Εξήντα χρόνια πέρασαν από τη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των λαών. Η Ιστορία διαρκώς μας διδάσκει, για το ποιες δυνάμεις γεννούν το φασισμό. Ποιες υποθάλπουν αυτό που λέγεται, το «αυγό του φιδιού». Η συμμαχία με το «αδελφικό έθνος των Αγγλων», ήταν το στρατηγικό σχέδιο των ναζίδων. Αυτό ήταν το όνειρο του φασίστα Χίτλερ. Στο Μάιν Καμπφ («Ο αγώνας μου») έλεγε: «Αν θέλουμε νέες γαίες στην Ευρώπη, είναι απαραίτητο να τις αποκτήσουμε εις βάρος της Ρωσίας». Ο ανερχόμενος γερμανικός φασισμός ακολούθησε τα χνάρια των Τευτόνων ιπποτών - του ιμπεριαλισμού: «Θα τερματίσουμε, εν ονόματι του "ζωτικού χώρου" την παλιά τάση του γερμανισμού προς τη νότια, δυτική Ευρώπη. Θα στρέψουμε το βλέμμα προς τη χώρα που ξανοίγεται προς ανατολάς. Οταν σήμερα στην Ευρώπη μιλάμε για εδάφη, εμείς οι Γερμανοί δεν μπορούμε παρά να έχουμε υπόψην μας, τη Ρωσία κυρίως...».

Μια συμμαχία με τη Γερμανία του Χίτλερ, ονειρευόταν διαρκώς ο Αγγλος πρωθυπουργός Τσάμπερλεν και η διπλωματία του: «Πολλές φορές μιλούσαν για τη δυνατότητα μιας αγγλογερμανικής σύμπραξης». Αυτό ήταν το όνειρό τους!!! Οι δύο Αγγλοι ιστορικοί Μάρτιν Τζίλμπερτ και Ρίτσαρντ Γκατ στο βιβλίο τους «Οι κατευναστές» (The appeases - εκδόσεις «Γουάιτενφιλντ και Νίκολσον», Λονδίνο, α' έκδοση 1962) γράφουν για την αγγλική πολιτική: «Και ο ευρύτατα διαδεδομένος φόβος του κομμουνισμού έριχνε στην πλάστιγγα το βάρος του, υπέρ μιας γερμανόφιλης πολιτικής!!!». Ηθελαν να «κατευνάσουν» το γερμανικό μιλιταρισμό του Ράιχ! Εργάζονταν για το πώς η αγγλική διπλωματία, θα συνεννοηθεί με το φασισμό, εις βάρος άλλων κρατών, έχοντας ως οδηγό την παλαιά συνταγή της στυγνής αποικιοκρατίας τους. Οι «κατευναστές» της αγγλικής διπλωματίας, είχαν μέσω των τότε ΜΜΕ, «επηρεάσει μεγάλα στρώματα της αγγλικής κοινής γνώμης, καπηλευόμενοι τα ειρηνόφιλα αισθήματα». Για τον Τσόρτσιλ, έγραψαν ότι στα παρασκήνια έλεγε ότι «δεν είχε καμιά αμφιβολία, πως το ανερχόμενο σοβιετικό κομμουνιστικό καθεστώς, ήταν ακόμα χειρότερο από το καθεστώς του Χίτλερ και θα είναι δυστύχημα αν επιζήσει»!!!

Οι θαυμαστές των δικτατόρων - αποικιοκρατών, Εγγλέζοι δεν αγωνίζονταν για την ειρήνη, αλλά για τους δικούς τους «ζωτικούς χώρους». Ηταν αποδεδειγμένα αντικομμουνιστές, αναφέρουν οι δυο Αγγλοι συγγραφείς. Στο προάστιο του Κλάιβντν (Λονδίνο) ήταν η «σφηκοφωλιά» των Αγγλων «κατευναστών» γερμανόφιλων (πολιτικών, καπιταλιστών, θρησκευόμενων κλπ.). Ο πύργος του Αστορς, στην κομητεία του Μπάκιγχαμσαϊρ, στην όχθη του Τάμεση, σε μικρή απόσταση από το Λονδίνο, είχε φιλοξενήσει πολλές συσκέψεις τους - τις απολυταρχικές διαθέσεις τους... Ολα αυτά τα αναφέρω, γιατί, όλοι αυτοί μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, προσπάθησαν να μειώσουν - εξαφανίσουν τη μεγάλη συμβολή του ηρωικού σοβιετικού λαού στην Αντιφασιστική Νίκη των λαών. Τα ίδια ουσιαστικά επιχειρούν σήμερα και οι πολιτικοί απόγονοί του, συγκροτώντας τη «νέα τάξη» του αίματος, του ΝΑΤΟ - ΕΕ - ΗΠΑ. Οι «κατευναστές» του ιμπεριαλιστικού άξονα, του «ζωτικού χώρου», των «προληπτικών πολέμων» αλά Χίτλερ, τώρα εξοντώνουν λαούς, στο όνομα της «ελευθερίας»...