Την αγωνία αυτή που συνοδεύεται με μεγάλη απογοήτευση, καθώς διαπιστώνουν ξανά τη συνήθη πρακτική των υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα, συναντήσαμε σ' όσα χωριά επισκεφθήκαμε και ακούσαμε τα παράπονα των αγροτών. Και είναι, δυστυχώς, πολλά τα χωριά και οι κωμοπόλεις που πλήττονται από την κυβερνητική αδιαφορία, Χώρα, Παγώνδα, Μαυρατζαίους, Πύργο, Καρλόβασι, Σπαθαραίοι, Κουμαδαραίοι και πάει λέγοντας...

Στον Παγώνδα, αλλά και στους Μυτιληνιούς που βρεθήκαμε το περασμένο Σαββατοκύριακο ακολουθώντας τον βουλευτή Λέσβου του ΚΚΕ Σταύρο Σκοπελίτη που επισκεπτόταν το νησί του Πυθαγόρα, ίδια κι απαράλλακτη η φωνή διαμαρτυρίας, γιατί ένα χρόνο μετά τις πυρκαγιές ακόμα περιμένουν την αρωγή της πολιτείας. Κι όσοι, μικρό ποσοστό αγροτών ακόμη, πήραν τις πρώτες ενισχύσεις, διαπιστώνουν τη μεγάλη απόσταση κυβερνητικών λόγων - υποσχέσεων και πρακτικής.

Οι «ενισχύσεις» δε φθάνουν να καλύψουν ούτε το χρονιάτικο εισόδημα, θα μας πουν οι παραγωγοί που αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να επιβιώσουμε ως αγρότες αφού και με την ανασύσταση θα πάρουμε εισόδημα μετά 5-7 χρόνια; «Χάσαμε τα δέντρα για πολλά χρόνια, χάνουμε την παραγωγή, αλλά χάνουμε και την ενίσχυση, αφού παραγωγή δεν έχουμε. Τι θα γίνουμε; Τα πρώτα λεφτά που άρχισαν, μόλις, τώρα να μας δίνουν δε φτάνουν να καλύψουν ούτε το εισόδημα που θα βγάζαμε φέτος», λέει με πίκρα ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Παγώνδα Ζαρμπάνης Νίκος που εξηγεί: «Ο Παγώνδας έβγαζε κάθε φορά 800 τόνους λάδι. Με την πυρκαγιά, όμως (πέρσι) είχαν μόνον 260 τόνους. 180.000 ελαιόδεντρα έγιναν παρανάλωμα με την περσινή ανεξέλεγκτη πυρκαγιά, το 70% κάηκε ενώ σε άλλα γύρω χωριά η καταστροφή ήταν έως ολοκληρωτική».

Παρεμβαίνοντας ο Αντώνης Στάθαινας, ελαιοπαραγωγός, συμπληρώνει την εικόνα της σκόπιμης αδιαφορίας: «Οσοι αγρότες δεν μπορούν να κάνουν ανασύσταση των ελαιώνων τους, επειδή λόγω ηλικίας δεν μπορούν να ξαναξεκινήσουν, δεν αποζημιώνονται! Ενώ και όσοι δεν είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες - που όμως με την καλλιέργειά τους συμπλήρωναν τα πενιχρά εισοδήματα που έχουν από αλλού, π.χ. από την εποχική απασχόληση στον τουρισμό - επισιτισμό, δεν πρόκειται να πάρουν δραχμή. Μάλιστα, οι αγρότες διαμαρτύρονται και για τις διαδικασίες που ακολουθεί η κυβέρνηση, ζητώντας τους "αιτήσεις επί αιτήσεων" βάζοντας και χαράτσια από πάνω, προκειμένου να εισπράξουν την εξισωτική αποζημίωση.

Μ' αυτή την αντιαγροτική κυβερνητική πολιτική δεν έχουν άδικο οι αγρότες να υποψιάζονται πως «η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία με την καταστροφή από την πυρκαγιά να προωθήσει την πολιτική συρρίκνωσης της αγροτικής παραγωγής, αφού, έτσι, οδηγεί σε εγκατάλειψη των καλλιεργειών από πολλούς αγρότες. Και μήπως γι' αυτό, μας λένε πικρόχολα, αδιαφόρησε και άφησε την πυρκαγιά να κάψει ό,τι μπορούσε»;

Οπως και να 'χει, η πραγματικότητα επιβεβαιώνει ότι είναι η συνολική αντιαγροτική πολιτική ΕΕ και κυβέρνησης που «καίει» αγρότες και καλλιέργειες. Γιατί, όπως υπογράμμισε ο βουλευτής του ΚΚΕ κατά την ομιλία του στους κατοίκους των χωριών Μυτιληνιοί και Παγώνδα, η πολιτική δραματικής μείωσης των τιμών στο λάδι (τρεις φορές μικρότερη σε αξία απ' ό,τι το 1990), η πολιτική συρρίκνωσης της αμπελοκαλλιέργειας, όλων των καλλιεργειών της χώρας και το χτύπημα της κτηνοτροφίας στη χώρα μας, είναι η πολιτική που αποφασίζεται στις Βρυξέλλες με φαρδιά - πλατιά την υπογραφή των κυβερνώντων. Κι ενώ έχουν ξεκληρίσει μέχρι τώρα 200.000 νοικοκυριά, έχουν βάλει στόχο να μειώσουν τον αγροτικό κόσμο στο 6% από 18% σήμερα!

