Οι εκτελέσεις σταμάτησαν χάρη στην πάλη του χανιώτικου λαού και οι τελευταίες πρέπει να έγιναν τον Απρίλη του '49. Χειμαρρώδης ο αγωνιστής Βαγγέλης Βολουδάκης, που «παραθέριζε», όπως χαρακτηριστικά είπε, κι εκείνος στο Ιτζεδίν, μας μίλησε για τις εκτελέσεις.

«Οι φυλακές ανοίξανε με 105 κρατούμενους που φέραν για εκτέλεση. Θυμάμαι έναν, που ήταν δικασμένος σε θάνατο 104 φορές! Ολοι είχαν δικαστεί για αδικήματα στην Αντίσταση, στην Κατοχή. Στις δίκες οι κυριότεροι μάρτυρες κατηγορίας ήταν οι ιερόδουλες της περιοχής. Τις ντύνανε στα μαύρα με πλερέζες και πήγαιναν στα δικαστήρια... "ω! αυτός σκότωσε τον άντρα μου" κ.τ.λ. κι έτσι δικάζανε σε θάνατο.

Τους φέραν λοιπόν εδώ, παίρνουν τους τέσσερις και τους εκτελούνε. Μια λεπτομέρεια στην εκτέλεση αυτών. Είμαστε στον πρώτο θάλαμο. Μας έκανε μάθημα γαλλικά ο καθηγητής Αντρέας Βρούσιος. Φωνάζουν, απόγευμα, ονόματα για μεταγωγή κι αυτοί ήξεραν από την πείρα τους ότι τις μεταγωγές δεν τις φώναζαν τέτοια ώρα. Μας λέει "παιδιά, πάω για εκτέλεση, σταματάμε το μάθημα", με ψυχραιμία που μου 'χει μείνει βαθιά.

Μετά την ελιά μαζεύονται όλοι οι κρατούμενοι, διακόσιοι, τρακόσιοι θα 'τανε, πιάνονται χέρι - χέρι και χορεύαν καλαματιανό με το τραγούδι "Στη στεριά δε ζει το ψάρι κι ο αετός στην αμμουδιά". Μπροστά οι μελλοθάνατοι. Αυτός ο Αντρέας Βρούσιος, περίφημος άνθρωπος, καλεί όλους τους κρατούμενους στον τρίτο θάλαμο και κάνει μια ανάλυση... έδινε την κατάσταση όπως ήταν και με τις σωστές προοπτικές. Σ' αυτό επισείω την προσοχή σας: Επρόκειτο για ένα άνθρωπο που ξαφνικά τον καλούνε για εκτέλεση και βρήκε τέτοια ψυχραιμία!

Μετά τους πήραν στην απομόνωση. Ολη νύχτα αυτοί επαναστατικά τραγούδια. Και το πρωί πριν τα ξημερώματα, με το "γεια σας αδέρφια" - αυτό το καθιερωμένο - τραγουδούσανε και τους πάνε για εκτέλεση.

Αμέσως εμείς πέσαμε σε απεργία πείνας, που κράτησε 10 μέρες. Από την πίσω μεριά οι θάλαμοι έχουν κάτι παράθυρα κι από κει, με τα χωνιά που κάναμε, γνωστοποιήθηκε στον κόσμο. Τελικά ήρθαν εδώ διοικητές κ.τ.λ., μεταξύ αυτών ήταν και μια μεγάλη προσωπικότητα, ο εισαγγελέας Δελαπόρτας, ο οποίος εξελίχθηκε σε υπερασπιστή πραγματικά των πολιτικών κρατουμένων. Η ουσία είναι ότι σταμάτησαν τότε οι εκτελέσεις των κατοχικών και γλίτωσε πολύς κόσμος».