Την Τετάρτη 19/9/01, ο κ. Σημίτης, ανάμεσα σ' άλλα δήλωσε: «Δεν έχουμε ίχνος κατανόησης και ανοχής για τους τρομοκράτες» και παρακάτω «Δεν είναι δυνατόν η πράξη που έγινε να μην έχει απάντηση» και το βράδυ της επομένης σε άλλη εμφάνισή του συμπλήρωσε «Οποιος δε συμπράττει συνεργεί». His Master's Voice, (όπως ήταν, στα Αγγλικά ο τίτλος μιας ρεκλάμας που έδειχνε έναν παλιού τύπου γραμμόφωνο με το χωνί κι ένα σκύλο που προσπαθεί να βρει και να καταλάβει πού είναι κρυμμένο τ' αφεντικό του και τι του ζητά να εκτελέσει).

Σε άλλη εφημερίδα, την «Απογευματινή», διαβάζω: «Πανικό έχει προκαλέσει στο Μέγαρο Μαξίμου η υπευθυνότητα που δείχνει ο κ. Καραμανλής σε ό,τι αφορά την κρίση μετά το χτύπημα στις ΗΠΑ». Και εξηγούν παρακάτω ότι τον πανικό τον προκάλεσε ο κ. Καραμανλής, γιατί δήλωσε ότι τάσσεται στο πλευρό του κ. Μπους για την πάταξη της τρομοκρατίας, αλλά και το ότι «στη ΝΔ, δεν υπάρχει ούτε μια παράταιρη φωνή όσον αφορά αυτό το ζήτημα». Νομίζω, ότι εδώ, θέλοντας να παινέψει το κόμμα του και να το «πουλήσει» στους Αμερικάνους σαν πιο υποταχτικό και επομένως πιο συμφερτικό από τ' άλλα κόμματα, αδικεί τους βουλευτές του. Γνωρίζω αρκετούς βουλευτές της ΝΔ και κανείς απ' αυτούς δεν είναι βλάκας. Αν ήταν θα είχαν κάποια δικαιολογία, αλλά δεν έχουν. Απλώς πειθαρχούν στη γραμμή!! του κόμματος που είναι: «Κάνετε τον ψόφιο κοριό. Μην ανοίγετε το στόμα παρά μόνο για να εκφράσετε τον αγιάτρευτο πόνο σας για την τραγωδία που χτύπησε την Αμερικανούλα μας και το θαυμασμό σας για τα δημοκρατικά και τρυφερά αισθήματα του Μπους για τη βασανιζόμενη ανθρωπότητα... από τους κακούς. Προσέξατε ότι τους αντιπάλους του ο Μπους τους αποκαλεί... κακούς. Αυτός και οι κακοί. Σαν τα καουμπόικα φιλμ. Και μιας και το έφερε η κουβέντα, πρέπει να πω ότι δεν έχω δει φάτσα που να δείχνει τόσο καθαρά τι βάθος μπορεί να έχει η σκέψη του.

Αυτές είναι οι διεθνείς και ντόπιες προσωπικότητες που με εντολή των αόρατων αφεντικών αποφασίζουν για τη ζωή των ανθρώπων... εντελώς απάνθρωπα. Κι αυτές οι προσωπικότητες έχουν εμποτιστεί τόσο πολύ με την ιδέα της υπεροχής τους!! και ανωτερότητάς τους!! που φτάσανε στο σημείο να λένε τερατώδη πράγματα όπως ο αντιπρόεδρος του ΣΕΒ, κ. Νίκος Αναλυτής είπε στον ΑΛΦΑ Νιουζ: «Το όριο ηλικίας πρέπει να πάει πάνω από τα 60. Εγώ είμαι πάνω από 60 και ομολογώ ότι θα αυτοκτονούσα αν δε δούλευα!!!» Τύφλα να 'χει η Μαρία Αντουανέτα.

Εχουμε, επίσης, τους δημοσιογράφους που για να κρατήσουν τη θέση τους γράφουν ό,τι τους διατάζει το αφεντικό ή όπως λένε πιο ευγενικά σύμφωνα με τη γραμμή της εφημερίδας. Ετσι διαβάζω σε κάποια μόνιμη στήλη μιας εφημερίδας της 24ης Σεπτεμβρίου ότι κατά την τελετή ορκωμοσίας του νέου Αμερικάνου πρεσβευτή κ. Τ. Μίλερ, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, κ. Κόλιν Πάουελ αναφώνησε: «Ευχαριστούμε την κυβέρνηση της Ελλάδας». Και ο δημοσιογράφος, θέτει το εξής ερώτημα. Το '96 συζητούσαμε για μήνες το «ευχαριστώ» του κ. Σημίτη για τα Ιμια, τώρα που μας ευχαριστεί η Αμερική, «θα το συζητήσουμε έστω και για μερικά λεπτά;» Τι να του πεις; Οταν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το «ευχαριστώ» του αφέντη από το «ευχαριστώ» του υποταχτικού, έχεις πρόβλημα.

Οσο για το «ευχαριστώ» των Ιμίων, κάνει λάθος, δε συζητήθηκε μερικούς μήνες και τελείωσε, ας μη χαίρεται. Το «ευχαριστώ» των Ιμίων θα γραφεί στην ιστορία και θα διδάσκεται στα σχολεία για αιώνες. Πιο ευτυχισμένους από τους δικούς μας.