Επειδή είμαι... μεγάλο παιδάκι πια, πάω 62 χρόνων και τυχαίνει να ψηφίζω από το 1974. Κι επειδή είμαι και άνθρωπος του θεάτρου και του κινηματογράφου το έργο αυτό το έχω ξαναδεί.

35 χρόνια τώρα, ο δικομματισμός κι ο διπολισμός είναι το ίδιο, έχουν το ίδιο προσωπείο.

Τόσα χρόνια είχαμε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Μία έπαιρνε την εξουσία ο ένας, μία ο άλλος κι έλεγαν τότε και οι δύο - θυμάμαι - «βρήκα "καμένη γη" και άδεια ταμεία, τα 'φαγε ο προηγούμενος». Και θυμάμαι το εργάκι από τότε: Λιτότητα για να ετοιμαστούμε, να μπούμε στην ΕΟΚ, λιτότητα για να διατηρηθούμε στην ΕΟΚ, λιτότητα γιατί αναβαθμιστήκαμε και γίναμε ΕΕ, λιτότητα για να συμβάλουμε όλοι να δυναμώσει και να διευρυνθεί η ΕΕ... Το ΚΚΕ προειδοποιούσε: «Αυτός ο δρόμος δεν είναι φιλολαϊκός, δεν έχει να ωφεληθεί τίποτα ο λαός από αυτό το δρόμο».

Και πράγματι επιβεβαιώθηκε. Τι απολαμβάνουμε σήμερα; Ποιοι είναι οι καρποί της ΕΕ; Ανέχεια, φτώχεια, ανεργία, υποαπασχόληση, μερική απασχόληση, συρρίκνωση νοσοκομείων, παιδικών σταθμών, μειώσεις συντάξεων, αδιέξοδα, αδιέξοδα, θυσίες... Και το εργάκι συνεχίζεται. Σήμερα καλούμαστε να θυσιαστούμε - έτσι μας λένε οι σωτήρες - για να μην πάνε χαμένες οι θυσίες! Είναι καταπληκτικό! Ο ένας πόλος φθάρηκε βεβαίως και αντικαταστάθηκε από τον άλλο, τον ΣΥΡΙΖΑ. Βαδίζουν όμως και οι δύο πάνω στην ευρωλαγνεία και στον ευρωμονόδρομο.

Ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβιστεί. Ο κόσμος που έχει προδοθεί μπορεί να καταλάβει. Να τολμήσει. Να μην περιμένει τα ψίχουλα που του 'χουν τάξει, γιατί μόνο ψίχουλα μπορεί να έχει ως απολαβή απ' αυτή την κατάσταση που του προτείνουν.

Το ΚΚΕ πάντα έλεγε την αλήθεια στο λαό, ποτέ δεν έκρυψε την πραγματική αιτία των δεινών που τραβάει. Το ΚΚΕ ήταν και είναι πάντα μπροστάρης, δίπλα στον εργαζόμενο.

ΚΚΕ, το έχει αποδείξει η ίδια η ζωή. Γιατί η Κυριακή είναι πολύ κοντά, αλλά είναι πολύ κοντά και η Δευτέρα. Και τη Δευτέρα τα προβλήματα θα είναι μπροστά μας και θα γιγαντώνονται. Αλλωστε, το έργο το έχουμε ξαναδεί.