«Η 26η Απρίλη δεν ήταν ένα ξέσπασμα. Ηταν η συνόψιση μιας πείρας, ήταν ένα βήμα για τη σύγχρονη ταξική κοινωνική συνειδητοποίηση των εργαζομένων. Ηταν ένα ουσιαστικό πολιτικό μήνυμα». Το συμπέρασμα αυτό εξάγεται από τη μεγαλειώδη απεργιακή κινητοποίηση της 17ης Μάη, σύμφωνα με τα όσα δήλωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, που έδωσε χτες στη Θεσσαλονίκη, όπου περιοδεύει.

Η συνέντευξη αφορούσε σε θέματα που απασχολούν την επικαιρότητα, με τις κινητοποιήσεις για την Κοινωνική Ασφάλιση να κρατούν δεσπόζουσα θέση.

Αναφερόμενη στην κινητοποίηση της περασμένης Πέμπτης, η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε:

«Κατά τη γνώμη μας η χτεσινή κινητοποίηση ξεπερνάει σε επιτυχία, σε δυναμικότητα και πιστεύουμε και σε αποτελέσματα και την προηγούμενη μεγαλειώδη που έγινε στις 26 του περασμένου μήνα.

Γιατί: πριν απ' όλα γίνεται φανερό ότι η κυβέρνηση έσπασε τα μούτρα της με όλη την προπαγάνδα την οποία έκανε ότι άλλαξε στάση και ότι, δήθεν, είναι διατεθειμένη να βάλει σε μηδενική βάση τις δικές της θέσεις και να δεχτεί να συζητήσει τις προτάσεις των εργαζομένων. Το 20ήμερο που πέρασε, έγινε τεράστια προσπάθεια όχι μόνο από την κυβέρνηση, αλλά και από άλλους μηχανισμούς να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι το Εργατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την παγίδα του διαλόγου.

Εμείς χαιρετίζουμε αυτή την ωριμότητα των εργαζομένων που δείχνει ότι η 26η Απρίλη δεν ήταν ένα ξέσπασμα. Ηταν η συνόψιση μιας πείρας, ήταν ένα βήμα για τη σύγχρονη ταξική κοινωνική συνειδητοποίηση των εργαζομένων. Ηταν ένα ουσιαστικό πολιτικό μήνυμα.

Θεωρούμε πάρα πολύ σημαντικό ότι παρά την εργοδοτική τρομοκρατία που ασκήθηκε σε μεγάλο μέρος εργοστασίων, τα εργοστάσια αυτά επανέλαβαν την απεργία τους. Μιλάω για την Αθήνα, γιατί ακόμη δεν είμαι έτοιμη να πω πανελλαδικά. Μάλιστα, υπήρξαν εργοστάσια, εργοστασιακοί εργάτες και εργάτριες που μπήκαν στην απεργία για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια. Αν θέλετε είναι το πιο χτυπημένο κομμάτι των εργαζομένων από όλες τις πλευρές. Είναι το τμήμα εκείνο των εργαζομένων, το οποίο αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της απόλυσης κάθε μέρα.

Δεύτερο και σημαντικό στοιχείο ήταν η συμμετοχή των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων. Υστερα από πάρα πολλά χρόνια, βλέπουμε ότι γίνονται βήματα για μια κοινωνική συμμαχία, η οποία πρέπει να επεκταθεί πιο ανοιχτά και προς το χώρο της αγροτιάς. Μια κοινωνική συμμαχία - που κατά τη γνώμη μας - αποτελεί το πρώτο βήμα για δυνατότητες κατακτήσεων στην πορεία».

«Αποτρέπεται έτσι το διαίρει και βασίλευε», συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «αν θέλετε, πολλαπλασιάζονται και ποσοτικά και ποιοτικά, οι δυνάμεις οι οποίες συγκεντρώνουν την προσοχή τους στη διεκδίκηση τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από το μεγάλο κεφάλαιο.

