Και όμως, ακόμη και η διαφθορά, η ανηθικότητα, η αδιαφάνεια, η ρουσφετολογία, η ψηφοθηρία, η υποκρισία, η διγλωσσία, η εκμετάλλευση της αγωνίας και των ελπίδων των εργαζομένων και όλα τα συναφή έχουν «χρώμα». Εχουν το χρώμα του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, του κράτους του, των πολιτικών του εκπροσώπων και των κάθε λογής «θεραπαινίδων» του. Και δεν ξεριζώνονται, είτε «επιδείξει αυστηρότητα» ο Κ. Καραμανλής είτε όχι. Είτε θεσμοθετηθούν κι άλλες «ανεξάρτητες αρχές», είτε όχι. Τα φαινόμενα αυτά αποτελούν την άλλη όψη του νομίσματος «αντιλαϊκή πολιτική» και θα πολλαπλασιάζονται, όσο η πολιτική αυτή θα κλιμακώνεται και θα γίνονται περισσότερα και οξύτερα τα κάθε λογής προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων. Αλλωστε, αποτελούν ή όχι, μια ακόμη, χεροπιαστή και αδιαμφισβήτητη απόδειξη βαθιάς υποκρισίας και διγλωσσίας, οι σημερινές κραυγές ενάντια στην επέλαση του γαλάζιου ρουσφετιού των μέχρι προχτές «προστατών» της αντίστοιχης πράσινης επέλασης;

Καμιά κάθαρση και τίποτε ωφέλιμο, για τους εργαζόμενους και το λαό, δε θα προκύψει από τον όποιο δικομματικό καυγά, για τα «δικά μας» και τα «δικά σας παιδιά». Το αντίθετο. Πίσω, από τους ανεβασμένους τόνους, τις φραστικές οξύτητες και τους κραυγαλέους πρωτοσέλιδους τίτλους, κρύβεται η επιδίωξη του αποπροσανατολισμού και της χειραγώγησης των λαϊκών συνειδήσεων. Βρίσκεται ο κοινός και πρώτιστος στόχος τους, της παραμονής των λαϊκών στρωμάτων στη δικομματική στρούγκα, καθώς ο «τσακωμός» τους αφορά, αποκλειστικά και μόνο, στο ποιος από τους δυο θα κρατά το μάνταλό της.

Η «ωρίμανση» του λαού μας είναι πλέον το μόνον «αγκάθι» της «εμβάθυνσης» των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Ολα τ' άλλα, φαίνεται πως είναι λυμένα. Η κυβέρνηση και οι λοιποί οπαδοί του ευρωατλαντισμού είναι πανέτοιμοι να αναλάβουν νέες υποχρεώσεις και δεσμεύσεις, στο πλαίσιο της επιχείρησης «εκδημοκρατισμού της Μέσης Ανατολής και της ΝΑ Ευρώπης», ενώ, η εγχώρια πλουτοκρατία λογαριάζει ήδη τις «δουλιές» και τα νέα κέρδη της, από τη συμμετοχή της στην καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των λαών των περιοχών αυτών. Να, γιατί υπήρχαν τόσο έντονες αντιδράσεις στην πρόσφατη πρωτοβουλία των κομμουνιστών στη Λάρισα.

Γιατί, ο Αλ. Αλαβάνος δεν αναφέρθηκε στην ανάγκη ενός ενιαίου και κυρίαρχου Κυπριακού κράτους, στο πλαίσιο μιας διζωνικής, δικοινοτικής Ομοσπονδίας, στη συνέντευξή του;