Πλην όμως οι προτάσεις της ηγεσίας του ΣΥΝ δε συνιστούν «καινοτομία», αλλά κινούνται στη λογική της διαχείρισης, στη σοσιαλδημοκρατική λογική, που ελάχιστα διαφοροποιείται από αυτή της κυβέρνησης.

Η διατυμπανιζόμενη ως βαρυσήμαντη πρωτοβουλία για το 35ωρο άρχισε (και τελείωσε) με τη διοργάνωση μιας συγκέντρωσης, ενώ αυτή για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα με την κατάθεση τροπολογίας στα πλαίσια της συνταγματικής αναθεώρησης έγινε εκπρόθεσμα. Ανατρέχοντας στις θέσεις επί αυτών των ζητημάτων, βλέπουμε ότι ο ΣΥΝ καταθέτει ανέφικτες προτάσεις διαχείρισης που διατείνεται ότι θα αμβλύνουν τις οξείες γωνίες του συστήματος. Αποπροσανατολίζει έτσι το λαό και δεν αναδεικνύει καμία προοπτική και διέξοδο, ενώ έχει εξοβελίσει παντελώς τον παράγοντα λαϊκό κίνημα και τη δράση του.

Το 35ωρο που προτείνει ο ΣΥΝ κρίνεται δικαίως ψευδεπίγραφο και αν κατοχυρωθεί, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην εντατικοποίηση της εργασίας. Η ηγεσία του ΣΥΝ αποδέχεται τη διευθέτηση του χρόνου απασχόλησης, που δίνει στους εργοδότες και τυπικά το δικαίωμα να εξαναγκάζουν τους εργαζόμενους σε δουλιά ίση των 40 ωρών, ενώ κατανέμουν τις 35 ώρες στη βδομάδα όπως, όπου και όποτε κρίνουν.

Στην προαναφερθείσα συγκέντρωση του ΣΥΝ για το 35ωρο ήταν αποκαλυπτική η σχετική εμπειρία που μετέφεραν οι Γάλλοι συνδικαλιστές, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να αποκρύψουν ότι τα αποτελέσματα όχι μόνο δεν ήταν τα προσδοκώμενα, αλλά αντιθέτως συσσώρευσαν νέα προβλήματα στους εργαζόμενους και δε δημιούργησαν νέες θέσεις εργασίας.

Η πρότασή του αυτή ενίσχυσε τα κυβερνητικά «πυροτεχνήματα» περί μέτρων «κοινωνικής προστασίας» που αποδείχτηκαν λιγότερα και από ψίχουλα, αφού κινούνται στη λογική της φιλανθρωπίας προς εκείνους που βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης.

Αποδεχόμενος (όπως και η κυβέρνηση) ως μη αναστρέψιμη την κοινωνία της φτώχειας και των ανισοτήτων, αντικειμενικά συνδράμει στην επιδίωξη να συνηθίσει ο λαός στην ιδέα πως θα ζει με τη φτώχεια και να είναι και ευγνώμων απέναντι σε όσους με ψίχουλα διατείνονται πως θα χορτάσουν την πείνα που οι ίδιοι του δημιουργούν.

Ζήτησε συνταγματική κατοχύρωση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, το οποίο δεν προσδιορίζει. Το ίδιο έκαναν και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, στο όνομα της δήθεν αξιοπρεπούς διαβίωσης και ασφάλειας, την ίδια ώρα που επεξεργάζονται μέτρα διάλυσης του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος. Αποσιωπά το γεγονός ότι η εκάστοτε κυβέρνηση ουδέν πρόβλημα έχει να καθιστά κατά το δοκούν άρθρα του Συντάγματος σε κουρελόχαρτο. Περιφρονεί και απαξιώνει τη λαϊκή παρέμβαση και πάλη, δηλώνοντας (Ν. Κωνσταντόπουλος) πως αν η κυβέρνηση δε σεβαστεί τις σχετικές συνταγματικές ρήτρες, υπάρχουν και τα δικαστήρια... Από το αστικό Σύνταγμα, στον αστικό θεσμό της Δικαιοσύνης, μια και μακριά από τον ΣΥΝ κάθε ιδέα της διεκδίκησης από το λαό των δικαιωμάτων του.

Ας αξιοποιήσουμε ένα υπαρκτό παράδειγμα. Ο ΣΥΝ, με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, για δεύτερη τετραετία εξέλεξε νομάρχη Μαγνησίας τον Π. Σκοτινιώτη. Ο «αριστερός» νομάρχης, ενός νομού που μαστίζεται από τα προβλήματα, όχι μόνο δε στάθηκε στο πλευρό του λαού, διεκδικώντας από την κεντρική εξουσία λύσεις, αλλά τάχθηκε ευθαρσώς στο πλευρό της κυβέρνησης, προσπαθώντας να υπονομεύσει τις κινητοποιήσεις των αγροτών, πρωτοστατώντας στην εφαρμογή των κατάπτυστων Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης, που φαλκιδεύουν εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις κ.ά.