Κι αυτή η πολιτική, δεν είναι ξεκομμένη από τη συνολικότερη αντιλαϊκή, αντεργατική πολιτική που αφαιρεί εργασιακά, κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, επιβάλλει τρομονόμους και αντιδημοκρατικές διώξεις, ενώ φουντώνει την ανεργία. Αυτή η πολιτική, δένεται με τη λεγόμενη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση που ξεσηκώνει τους λαούς όλου του κόσμου. Πάει με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ ενάντια στα δικαιώματα των λαών, που υπηρετεί υποτακτικά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και η αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ. Αυτές οι πολιτικές πρέπει να ανατραπούν. Κι αυτό μπορεί να γίνει αν όλοι οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι επαγγελματίες συσπειρωθούμε αγωνιστικά φτιάχνοντας το δικό μας Λαϊκό Μέτωπο Εξουσίας, όπως προτείνει το κόμμα μας, το ΚΚΕ.

Η βασικότερη παραγωγική - κοινωνικοοικονομική - μονάδα που στηρίζει την αμπελοκαλλιέργεια στο νησί και δίνει ζωή σε χιλιάδες μικροαμπελουργούς εισόδημα είναι η Ενωση Οινοποιητικών Συνεταιρισμών Σάμου. Χάρη στην Ενωση αξιοποιείται η άριστη ποιότητα των σταφυλιών του γνωστού Μοσχάτου Σάμου που παράγει το περίφημο γλυκό κρασί «Σάμος». Οπως μας εξήγησαν ο πρόεδρος της ΕΟΣΣ Γιάννης Βογιατζής και ο Αναστάσιος Καλής, μέλος του ΔΣ και ο διευθυντής της Ενωσης Αθ. Νάνος, η Οργάνωση που ιδρύθηκε το 1934 με τη μορφή αναγκαστικών συνεταιρισμών, έχει μέλη της 25 οινοποιητικούς συνεταιρισμούς που καλύπτουν 4.000 φυσικά μέλη. Ο ετήσιος τζίρος της Ενωσης με το κρασί - διαθέτει και 2 σούπερ μάρκετ, αλλά έχει και τη διάθεση λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων και άλλων αγροτικών εφοδίων - είναι περί τα 7-8 δισεκατομμύρια.

Είναι μια υγιής οικονομικά οργάνωση χωρίς ακάλυπτα χρέη. Αν και πέρασε δύσκολες εποχές, όπως και οι άλλες συνεταιριστικές οργανώσεις που υποφέρουν, αν δεν έχουν διαλυθεί κιόλας. Η ΕΟΣΣ αντεπεξέρχεται χάρη στο περίφημο εξαγώγιμο κρασί «Σάμος» που, κυρίως, εξάγεται στη Γαλλία. Βεβαίως, αναγνωρίζουν οι συνομιλητές μας, η μονοπώληση της αγοράς εγκυμονεί και κινδύνους, αλλά είναι δύσκολη και η διεύρυνση των αγορών. Απαιτείται πολλη προσπάθεια και φυσικά η αυξημένη κρατική βοήθεια για τη διαφήμιση του προϊόντος, που δε γίνεται στο βαθμό που χρειάζεται. Σχετικά περιμένουν, με βάση τις υποσχέσεις, για χρηματοδότηση από το Γ' ΚΠΣ. Παράλληλα, σημειώνεται η ανάγκη για τη βελτίωση της εσωτερικής λειτουργίας, ανασυγκρότηση εσωτερικής δομής της Ενωσης, συμπίεση των δαπανών και για ανάπτυξη της δυναμικής των πωλήσεων.

Από την πλευρά των εργαζομένων, ο πρόεδρος του Σωματείου Βογιατζής Χρίστος και ο γραμματέας Παπαδάκης Μίλτος, επισημαίνουν ότι με το νέο νόμο της κυβέρνησης, αφήνεται παράθυρο για αλλαγή του καθεστώτος της Ενωσης και τον κίνδυνο μετατροπής της σε Ανώνυμη Εταιρία, είτε για την εισαγωγή εμπόρων στην Ενωση! Γι' αυτό και χρειάζεται επαγρύπνηση από τους αμπελουργούς. Το εργασιακό καθεστώς, μας είπαν, καθορίζεται από τη σύμβαση της ΟΣΥΓΟ, ωστόσο η σύμβαση δεν εφαρμόζεται για όλες τις ειδικότητες, κάτι που διεκδικεί το σωματείο.