσία δηλώνουν ότι «το κόστος εξόδου της Ελλάδας από την ΕΕ είναι τεράστιο και πολύ μεγαλύτερο από το κόστος να παραμείνει σε αυτήν». Κανένα από τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα της Βουλής δε θέτει θέμα ΕΕ, επίσης όταν ο Παπανδρέου έθεσε θέμα δημοψηφίσματος αποπέμφθηκε άμεσα από πρωθυπουργός. Κανένας Ελληνας αστός σήμερα, ούτε κάποιο αστικό ΜΜΕ θέτει δημόσια τέτοιο θέμα. Είναι λοιπόν στρατηγική επιλογή τους. Αλλά σήμερα εμείς έχουμε πλήρως επιβεβαιωθεί σε όσα λέγαμε για το Μάαστριχτ, την αποδέσμευση κ.λπ. Και όμως αποσύρουμε το αίτημα αυτό, το μετατρέπουμε από αίτημα συσπείρωσης σε μέτρο της σοσιαλιστικής εξουσίας και δεν το χρησιμοποιούμε σαν καθεαυτό στόχο συγκέντρωσης δυνάμεων, όπως σωστά κάναμε ως τώρα!

Ενώ, δηλαδή, μπορούμε να θερίσουμε τους καρπούς όσων επίμονα σπέρναμε τα ιδιαίτερα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του '90, εμείς παραδίδουμε αυτό το όπλο. Σε πρακτικό πολιτικό επίπεδο από διαφορετικό δρόμο πλησιάσαμε στη γενική πολιτική θέση του ΣΥΡΙΖΑ, που δε θεωρεί επίκαιρο το θέμα ΕΕ! Συνεπώς η ΚΕ έδωσε τη δυνατότητα στον οπορτουνισμό να παρέμβει σε κόσμο μας, αφού παρέδωσε μια σημαντικότατη διαχωριστική γραμμή που τη βλέπανε και οι πιο καθυστερημένες πολιτικά μάζες. Δηλαδή, στο όνομα της πάλης ενάντια στον οπορτουνισμό επέτρεψε στον οπορτουνισμό να μας διεμβολίσει!

Παλιότερα, εμείς θέταμε αιτήματα στο κίνημα και ο οπορτουνισμός στριμώχνονταν, παράδειγμα 1.400 ευρώ βασικό μισθό. Σήμερα όμως τοποθετούμαστε στα ζητήματα όπως τα βάζει ο αντίπαλος. Παραδώσαμε, λοιπόν, την πολιτική πρωτοβουλία στον οπορτουνισμό, γιατί «διεκδίκηση = στάδιο»!

Τέλος κάποια ερωτήματα:

- Από πού και ως πού ΑΑΔΜ σημαίνει συνεργασία με κάποιο από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα;

- Τη δεκαετία του '90 που είχαμε το έως τώρα Πρόγραμμα δε λέγαμε ταυτόχρονα «πέντε κόμματα δύο πολιτικές»;

- Το ίδιο Κόμμα που ξεσήκωσε τον κόσμο στην επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, γιατί στην επέμβαση στη Λιβύη έκανε μόνο μια διαδήλωση (στην αρχή) και μια ανακοίνωση (στο τέλος);

- Η νέα θέση μας για ενδεχόμενο πόλεμο αντιλαμβανόμαστε ότι θα αλλάξει και τη στάση μας απέναντι στην κατοχή στην Παλαιστίνη και στην Κύπρο;

- Δεν πρέπει να βγούμε και να λέμε «Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί εργάτες ενάντια σε Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς αστούς»; Και «Κύπριοι και Τούρκοι εργάτες ενάντια σε Κύπριους και Τούρκους αστούς»;

Δυστυχώς, οδηγούμαστε σε υιοθέτηση κειμένων ξένων με την Ιστορία μας, ως Κόμμα - μέλους της Γ' Διεθνούς που δημιούργησε το ΕΑΜ και πρωτοστάτησε στην Εθνική Αντίσταση. Εύχομαι παρόλα αυτά, η νέα ΚΕ να «εμπλουτίσει» το νέο Πρόγραμμα ακυρώνοντάς το, όπως κάνανε οι προηγούμενες ΚΕ με το ισχύον Πρόγραμμα. Και σύντομα να κηρύξει νέο έκτακτο συνέδριο όπου θα αποκαταστήσει την ταυτότητά του.