Από το προηγούμενο προγραμματικό συνέδριο (15ο) θεωρώ ότι γίνανε μεγάλα βήματα όσον αφορά την ιστορία του κόμματος (δοκίμιο) και τα ντοκουμέντα για το σοσιαλισμό. Επίσης διαλύονται οποιεσδήποτε αυταπάτες υπήρχαν για τις εκλογές και για ενδιάμεσα στάδια, το ζήτημα της εξουσίας που είναι καθαρά θέμα ποιας τάξης την κατέχει και όχι θέμα εκλογών ή «προοδευτικών» κυβερνήσεων.

Οι παρατηρήσεις μου για τις θέσεις είναι:

Στη θέση 18 σωστά εκτιμάμε ότι ο χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής είναι ναζιστική - φασιστική οργάνωση και σωστά ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η δράση της από το μαζικό - λαϊκό κίνημα. Αντιμετώπιση πρέπει να έχει όμως και από τις δικές μας κομματικές δυνάμεις που πρέπει και αυτές να είναι έτοιμες για τυχόν χτύπημα εναντίον μας.

Στη θέση 27-28 να μπει ότι το ΚΚΕ παλεύει για την αποδέσμευση της χώρας μας από κάθε ιμπεριαλιστικό μηχανισμό, ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΟΑΣΑ κλπ. Ο οποίος παραμένει στόχος πάλης του Κόμματος είτε με λαϊκή εξουσία είτε στα πλαίσια του συστήματος αυτού. Θεωρώ ότι όπως μπαίνει στις Θέσεις συνδέεται η αποδέσμευση μόνο στα πλαίσια της «λαϊκής εξουσίας».

Στη θέση 28Β και περισσότερο στη θέση 28Ε αναφέρεται ότι ο κόσμος έχει κοινοβουλευτικές αυταπάτες λόγω της ανάγκης να αλλάξει έστω και λίγο η σημερινή κατάσταση. Επίσης λέμε ότι κοινοβουλευτικές αυταπάτες έχει ένα μέρος και των ψηφοφόρων μας. Θα συμπλήρωνα ότι αυταπάτες έχει και ένα μεγάλο μέρος των στενών επιρροών μας όπως και μια μερίδα μελών μας. Σε αυτό «βοηθάει» και ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τις εκλογές οι οργανώσεις μας. Είναι η μοναδική περίοδος «πανστρατιάς» φίλων, μελών, οπαδών. Αυτό πρέπει να αλλάξει, ό,τι κάνουμε στις εκλογές θα πρέπει να γίνεται για μια απεργία, για μια πολιτική εξόρμηση...

Στο να υπάρξουν αυτές οι αυταπάτες ευθύνη έχει η πολιτική του Κόμματος μέχρι τουλάχιστον το 2002 με τις συνεργασίες για τις τοπικές εκλογές σε σειρά δήμων, σε σωματεία, σε εκλογές κ.λπ. Μεγάλο μέρος των αυταπατών αυτών εκφράστηκαν στις δεκαετίες '80-'90 με συμμαχίες με τον οπορτουνισμό με κορυφαία την ίδρυση του Συνασπισμού. Πρέπει και συνεδριακά να παρθεί απόφαση ότι ήταν οπορτουνιστικό λάθος η ίδρυση του Συνασπισμού και οι κινήσεις που ακολούθησαν (κυβέρνηση Τζαννετάκη, Ζολώτα...).

Στη θέση 29 γίνεται αναφορά για σύνθετες αντικειμενικές και ως ένα βαθμό πρωτόγνωρες συνθήκες για τις εκλογικές αναμετρήσεις που ανέδειξαν τις χρόνιες αδυναμίες στη δουλειά του Κόμματος και κυρίως της ΚΕ. Πιο κάτω αναφέρεται πως η ΚΕ δεν έχει εύστοχη εκλογική τακτική.

Θα πρέπει η ΚΕ να σταθεί περισσότερο και να αναλύσει, ποια είναι τα λάθη που έγιναν, γιατί έγιναν; Τι ευθύνεται; Ποιες είναι οι χρόνιες αδυναμίες; Θα υπάρχουν και αργότερα;

Θεωρώ πως η τακτική μας, ο τρόπος που μπήκε το θέμα της «λαϊκής εξουσίας - οικονομίας» μπήκε στον κόσμο απότομα, χωρίς προετοιμασία ούτε καν των στελεχών μας για το πώς θα εκφραστεί δημόσια η θέση μας. Ενας κόσμος και δικός μας που πίστευε ότι οι εκλογές είναι ένα μέσο αλλαγής αιφνιδιάστηκε, έγινε εύκολα θύμα του οπορτουνισμού (ΣΥΡΙΖΑ). Θεωρώ ότι το ζήτημα της εξουσίας μπήκε πρόχειρα, βιαστικά, καθηκοντολογικά, δεν αναλύθηκε σωστά, δεν υποστηρίχτηκε από τα στελέχη μας που βγαίναν στα ΜΜΕ, δεν έπεισε τον κόσμο μας, πολύ περισσότερο τους υπόλοιπους ψηφοφόρους.