Δεν είμαστε εμείς ως Κόμμα που έχουμε την αποκλειστική γνώμη και ευθύνη, τι πρέπει να γίνει παραπέρα. Ωστόσο, πολιτικά τοποθετούμαστε. Και θα τοποθετηθούμε και στις επόμενες ημέρες.

Η γνώμη μας είναι ότι αυτός ο αγώνας πρέπει να διαφυλάξει και ν' αναπτύξει την κατάκτηση που είχε. Μπορεί αυτή η κατάσταση που είχε να μην έχει αντίκρισμα στις κυβερνητικές επιλογές και στις επιλογές του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, των μεγαλεμπόρων και των άλλων ισχυρών επιχειρηματιών. Είναι, όμως, ένα βήμα σημαντικό για τη συνέχιση αγώνων, που πιστεύουμε ότι θα έχουν σημαντικά αποτελέσματα.

Εμείς θεωρούμε ότι δεν έχει καμία έννοια το να μονοπωλείται η συζήτηση, θα γίνει ή δε θα γίνει διάλογος. Κατ' αρχήν είναι μια καινούρια καραμέλα αυτή. Αν πάρουμε όλη την ιστορία του 20ού αιώνα, δεν ξεκινούσε ένας αγώνας με το πώς θα γίνει ο διάλογος. Ενας αγώνας ξεκινούσε για να αποσπάσει κατακτήσεις και να φτάσει ως το τέλος. Διότι ένας αγώνας θα έχει και εξάρσεις και υφέσεις.

Ούτε για μας ένας αγώνας είναι μόνο η απαρίθμηση των απεργιακών κινητοποιήσεων. Ισα-ίσα πιστεύουμε ότι οι αγώνες πρέπει να συνεχιστούν και με απεργίες. Οι αγώνες πρέπει να είναι πολύμορφοι να στερεωθεί το βήμα που έγινε.

Θεωρούμε ότι αυτό το καινούριο που πρέπει να έρθει από εδώ και μπρος, είναι κάτι το ακόμη πιο σημαντικό. Κατά τη γνώμη μας αυτό που θα μετρήσει από εδώ και μπρος είναι η σημαντική συμμετοχή των εργαζομένων στα σωματεία τους, η εγγραφή τους, η ενεργητική συμμετοχή στις διαδικασίες, ο έλεγχος των Διοικητικών Συμβουλίων των σωματείων από τη βάση, η ενεργητική συμμετοχή της βάσης όχι μόνο σε μια απεργία, αλλά σε όλες τις μορφές κλιμάκωσης του αγώνα και σε όλες τις πρωτοβουλίες.

Τέλος, θεωρούμε ότι οι εργαζόμενοι έχουν μια ευκαιρία μέσα από μαζικές διαδικασίες να αποτιμήσουν και να βγάλουν γενικότερα πολιτικά συμπεράσματα. Διότι το ζήτημα εδώ, καθίσταται βαθύτατα πολιτικό. Πρέπει να βγουν και πολιτικά συμπεράσματα».

Ακολούθως υπογράμμισε: «Αναμφισβήτητα, λέγοντας αυτό το πράγμα, δε θεωρούμε ότι πρέπει οι εργαζόμενοι να χαλαρώσουν την κοινή τους δράση, με βάση την ως τώρα πολιτική τους τοποθέτηση, ή τα πολιτικά τους πιστεύω.

Αλλά, πρέπει να σκεφτούν το εξής πράγμα: Πρέπει να διεκδικήσουν όλα τα ώριμα ζητήματα γύρω από την Κοινωνική Ασφάλιση, που εμείς λέμε είναι συνταξιοδότηση, Υγεία, Πρόνοια. Πρέπει να διεκδικήσουν αιτήματα που εκφράζουν σύγχρονες ανάγκες και όχι να μείνουμε στη στασιμότητα και στο προς τα πίσω.

