Συμφωνώ με το πνεύμα των Θέσεων της ΚΕ για το 19° Συνέδριο του Κόμματος γιατί τις θεωρώ βήμα μπροστά για την επαναστατική ωρίμανση του κομματικού δυναμικού, πράγμα που θα βοηθήσει στη βελτίωση της δουλειάς πρώτα και κύρια στην εργατική τάξη, αλλά και στα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου.

Κατά την άποψή μου οι θέσεις αντιμετωπίζουν με επαναστατικό τρόπο ένα πρόβλημα που το θέτει η ίδια η ταξική πάλη. Αυτό είναι το πρόβλημα συσπείρωσης δυνάμεων γύρω από την εργατική τάξη και εν τέλει γύρω από την πολιτική του ΚΚΕ για την υπόθεση της Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Το πρόγραμμα του 15ου Συνεδρίου έθετε σαν στρατηγικό στόχο το Σοσιαλισμό αλλά το ΑΑΔΜ οικοδομούνταν με βάση κάποιους στόχους πάλης, αυτό είχε την επικαιρότητά του σε συνθήκες βαθιάς υποχώρησης και ήττας αλλά και ανάπτυξης του καπιταλισμού. Σήμερα στις συνθήκες της κρίσης δεν είναι δυνατόν η βάση της συσπείρωσης δυνάμεων και η βάση του κοινωνικού και πολιτικού μετώπου να είναι η ίδια. Ο καπιταλισμός είναι σε κρίση και το χρέος των κομμουνιστών είναι να ζυμώνουν επίπονα και επίμονα την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και σε αυτή τη βάση να συγκεντρώνουν δυνάμεις. Ενισχυτικά σε αυτό και απαραίτητος όρος είναι η οικονομική πάλη, κάποια αιτήματα κρίκοι που συσπειρώνουν μάζες.

ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ:

Η Λ.Σ. παρότι αναφέρεται στις ίδιες κοινωνικές δυνάμεις είναι κάτι άλλο από το ΑΑΔΜ και όχι απλά αποσαφήνισή του.

Σωστά, κατά τη γνώμη μου, το ζήτημα της λαϊκής συμμαχίας, μπαίνει πριν το πρόγραμμα, (Θέσεις 61 με 67) ακριβώς γιατί πρέπει συνεχώς να μελετάμε τις εξελίξεις στην οικονομία και στην κοινωνικοταξική σύνθεση της συμμαχίας.

Σύμφωνα με τα παραπάνω θα ήθελα να σταθώ στη θέση 67. Η θέση αυτή έχει προβληματική διατύπωση και δεν μπορεί να γίνει θέση Συνεδρίου τοιουτοτρόπως γραμμένη. Ο λόγος είναι ότι με απόφαση Συνεδρίου θα στερηθεί το Κόμμα μας δυνατότητες ελιγμού απέναντι στις οπορτουνιστικές δυνάμεις, κινήσεις που θα βοηθήσουν στην ενίσχυση του Κόμματος απέναντι τους. Οι δυνάμεις αυτές είναι κατώτερες στρατηγικά από εμάς και νομίζω ότι η έκφραση και η διατύπωση αυτή της θέσης παραπέμπει σε έναν ηθικισμό που δε χρειάζεται σε ζητήματα στρατηγικής και πολιτικής. Επίσης, η τέτοια διατύπωση της θέσης αυτής μπορεί να αφήσει το περιθώριο να τους χαρίσουμε αρκετό κόσμο, έστω και αν είναι άθελά μας.

Μια καλύτερη και πιο αναλυτική διατύπωση της θέσης 67 θα ήταν ως εξής: Στις συνθήκες του μονοπωλιακού καπιταλισμού εμφανίζονται με διάφορες μορφές (άμεση απόσχιση από ΚΚ ή με ρίζα σε παλιότερες αποσχίσεις ή δημιουργία νέων ομάδων - κομμάτων κομμουνιστικής αναφοράς) οπορτουνιστικά πολιτικά κόμματα και ομάδες που διαφοροποιούνται από το ΚΚΕ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πρώτ' απ' όλα στο κύριο πολιτικό ζήτημα, της μεταρρύθμισης ή επανάστασης. Επειδή οι δυνάμεις αυτές έχουν αλλάξει επεξεργασία σε σχέση με το ποια τάξη είναι η επαναστατική, σε σχέση με το Κόμμα Νέου Τύπου και δεν πιστεύουν στις κλασικές αξίες του Μαρξισμού Λενινισμού και επειδή έχουν στρατηγική ενσωμάτωσης στον καπιταλισμό, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει σταθερή μετωπική πολιτική συνεργασία μαζί τους.

