1. Ποιοί γίνονται μέλη του Κόμματος

Ποιοί γίνονται μέλη του Κόμματος στο άρθρο 6; «Οι εργάτες-εργάτριες, πρωτοπόροι εργαζόμενοι από τα λαϊκά στρώματα, φοιτητές, σπουδαστές, νοικοκυρές...».Ποια είναι η πολιτική σκοπιμότητα για ένα κομμουνιστικό κόμμα να προτιμούνται στο καταστατικό τα μη παραγωγικά και ασταθή στρώματα και να «ξεχνιούνται» τα παραγωγικά; Για την πάλη ενάντια στο κεφάλαιο δε χρειάζονται δυνάμεις όπως το επιστημονικό-τεχνικό προσωπικό της παραγωγής, οι αυτοαπασχολούμενοι, τα συνθλιβόμενα στρώματα των επγγελματοβιοτεχνών-συμμάχων της εργατικής τάξης ειδικά σε περίοδο κρίσης; Και τους διανοούμενους που παίζουν ιδιαίτερο ρόλο και είναι στο άρθρο 2α του σημερινού καταστατικού, τους χρειαζόμαστε ή όχι;

Οι εξελίξεις στον αναπτυγμένο καπιταλισμό δείχνουν ότι τo 50% των εργαζομένων έχει ή σύντομα θα έχει ανώτερη ή ανώτατη μόρφωση λόγω της αυτοματοποίησης της παραγωγής. Αυτές οι κατηγορίες προλεταριοποιούνται μεν αλλά δεν είναι εργατική τάξη δε, επειδή έχουν διαφορετική θέση στη παραγωγική διαδικασία. Εχουν όμως αντικειμενικά συμφέρον από το σοσιαλισμό. Δεν πρέπει συνεπώς να αποτελούν χώρο πολιτικής δουλειάς για το κόμμα;

Η στροφή προς το ασταθές πολιτικά στρώμα των φοιτητών παραπέμπει στις Μαρκουζικές θεωρίες περί νεολαιίστικης πρωτοπορίας, σημείο αναφοράς των τροτσκιστικών ομάδων τα τελευταία 50 χρόνια. Αυτή η αναπάντεχη στροφή επιβάλει μια σοβαρή ιδεολογική τεκμηρίωση εκ μέρους της ΚΕ.

Αναμένοντας, προτείνω να γίνονται μέλη του κόμματος «οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι επιστήμονες και τεχνικοί, οι διανοούμενοι, οι επαγγελματοβιοτέχνες, οι αγρότες».

2. Για τα στελέχη του ΚΚΕ

Πιστεύω ότι ένα επαναστατικό κόμμα πρέπει να καθοδηγείται πλειοψηφικά από τους συμμετέχοντες στην παραγωγή και τις υπηρεσίες. Σήμερα υπάρχουν μέλη της ΚΕ που δε γνώρισαν ποτέ την εξαρτημένη εργασία. Αυτό μπορεί να εξηγήσει διάφορες εκτροπές: στο τρόπο σκέψης, στο διοικητικό τρόπο καθοδήγησης, στο τρόπο συμπεριφοράς αλλά και στον τρόπο γραφής και ομιλίας που δεν είναι συνθετικός αλλά μακρόσυρτος και τελικά κουραστικός.

2.1. Προτείνω όλα τα μέλη της ΚΕ να έχουν 10 χρόνια εργασίας η αυτοαπασχόλησης, ηλικία τουλάχιστον 30 ετών, κομματική ηλικία τουλάχιστον 10 ετών. Να έχουν οπωσδήποτε εκλεγεί και αντιπροσωπεύσει τους εργαζόμενους, να έχουν δηλαδή καταξιωθεί στο χώρο τους.

2.2. Τα επαγγελματικά στελέχη -ΕΣ- να έχουν μέγιστη θητεία 10 ετών και να είναι ολιγάριθμα -ΠΓ+Γραμματείς των Περιοχών και 4-5 μεγάλων πόλεων, δηλαδή 30 σ. το πολύ. Αυτό θα βοηθήσει και τα οικονομικά μας που είναι σε κρίσιμη κατάσταση. Μεγάλος αριθμός ΕΣ στο ΚΚΕ σημαίνει απουσία εθελοντών στελεχών, έλλειψη ενθουσιασμού για πολιτική προσφορά που οδηγεί μαθηματικά στον ευνουχισμό των ΚΟΒ.

Οσο για τα 6 τελευταία άρθρα -και όχι μόνο αυτά- που αφιερώνονται στις ποινές, δίνουν την εντύπωση ότι η σημερινή ΚΕ προτιμά να έχει στο Κόμμα προσκόπους και όχι συνειδητούς επαναστάτες. Μήπως είναι η έλλειψη ποινών που μας οδήγησε στην σημερινή κατάσταση;

Συμπερασματικά, το πνεύμα πάρα πολλών άρθρων στοχεύει στη δημιουργία μιας παντοδύναμης ΚΕ που ασχολείται με τα πάντα. Σε τέτοια κατεύθυνση ήταν και συγκεκριμένες τοποθετήσεις στελεχών τα 3-4 τελευταία χρόνια. Και αυτό βλέπουμε να εφαρμόζεται δυστυχώς καθημερινά. Τα αρνητικά αποτελέσματα είναι οφθαλμοφανή, δε χρειάζονται πολύπλοκες αναλύσεις και ούτε αποτελούν «παρακαταθήκες».