Στη θέση 43 για τα Διεθνή. Το Κόμμα πράγματι κάνει σταθερή και συνεχή δουλειά στο επίπεδο της διεθνούς συνεργασίας των ΚΚ. Πρέπει να γίνει άμεσα και το βήμα της ίδρυσης της νέας Κομμουνιστικής Διεθνούς. Με όσα κόμματα νομίζουμε ότι γίνεται. Θα παίξει από πολλές απόψεις σημαντικό ρόλο για το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα. Δεν γίνεται όλα τα άλλα κόμματα να έχουν τις ενώσεις τους και να μην έχουμε εμείς.

Στη θέση 61 ο όρος Λαϊκή - Εργατική εξουσία διευκρινίζεται ότι για το ΚΚΕ δεν είναι άλλη από την σοσιαλιστική, που ο επιστημονικός σοσιαλισμός την προσδιόρισε ως η δικτατορία του προλεταριάτου.

Δηλαδή, για τη Λαϊκή Συμμαχία μπορεί να είναι κάτι άλλο; Οσον αφορά το ζήτημα της εξουσίας;

Γιατί επιλέγουμε συνεχώς και στα κείμενά μας και στις εμφανίσεις των στελεχών μας τον όρο «λαϊκή εξουσία» και «λαϊκή οικονομία» και όχι σοσιαλιστική εξουσία, σοσιαλιστική οικονομία; `Η απλά τη λέξη σοσιαλισμό; Θεωρούμε πιο κατανοητούς από το λαό τους όρους αυτούς; Προτείνω οι όροι «λαϊκή εξουσία» και «λαϊκή οικονομία» να αντικατασταθούν από τους όρους Σοσιαλιστική εξουσία και Σοσιαλιστική οικονομία. Είναι πιο οικείοι από τις λαϊκές μάζες και δεν αφήνουν καμία δυνατότητα παρερμηνείας.

Στη θέση 68 συμφωνώ με τις προτάσεις της ΚΕ. Προτείνω να προστεθεί ότι το ΚΚΕ σε συνεργασία με την ΚΝΕ (με ευθύνη του ΚΚΕ) θα βρει και θα διαμορφώσει το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό και υποδομή για να αρχίσει συγκεκριμένη - οργανωμένη δράση του Κόμματος στις παιδικές ηλικίες σε μόνιμη βάση (να παρθεί υπόψη η εμπειρία της δράσης των νέων πρωτοπόρων στο παρελθόν). Το αστικό σύστημα επηρεάζει όλο και περισσότερο τις ηλικίες αυτές (ΜΜΕ - σχολείο).

Μερικές επιπλέον παρατηρήσεις.

Για την Τυποεκδοτική.

Το ζήτημα για μένα είναι καθαρά πολιτικό. Πρέπει να γίνει αυτοκριτική στις Θέσεις της ΚΕ και να μπει καθαρά στο άρθρο του καταστατικού του Κόμματος ότι το ΚΚΕ δεν μπορεί να κατέχει επιχειρήσεις παρά μόνο όσες αφορούν την πολιτική προπαγάνδα (ΜΜΕ) και τον πολιτισμό. Οποιαδήποτε άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα έρχεται σε αντίθεση με το πρόγραμμα του Κόμματος και δημιουργεί αυταπάτες και κινδύνους πολιτικούς και οικονομικούς.

Για την παρουσία και φρασεολογία των στελεχών μας.

Το ΚΚΕ από την αρχή μίλησε για «πόλεμο» της αστικής τάξης εναντίον των εργαζομένων και εναντίον του λαού. Στον πόλεμο απαντάμε με «πόλεμο» είπαμε ορθά. Πρέπει οι σύντροφοι που βγαίνουν στην τηλεόραση να το κάνουν κατανοητό αυτό. Στα πλαίσια των Θέσεών μας να παρατήσουμε τον υπερβολικό «καθωσπρεπισμό», τον «ακαδημαϊκισμό» στο λόγο μας. Να εκφράσουμε την οργή του λαού, να έχουμε περισσότερο «τσαγανό», να μην φοβόμαστε τον «επιθετικό λόγο». Ας μη μιλάμε στο λαό σαν να μιλάμε σε εσωκομματική δουλειά.

Για τη συνδικαλιστική δουλειά μας.

Ηρθε η ώρα να προχωρήσουμε στην ίδρυση τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης (αντι-ΓΣΕΕ). Είναι αναγκαιότητα για τη δράση μας. Να μη μας προλάβουν οι εξελίξεις. Οι συσχετισμοί στις υπάρχουσες ενώσεις δεν αλλάζουν λόγω εργοδοτικών σωματείων, σωματείων - σφραγίδα κ.λπ. Οποιαδήποτε αναφορά σε λενινιστική γραμμή για ενιαία δράση είναι δογματική, αναφέρεται σε συγκεκριμένες συνθήκες και είναι κυρίως θέμα τακτικής.

Το ίδιο ισχύει και στο θέμα της ΓΣΕΒΕΕ και ΠΑΣΕΓΕΣ.