Και όμως, ακόμη και η διαφθορά, η ανηθικότητα, η αδιαφάνεια, η ρουσφετολογία, η ψηφοθηρία, η υποκρισία, η διγλωσσία, η εκμετάλλευση της αγωνίας και των ελπίδων των εργαζομένων και όλα τα συναφή έχουν «χρώμα». Εχουν το χρώμα του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, του κράτους του, των πολιτικών του εκπροσώπων και των κάθε λογής «θεραπαινίδων» του. Και δεν ξεριζώνονται, είτε «επιδείξει αυστηρότητα» ο Κ. Καραμανλής είτε όχι. Είτε θεσμοθετηθούν κι άλλες «ανεξάρτητες αρχές», είτε όχι. Τα φαινόμενα αυτά αποτελούν την άλλη όψη του νομίσματος «αντιλαϊκή πολιτική» και θα πολλαπλασιάζονται, όσο η πολιτική αυτή θα κλιμακώνεται και θα γίνονται περισσότερα και οξύτερα τα κάθε λογής προβλήματα...