Αλλά, ταυτόχρονα, πρέπει ν' ανοίξει ένας μεγάλος διάλογος μέσα στην ελληνική κοινωνία - όχι αυτοί οι ψευδεπίγραφοι διάλογοι που επιστρατεύει η κυβέρνηση και η εργοδοσία - και με αντιπαράθεση - γιατί διάλογος δεν είναι επιστημονικό συμπόσιο, πρέπει να έχει και το ζωντανό στοιχείο του αντιλόγου και της αντιπαράθεσης - γύρω από τη γενική πολιτική γραμμή που ακολουθείται σήμερα στην Ελλάδα, γύρω από τη γραμμή εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, όπως προσδιορίζεται με τους τίτλους π.χ. ΟΝΕ, Μάαστριχ, παγκοσμιοποίηση κλπ.

Αυτό δε σημαίνει ότι είναι δυνατόν, με αυτές τις συνθήκες, να ευθυγραμμιστούν όλοι οι εργαζόμενοι σε πολιτικό επίπεδο. Αλλά, από την άλλη μεριά, ο αγώνας δε θα έχει τα απαιτούμενα αποτελέσματα, αν περιοριστεί μόνο σ' ένα θέμα. Γιατί, κάθε φορά περιορίζεται, σήμερα στην ανεργία, αύριο στην Κοινωνική Ασφάλιση, μεθαύριο στις συλλογικές συμβάσεις, αντιμεθαύριο σε κάποιο άλλο μεγάλο ζήτημα.

Πιστεύουμε ότι μέσα σε αυτούς τους αγώνες οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα για τη γενικότερη πολιτική κατεύθυνση που πρέπει να πάρουν τα πράγματα. Διότι αργά ή γρήγορα, η δράση ιδιαίτερα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, πρέπει να συμπεριλάβει τη συνολική κατεύθυνση. Αυτό, βεβαίως, δε θα συμβεί από τη μια μέρα στην άλλη.

Για να ολοκληρώσω αυτό το θέμα π.χ. στον τομέα της Υγείας, της Πρόνοιας, αλλά και της Συνταξιοδότησης, καθημερινά γίνονται εξαγορές και συγχωνεύσεις επιχειρήσεων και γιγαντώνονται μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις.

Αυτοί δε οι καπιταλιστές επενδύουν ταυτόχρονα κι αλλού. Αλλοι είναι εφοπλιστές, άλλοι είναι βιομήχανοι, άλλοι είναι ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης. Γιατί τώρα επενδύουν στον τομέα της Υγείας και της Συνταξιοδότησης; Γιατί ξέρουν ότι αν περάσει αυτή η πολιτική που ακολουθείται σήμερα θα βγάλουν κέρδη. Οι εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να προσφύγουν στη συμπληρωματική ιδιωτική ασφάλιση. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι το ένα φέρνει τ' άλλο. Οι ιδιωτικοποιήσεις, η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, αποτελούν τον πρώτο δυναμίτη στην Κοινωνική Ασφάλιση.

Επομένως, αυτό που εμείς θέτουμε σήμερα, είναι ότι η εργατική τάξη, οι εργατοϋπάλληλοι, αλλά και οι μικρομεσαίοι πρέπει συνολικά να σκεφτούν πού πάνε τα πράγματα γενικά στην Ελλάδα. Και πρέπει να επιλέξουν πια την πολιτική κατεύθυνση και όχι απλώς τη συνδικαλιστική κατεύθυνση για τα προβλήματά τους».

Ιδιαίτερη αναφορά στις εξελίξεις στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, την Τουρκία αλλά και στον μισθοφορικό στρατό έκανε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σημειώνοντας: «Πολύ σωστά συγκεντρώνουν την προσοχή μας αυτά τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Αυτό είναι νομοτέλεια, να το πω έτσι, νόμος.

