Στην αποφυγή ενός τέτοιου ενδεχόμενου σε αυτή την κατεύθυνση αποσκοπεί και η πρόταση της Τουρκίας για δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας έως και 20 χιλιομέτρων, ουσιαστικά στο έδαφος της Συρίας (κάτι που μόνο στρατιωτικά μπορεί να επιβληθεί), όπου εκεί μπορούν να στηθούν οι καταυλισμοί προσφύγων και σημεία διαλογής που προτείνει η ΕΕ. Οι περιοχές που προτείνονται είναι αυτές που ελέγχουν οι Κούρδοι και οι σύμμαχοί τους Τουρκομάνοι. Είναι φανερό με δεδομένα τα αντιτιθέμενα συμφέροντα που διακυβεύονται ότι μια τέτοια πρόταση είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτή, ωστόσο η τουρκική αστική είναι έμπειρη στα παζάρια.
Κατά τα άλλα, ΕΕ και Τουρκία, εμφανίζονται ...ευαίσθητοι για τα εκατομμύρια που ξεριζώνουν από τις εστίες τους και για «να υπάρξει μια τάξη στα μεταναστευτικά ρεύματα και να αντιμετωπιστεί η παράνομη μετανάστευση». Η Τουρκία μάλιστα, που είναι ξεκάθαρο ότι αξιοποιεί ποικιλότροπα το Προσφυγικό και ως «μπίζνα» μέσω των διακινητών ανθρώπων, φαίνεται να έχει διασφαλίσει 3 δισ. ευρώ για το κοινό σχέδιο δράσης, στο οποίο συνεισφέρουν όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ (δηλαδή οι λαοί τους) και ο ελληνικός υπολογίζεται ότι θα καταβάλει γύρω στα 30 εκατ. ευρώ.
Ενδιαφέρον, πάντως, έχει και η χτεσινή τοποθέτηση του υπουργού Εσωτερικών της Γερμανίας Τόμας ντε Μεζιέρ, που, σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα «Der Standard» πρότεινε να θεσπιστούν αυστηρότεροι κανόνες για τη διαχείριση των προσφύγων. Μίλησε για την καθιέρωση ενός πλαφόν για εισδοχή προσφύγων στη διάρκεια ενός χρόνου και όταν αυτός ο αριθμός συμπληρώνεται, να διώχνονται όσοι «περισσεύουν» στις χώρες τους. Επίσης, κατά τον υπουργό θα πρέπει να αποθαρρυνθούν μετανάστες από το Αφγανιστάν να μπαίνουν στην ΕΕ.
Ταυτόχρονα, η Γερμανία προτίθεται να προχωρήσει και σε αυστηρότερους όρους για όσους θα εγκαθίστανται στη χώρα και περικοπή βοηθείας, σε όσους αντιδρούν να μείνουν εκεί που τους ορίζουν οι γερμανικές αρχές. Είναι δε όλο και περισσότερες οι φωνές αστικών και επιχειρηματικών επιτελείων που ζητάνε η Γερμανία να επιλέγει με κριτήριο τα προσόντα όσων θα εισέρχονται ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως φτηνό εργατικό δυναμικό στην καπιταλιστική οικονομία.