ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ότι πείσαμε τις ΗΠΑ και δεν έχουν πλέον καμιά αμφιβολία. Η Ελλάδα αποτελεί «παράγοντα ειρήνης και ασφάλειας» στην περιοχή της Βαλκανικής. Αλλωστε, όπως λένε, για το σκοπό αυτό κόπιασε πολύ η ελληνική διπλωματία και γι' αυτό το λόγο γίνεται και το ταξίδι του πρωθυπουργού (μεταξύ άλλων).

Μόνον που γεννιέται η εξής εύλογη απορία: Πώς είναι δυνατόν να εκτιμήσουν κάτι τέτοιο (ακόμη και αν ήταν αληθές) αυτοί που αποτελούν παράγοντα ...πολέμου και ανασφάλειας, για ολόκληρο τον πλανήτη;

Προφανώς, όταν λένε «ειρήνη και ασφάλεια» εννοούν πολύ διαφορετικά πράγματα, απ' όσα καταλαβαίνει ένας λογικός άνθρωπος. Αλλωστε, όλοι οι τελευταίοι - τουλάχιστον - πόλεμοι, χάριν της ειρήνης και της διεθνούς ασφάλειας έγιναν. Ετσι δεν έλεγαν οι πρωταγωνιστές τους;

Επομένως, όταν ισχυρίζονται ότι πείσαμε τις ΗΠΑ, πως η Ελλάδα είναι «παράγοντας ασφάλειας και ειρήνης», πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι έπεισαν τις πρώτες πως είμαστε ικανοί, να κάνουμε τη «δουλιά». Ποια «δουλιά» και τι συνεπάγεται για το λαό και τη χώρα, τα αφήνουμε στην κρίση σας...

ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ, «έδεσε» ωραία με τις παραπάνω εξελίξεις και η ΝΑΤΟική άσκηση που γίνεται αυτές τις μέρες στον αμερικανικό ναύσταθμο της Σούδας, όπου παραβρέθηκαν όλα τα ...καλά παιδιά, όπως ο γραμματέας και ο επιχειρησιακός διοικητής.

Παρεμπιμπτόντως, είχαμε και μερικές δεκάδες τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, έτσι για να συνειδητοποιούμε ακριβώς τι συμβαίνει και ποιο είναι το σκηνικό που υπάρχει, πάντα υπό την αμερικανική επιδιαιτησία.

ΠΑΝΤΩΣ, ενώ ο πρωθυπουργός αναζητεί επιχειρηματίες - επενδυτές στη μια άκρη του Ατλαντικού, στην άλλη πλευρά του ωκεανού, ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης μάς προέκυψε πιο ...εξωτικός.

Ετσι διαφήμισε το ...σταθερό οικονομικό περιβάλλον και τις ιδιωτικοποιήσεις που γίνονται στη χώρα μας, σε Ιάπωνες επενδυτές, στην ιαπωνική πόλη Ναγκόγια. Τώρα το κατά πόσον αυτό αποτελεί διαφήμιση και στο εσωτερικό της χώρας, ας το κρίνει ο ίδιος.

Γιατί, αν η ελληνική αγορά θεωρείται ελκυστική για επενδύσεις από την Ιαπωνία - μια χώρα όπου οι λέξεις «ωράριο» και «εργασιακά δικαιώματα» έχουν χάσει εδώ και χρόνια το νόημά της - κάτι δεν πάει καλά.