Αλλά από την άλλη μεριά και αυτά δεν μπορούμε να τα απομονώσουμε από τις γενικότερες αρνητικές εξελίξεις που έχουμε στην περιοχή μας, στα Βαλκάνια και όχι μόνο, στη Μέση Ανατολή, στην Τουρκία, στο "αντιπυραυλικό", σ' αυτό το επιθετικό τρομοκρατικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών που ετοιμάζουν, το οποίο δήθεν είναι σύστημα άμυνας για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στην πραγματικότητα είναι ένα άκρως επιθετικό σύστημα, στο οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να βάλουν στο χέρι και να μπάσουν πιο αποφασιστικά τόσο την Ελλάδα όσο και την Τουρκία.

Επομένως θεωρούμε ότι δεν μπορεί ο ορίζοντάς μας, η προσοχή μας, να αποτραβηχτεί από το μισθοφορικό στρατό, τους μισθοφόρους οπλίτες μάλλον, όπως λένε στην Ελλάδα, οι οποίοι μάλιστα στη συνέχεια θα αποτελέσουν ένα βασικό κορμό της ελληνικής άμυνας.

Η άμυνα της χώρας μας και η προστασία των συνόρων δε γίνεται επί πληρωμή. Προσέξτε, είναι άλλο πράγμα, τα στελέχη που δουλεύουν μόνιμα στον Ελληνικό Στρατό. Βεβαίως, πρέπει να αμείβονται, δεν μπορεί ένας στρατός να γίνεται με εναλλάξ θητείες, αλλά όσον αφορά τους οπλίτες δεν μπορεί επί πληρωμή να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σαν επαγγελματίες.

Ολα τα στοιχεία που έχουμε - και νομίζω είναι γνωστά - δείχνουν ότι μιλάμε για έναν επιθετικό στρατό τόσο έξω από τα σύνορα της Ελλάδας όσο και εναντίον του λαϊκού κινήματος εντός της Ελλάδας.

Και να σας πω και κάτι. Αν δε φτάνει ο αριθμός των Ελλήνων οπλιτών, ας αυξήσουν τον αριθμό των μονίμων. Αν οι ανάγκες, δηλαδή, που προκύπτουν είναι να έχεις ένα διευρυμένο μόνιμο στρατό, αξιωματικούς, υπαξιωματικούς, ειδικευμένους».

Σχολιάζοντας τα τεκταινόμενα στην Τουρκία η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε: «Τέλος, θα ήθελα και απ' αυτόν το χώρο να πω ότι σωστά - ξαναλέμε - έχουμε την προσοχή μας στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε το έγκλημα διαρκείας που συντελείται σήμερα στην Τουρκία και που η κορυφή του παγόβουνου είναι οι απεργίες και ο θάνατος πολιτικών κρατουμένων και των οικογενειών τους.

Δεν ξέρω αν έπεσε στην αντίληψή σας, αλλά ο "Κυριακάτικος Ριζοσπάστης" δημοσίευσε συγκινητικά γράμματα συγγενών των κρατουμένων λίγο πριν πεθάνουν σε αλληλεγγύη με τους δικούς τους. Και μιλάμε για γράμματα γυναικών, ανδρών, κοριτσιών 19 - 20 χρονών.

Θα έλεγα ότι αυτά τα γράμματα είναι ένα ποίημα. Ενα ποίημα κυριολεκτικά, που δείχνει το μέγεθος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και θυσίας. Και πιστεύω ότι όλοι μας - και εμείς ως Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας πρέπει να κάνουμε πολλά παραπάνω - πρέπει να διαμορφώσουμε ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης, ιδιαίτερα τώρα που η ελληνική κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ενωση γλυκοκοιτάζει όλες αυτές τις αντιδημοκρατικές ενέργειες που γίνονται στη γειτονική χώρα.

Κι αυτό γιατί η φωλιά της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι λερωμένη σε τέτοια ζητήματα, αλλά γι' αυτούς νυν υπέρ πάντων η διεύρυνση, το κέρδος, τα στρατηγικά σχέδια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των Ηνωμένων πολιτειών».