Αυτή η διατύπωση κατά την άποψη μου, επιτρέπει να γίνει ο όποιος αναγκαίος ελιγμός σε δοσμένες συνθήκες και απαγορεύει να στηθεί ένα ετερόκλητο συμμαχικό σχήμα μικροαστικών αντιλήψεων που θα ακυρώνει το στόχο της συσπείρωσης δυνάμεων γύρω από την πολιτική του ΚΚΕ.

Τέλος, θεωρώ πιο σωστό η Λ.Σ., να κινείται σε αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική κατεύθυνση γιατί ο όρος «αντιιμπεριαλιστικός» περιλαμβάνει και το μονοπωλιακό στάδιο ανάπτυξης του καπιταλισμού στην Ελλάδα αλλά και την πάλη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ:

Τα τελευταία χρόνια έχουμε ρίξει το σύνθημα εντός και εκτός Κόμματος «να πάμε στους εργάτες». Είναι πολύ σωστό σύνθημα γιατί αυτή η προτεραιότητα δείχνει ότι αυτή η τάξη είναι η μόνη επαναστατική και ότι το Κόμμα μας είναι εργατικό επαναστατικό και το χρέος μας είναι να ριζώσουμε μέσα στα εργοστάσια, μέσα στους μονοπωλιακούς ομίλους, μέσα στο βαρύ βιομηχανικό προλεταριάτο.

Αυτό που μένει τώρα είναι να γίνουμε πιο επαγγελματίες στη δουλειά μας μέσα στο εργατικό κίνημα και στους άλλους κοινωνικούς χώρους των λαϊκών στρωμάτων όπου έχουμε φτιάξει τη μαγιά των ριζοσπαστικών οργανώσεων. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε πιο πλατύ άνοιγμα στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, για να απελευθερώσουμε πρωτοπόρες δυνάμεις σε χώρους δουλειάς και να βελτιώσουμε τους όρους ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης. Να προσανατολιστούμε στην μαζικοποίηση, το ζωντάνεμα και την πολιτικοποίηση σωματείων.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ:

Αρνητική αίσθηση μου προκάλεσαν πολλοί σύντροφοι με την τοποθέτησή τους σχετικά με το εκλογικό αποτέλεσμα. Εκείνοι οι σύντροφοι που μιλάνε για απομονωτισμό, μη εφαρμογή του προγράμματος, για μη σωστή επικοινωνιακή πολιτική στην τηλεόραση, έχουν αστικό κριτήριο για την εκλογική μάχη. Το αποτέλεσμα ήταν τέτοιο γιατί η κρίση επιδρά πολλαπλά στη συνείδηση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Το αρνητικό αποτέλεσμα ήταν απότοκο του πολύ χαμηλού βαθμού οργάνωσης και πολιτικοποίησης των εργατών και των άλλων λαϊκών ανθρώπων που συνθλίβονται από την πολιτική των μονοπωλίων και την κρίση. Επίσης, οι αγώνες που αναπτύχθηκαν το τελευταίο διάστημα έμειναν στη στενή αντιμνημονιακή και αντικυβερνητική πολιτική παρόλο που είχαν και ανεβασμένες μορφές πάλης. Το περιεχόμενο όμως ήταν ρηχό και αναντίστοιχο της επίθεσης που δέχθηκαν τα λαϊκά στρώματα.

Σαφώς και από τη μεριά του Κόμματος δεν κάναμε ό,τι μπορούσαμε γιατί έπρεπε να προβάλλουμε τους αγώνες και τις κατακτήσεις που έγιναν τόσο καιρό μέσα στην κρίση και πρωτοπόροι σε αυτό ήταν οι κομμουνιστές και το ταξικό κίνημα. Επρεπε η προπαγάνδα μας να είναι πιο άμεση, πιο απτή και πιο ζωντανή και να μην αντιμετωπίσουμε το διαδίκτυο με τόσο περιφρονητικό τρόπο, την ίδια στιγμή που έχουν στηθεί ολόκληρες ιστοσελίδες που κάνουν αντιπαράθεση σε κάθε πτυχή της στρατηγικής και της τακτικής του ΚΚΕ. Επίσης, η φράση «διορθώστε την ψήφο σας» ήταν πέρα για πέρα ατυχής και ελιτίστικη.

Εμείς ως κομμουνιστές το βάρος πρέπει να το ρίξουμε στην ταξική ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, στη δόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας και να διορθώσουμε επιμέρους πλευρές που αδυνατίζουν την παρέμβασή μας, όπως είναι οι παραπάνω.

Τέλος, είναι ανάγκη να ανέβει το επίπεδο ιδεολογικοπολιτικής συγκρότησης συνολικά. Σε αυτό θα βοηθήσει ένα θεωρητικό εργαστήρι όπως ήταν παλιά το ΚΜΕ.

Καλή επιτυχία στις εργασίες του 19^ου Συνεδρίου,

ΜΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ.